Чӣ бокираи тиллои зебо, дастпӯшаки зебо, дастпӯшак ё чизи дигаре тилло (хуб, дар ниҳоят нуқра) дар гардан? Аммо ба даст овардани тӯҳфаи кӯҳна, кам одамон фикр мекунанд, ки ҷавоҳирот дар замони Мисри қадим пӯшида буд. На танҳо занон, балки занон, балки низ мардон низ. Дуруст аст, ки ғайр аз вазифаи ороишӣ, онҳо низ муқаддас буданд. Мегӯям
Ба талаботи бузург, истеҳсоли заргарӣ дар давоми рӯзаи империяи Миср истифода мешуд (3 ҳазор сол пеш). Дар истеҳсоли чунин маҳсулот, тилло асосан истифода мешуд.
Аммо, мутаассифона, ин металлҳои қаҳварманд кофӣ буд. Шукрати бузург дар Мисри қадим бо фиръавнҳо, ороишоти дар дастпӯшакҳо, ороишҳои сандуқ, пенорҳо, гӯшмонакҳо, ҳалқаҳо, ороишҳои гуногун ва ғайра кор мекарданд. Онҳо инчунин маъмуланд, ба монанди қатораи хурдсол. Нуқтаи нуқра дар Мисри қадим аз тилло қадр карда шуд.
Дар замонҳои қадим соҳибони ҷавоҳироти гуногун ба онҳо ҳамчун одамони муосир тааллуқ надоштанд. Дорандагони заргарӣ бо моҳияти рӯҳонӣ таъкид карданд ва боварӣ доштанд, ки яҳудиён онҳо аз ғаму андӯҳ, бемориҳо, мӯҳрҳо, чашми бад, зарар ва ҳатто дарди ҷисмонӣ истифода мебаранд. Ҳамин тариқ, ҷавоҳирот танҳо бозичаҳои гаронбаҳо буданд. Соҳибони онҳо ба онҳо эҳтироми зиёд ва эҳтироми онҳо тааллуқ доштанд. Аммо на танҳо дар Миср, балки дар бисёр кишварҳои ҷаҳони қадим низ рӯй дод.
Ороиши ҷавоҳирот ба шакли шакле, ки Мисриёнро мепарастиданд, ба ҳама монанд буданд. Бо вуҷуди ин, яке аз ҷавоҳироти маъмултарин буд ва ќайди scarab scarab боқӣ монд. Манбаи худро аз Малакути қадим ва дар давраи Клеопати Бузург, то он даме, ки исфанҷеро сарвати ин вақтҳоро дошт, идома дод. Аз ин рӯ, таснифоти худро иҷро кардан душвор аст.
Пас аз чанд ҳазор нафар, санъати мисрии истеҳсол ва коркарди ҷавоҳирот ба таври васеъ дар саросари ҷаҳон паҳн карда шуд. Бисьёр миллатҳо фикри ворид шудан ба ҷавоҳироти рӯҳ ва пӯшидани чунин маҳсулоти сеҳнатро танҳо дар қисмҳои алоҳидаи бадан ва баъзе лаҳзаҳои ҳаёти инсон. Имрӯз, барои ба даст овардани чунин маҳсулоти сеҳрнок, рафтан лозим нест, барои ба Миср рафтан лозим нест ва танҳо ба Дӯкони заргарӣ дар Интернет равед ва дар Интернет интихоб кунед.
Мисриён боварӣ доштанд, ки ҷои муқаддас дар одамон сина аст. Аз ин рӯ, дар сандуқ, онҳо ҳамеша баъзе талхани муҳимро қадр мекарданд, то ки дилро ҳифз кунад. Маҳз ин ҷасади мисриён буд, ки мақомоти муҳимтарини бадани инсон ҳисобида мешуданд. Ба назари онҳо, дил ҳаёт дод. Мисриён ҳамеша сенясро аз дил мепӯшиданд, ки ба дил ё тасвирҳо, бевосита ё ғайримустақим бо эҳё ва ҳаёт алоқаманданд.
Дар Мисри Еври қадим, ороишҳои пешони пешониҳо, узвҳо, китфҳо ва пойҳо низ ихтироъ карда шуданд. Аломатҳои гуногун ва аломатҳои гуногуне, ки аз рӯҳҳои бад гузаранд, ба ҳамаи ин ороишҳо истифода мешуданд ва саломатӣ ва қудратро ба қисмҳои гуногуни бадан таъмин мекарданд.
Илова ба металлҳои анъанавӣ, ки барои истеҳсоли ҷавоҳирот истифода мешаванд, мисриёни қадим элекромро истифода бурданд. Ин хӯлаи аз ҳама мураккабтарин аст, ки нуқра, тилло ва дигар металлҳои қиматбаҳо мебошад. Имрӯз сирри истеҳсоли ин хӯлаи гумшуда гум шудааст. Маҳсулоте, ки аз ин металл сохта шудааст, берун аз нуқра хеле монанданд, гарчанде ки онҳо бештар ба платина бо glitter монанд доранд.