Ҳатто баҳсро ҳатто оғоз накунед, хислати аз ҳама хунук ва дӯстдоштаи тахтҳо кист. Аммо мо аз аҷибу ҷиддиляш шодем, ва ҳоло онҳо ба ангуштони худ мефаҳмонанд, ки чаро мо чунин фикр мекунем.
Зеро вай аз пайдоиши он ифтихор мекунад
Вақте ки ӯ шӯҳратпарастии худро пинҳон намекунад ва аз ҳавасмандкунии ӯ шарм намедорад
Вай либоси аҷоиб дорад
Вай медонад, ки чӣ гуна ба назар мерасад
Вай шаҳрии дурахшон аст
Вай моҳирона дар ҷои
Метавонад ӯро бо табассум дар чеҳраи ӯ кашад
Шояд мулоим
Ман тавонистам, ки Sansu зери шӯъбаи ман гирам
Вай медонад, ки чӣ гуна бо ҷинсии худ муносибат кардан мумкин аст
Дар бораи овози баланд дар бораи он, ки ҳама дар бораи ӯ фикр мекунанд
Бо granny онҳо як дастаи воқеӣ мебошанд
Бидонед, ки чӣ гуна якдигарро муҳофизат кунед
Наҷотро аз паҳлӯ интизор нашавед ва ҳама чизро дар дасти худ мегирад
Вай барои бародараш кӯҳро дорад
Вай марди хирадмандона ва судӣ буд
Ва аниқ, вай ба тақдири дигар сазовор буд
Манбаъ