செச்சினியாவில் இருந்து எங்கள் வாசகர் ஒரு கடிதத்தை அனுப்பினார். மிக எளிய மற்றும் சிக்கலற்ற வரலாறு - மற்றும் கொடூரமான மற்றும் பெரிய இருபதாம் நூற்றாண்டில் இருந்து ஒரு நடிகர்கள்.
என் மாஸ்கோ காதலி Grozny ஒரு வணிக பயணம் வந்த போது நான் இந்த கதை நினைவில். செச்சென் மக்களின் வரலாற்றை நாங்கள் விவாதித்தோம்.
நாள் முழுவதும், அனைத்து ரஷ்யாவும் மகிழ்ச்சியடைந்ததும், தந்தையின் பாதுகாவலனாகவும் கொண்டாடும் போது, செச்சென் மக்கள் தற்காப்பு என்ற பெயரில் தங்கள் தந்தையிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டவர்களைத் தற்காத்துக் கொண்டுள்ளனர், மேலும் வீட்டைத் திரும்பப் பெறவில்லை. செச்சென், மோசமான விஷயம் அது இருக்கலாம் என்று - சொந்த நிலத்தில் இருந்து நாடு. ஸ்டாலின், காகசஸ் இருந்து தன்னை விட்டு, எங்கே அடிக்க வேண்டும் என்று தெரியும். 13 வயதிற்குட்பட்ட வயதில், செச்சினியாவை வீட்டிற்கு அழைப்பதற்கான உரிமையை நாங்கள் இழந்தோம்.
அனைத்து ஆசனங்களுக்கும் செச்சினியாவின் கிராமங்களுக்கும் "பருப்பு" செயல்பாட்டிற்காக, துருப்புக்கள், பயிற்சிகள், வீரர்கள் மற்றும் அதிகாரிகள் ஒவ்வொரு முற்றத்தில் வாழ்ந்ததாக கூறப்பட்டனர். என் தாத்தா, பின்னர் மற்றொரு பையன், விரைவில் தங்கள் வீட்டில் வாழ்ந்த ஒரு சிப்பாய் நண்பர்களாக செய்தார். நட்பு மற்றும் புரிந்துணர்வு தாத்தா மூன்று வகுப்புகள் பள்ளி முடிந்தது மற்றும் ரஷ்ய மொழியில் சுதந்திரமாக பேசினார் என்ற உண்மையை பங்களித்தது. மலை கிராமத்தில் 44th ஆண்டு அது ஒரு அரிதான இருந்தது.
மாலை ஒன்றில், வீரர்கள் மெதுவாக உரையாடலைத் தொடங்கினர்: "கோஷா (தாத்தா ஹோலி என்று அழைக்கப்படுகிறார், ஆனால் வீரர்கள் விரைவாக மறுபயன்படுத்தவில்லை), நீங்கள் அதிகாரிகளிடம் இருந்து யாரையும் சொல்லவில்லை, நான் மௌனமாக இருக்க முடியாது, ஆனால் நான் இருக்க முடியாது அமைதியாக! பயிற்சியாளர்களுக்காக நாங்கள் இங்கே இல்லை, விரைவில் நீங்கள் கஜகஸ்தான் அனுப்பப்படும்! உங்கள் குடும்பம் என்னை நன்றாக நடத்துகிறது, மற்றும் நான் எப்படியாவது உங்கள் நல்ல ஊதியம் வேண்டும்! உங்கள் தந்தையிடம் பேசுங்கள், பங்கு மற்றும் சூடான உடைகள், பணத்தை வீணாக்காதீர்கள், நீங்கள் மிகவும் கடினமான காலத்திற்கு காத்திருக்கிறீர்கள்! "
என் கிரகத்தின் தாத்தா அவருடைய தானியங்களுடன் ஒரு பெரிய இறையாண்மையைக் கொண்டிருந்தார். எருதுகளின் ஒரு ஜோடி விற்கப்பட்டது, பணம் மறைக்கப்பட்டிருந்தது, நிறைய உலர்ந்த இறைச்சி, சோள மாவு, வறுத்த சோளம் தானியங்கள் மற்றும் போக்குவரத்துக்கு பொருத்தமான மற்ற உணவுகள், சூடான ஆடை மற்றும் காலணிகள் வாங்கப்பட்டன.
பிப்ரவரி 23, 1944 அன்று டான்ஸில், "Studebeekkers" ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் அருகில் இருந்தன. அனைத்து குடியிருப்பாளர்களும் அரை மணி நேரத்திற்கு ஒரு மணி நேரத்திற்கு வழங்கப்பட்டனர். அனைத்து செச்சென்ஸ் போன்ற என் உறவினர்கள், கார்களில் மூழ்கியிருந்தனர், கஜகஸ்தானுக்கு நாடுகடத்தப்பட்ட கால்நடைகளுக்கு ஏற்கனவே வண்டிகளில் ஊரடங்கினார்கள். சாலை கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் எடுத்து, குளிர்ந்த இருந்து இறந்த ஒரு பெரிய எண்ணிக்கையிலான மக்கள் (வேகன்கள் சூடாக இல்லை), பசி மற்றும் தலைப்பு தொடங்கியது. தாத்தாவின் கதை படி, அவர்கள் அனைத்து பொருட்கள், சூடான உடைகள் மற்றும் காலணிகள், ஒரு சிப்பாய் வலியுறுத்தல் செய்யப்பட்டது இது அனைத்து பொருட்களின் காரணமாக உயிர் பிழைத்தது ...
13 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, செச்சென்ஸ் வீட்டிற்கு திரும்ப அனுமதித்தார். தப்பிப்பிழைத்தவர்கள் வீட்டை ஊற்றினர் மற்றும் தங்கள் வாழ்க்கையை நிறுவத் தொடங்கினர்.
உண்மையில் என் குடும்பத்தை மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றிய சிப்பாயின் பெயரை எனக்கு தெரியாது. ஆனால் ஒவ்வொரு வருடமும் பிப்ரவரியில், என் அப்பா இந்த கதையைக் கூறுகிறார்.
MADO MAGOMAYEV.
விளக்கம்: Nohchalla.com.