ஏன் அம்மா "உதவி" தேவையில்லை

காலை உணவை முடித்தவுடன் (வீடு வாஃபிள்ஸ் மற்றும் பன்றி இறைச்சி, பன்றி இறைச்சி, யாரோ ஆர்வமாக இருந்தால், என் குழந்தைகள் வீட்டில் பல்வேறு மூலைகளிலும் சிதறி, கணவர் குழந்தை சோபாவில் உட்கார்ந்து, மற்றும் நான் என் சமையலறை சேவை திரும்பி - நான் சுத்தம் மேஜையில் இருந்து, என், சுத்தமான மற்றும் சீவுளி. நான் தொடர்ந்து பதவியில் இருக்கிறேன் மற்றும் வார இறுதியில், அல்லது விடுமுறை இல்லை.

எனவே, நான் தைரியம் மற்றும் அதை கண்டுபிடிக்க போது, ​​நான் சிந்தனை எளிய, எளிய, ஒரு colander போன்ற: நீங்கள் வேகமாக இருக்க முடியாது, நீங்கள் குழந்தைகள் வேண்டும் என்றால், என் கணவர் இந்த குழப்பம் எடுத்து உதவியது பின்னர் நாம் அனைத்து ஓய்வெடுக்க முடியும் ஒன்றாக? குழந்தைகள் தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் எழுப்ப விரும்பவில்லை என்று குழந்தைகள் உணர்ந்தால் அது குளிர்ச்சியாக இல்லையா? சரி, நாம் அனைவரும் அதே சூழ்நிலையில் வாழ்கிறோம் என்பதால்.

சிந்தனை மற்றும் கூறினார். "ஹே, குழந்தைகள்! மற்றும் விரைவாக எல்லாவற்றையும் அகற்றுவோம், விளையாடுவோம்! "

பதில் மௌனம், காற்று மட்டுமே எழுகிறது.

மின்சக்தி, சோபாவில் இருந்து ஸ்லைடுகள் மற்றும் நல்லெண்ணத்தின் சைகை ஆகியவற்றைக் கொண்டிருப்பதைப் போலவே, புன்னகைக்கிறாள், "நாம், தோழர்களே, சுத்தம் செய்வதன் மூலம் என் தாயை சுத்தம் செய்வோம்."

இங்கே நான் ஒரு கேள்வி பயங்கரமான, கொடூரமான, மோசமாக தவறு என்று புரிந்து. சுத்தம் ஏனெனில் - அவர் முடிவுக்கு என்ன "அம்மா உதவி" பற்றி அல்ல.

ஆமாம், நான் வீட்டில் உட்கார்ந்து இருக்கிறேன், ஆமாம், நான் ஒரு வீட்டை சுத்தமாக வைத்திருக்க தயாராக இருக்கிறேன், ஒவ்வொரு வேலையும் கௌரவிப்போம். ஆனால் இந்த சுத்தம் என்னுடையது மற்றும் என் வணிக மட்டுமே என்று அர்த்தம் இல்லை.

எல்லோரும் வேறு, நிச்சயமாக, ஆனால் எங்கள் குடும்பத்தில் நான் வீட்டில் இருந்து வேலை மற்றும் என் கணவர் எவ்வளவு சம்பாதிக்க. வேலை வைத்திருக்க (மற்றும் பைத்தியம் இல்லை) நான் முன்னுரிமைகள் மற்றும் திட்டம் நேரம் ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் - மற்றும் உட்பட சுத்தம். நான் சலவை மற்றும் பாலிஷ் மீது நாள் முழுவதும் கொல்ல முடியாது என்று தெளிவாக உள்ளது - நீங்கள் ஒருவேளை முடியாது.

நான் வேலை செய்யவில்லை என்றாலும், என் கணவர் அலுவலகத்தில் இருந்தாலும்கூட வீட்டை கொண்டு வந்தேன், ஆனால் இப்போது நான் மாலை மற்றும் வார இறுதியில் அதே வேலையை செய்ய வேண்டும். நான் ஒரு உதவியாளரை வேலைக்கு அமர்த்த வேண்டியிருந்தது, நான் அத்தகைய நம்பிக்கையுடன் இருந்தேன்.

இரண்டு முடிவுகளை: ஒரு) நாங்கள் பன்றிகள் மற்றும் இந்த வீடு சுத்தம் செய்ய வேண்டும், b) நான் சுத்தம் செய்ய என் வேலை என்று கருதி குழந்தைகள் கற்று.

நிலைமை மிகவும் உள்ளது. "யார் இன்னும் பேக்" போன்ற போட்டிகள் குடும்ப ஆதரவுக்கு செல்ல வேண்டாம். ஆனால் எந்த துப்புரவு "உதவி அம்மா" என உணரப்படும் போது இன்னும் அது நிலைமையை காயப்படுத்துகிறது - அம்மா மேலும் வேலை என்று உண்மையில் போதிலும், ஒரு இரண்டாவது.

ஆயினும்கூட, ஒவ்வொரு முறையும் நான் ஒரு "என்னிடம்" கழுவுதல் இயந்திரம் அல்லது பேரணி குழந்தைகளைப் பதிவிறக்க வேண்டும் என்று கேட்டேன். ஆனால் என் பிள்ளைகள் வீட்டை சுத்தம் செய்யவில்லை என்று நினைக்க விரும்பவில்லை.

சுத்தம் செய்வது முக்கியம் என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும், நாங்கள் வீட்டை பிரிக்கிறோம் என்பதால், நாங்கள் பகிர்வதற்கும் பொறுப்பாகவும் இருக்க வேண்டும். நான் வேலைக்கு மிதக்கும் போது குளியல் எடுக்கும் என் கணவனுக்கு நன்றி சொல்லலாமா? நிச்சயம். அவர்கள் திடீரென்று அறையை வலுப்படுத்த முடிவு செய்யும் போது, ​​நான் அவர்களை பாராட்டியிருந்தேன். இயற்கையாகவே! ப்ரூம் சத்தியம், நான் சொல்வேன். ஆனால் இது "அம்மாவுக்கு உதவி செய்யவில்லை." இது ஒத்துழைப்பு ஆகும்.

இது கடமைகளையும் பாலின பாத்திரங்களுடனும் செய்ய வேண்டிய ஒன்றும் இல்லை. இதுதான், அதன் சொந்த உதாரணத்தில், நாம் ஒரு குடும்பம் என்று காட்ட, நாம் அனைவரும் இந்த படகில் ஒன்றாக இருக்கிறோம், மற்றும் அவரது தளங்களின் தூய்மை நமது பொதுவான மனசாட்சியில் உள்ளது.

ஒரு ஆதாரம்