சாரா ஹைடர்: முஸ்லிம், யார் நனவாக இஸ்லாம் நிராகரிக்கப்பட்டது. பேட்டி

முஸ்லீம்களின் உயிர்களைப் பற்றி நாம் உண்மையில் அறிந்திருக்கவில்லை, உலக அரசியலில் நடக்கும் மற்றும் அவர்களின் சொந்த நாடுகளில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பற்றி நாங்கள் உண்மையில் தெரியாது. எனவே, சாரா ஹெய்ட்டர் (சாரா ஹைடர்) ஒரு நேர்காணலின் மொழிபெயர்ப்பை வாசிக்க ஆர்வமாக இருந்தோம், எஸ்.எம்.எம்.ஏவின் முஸ்லிம்களின் அமெரிக்க ஆர்வலர் பாக்கிஸ்தானில் இருந்து புலம்பெயர்ந்தோர்.

நான் அமெரிக்காவில் வந்தபோது 8 வயதாக இருந்தேன், முதலில் முதலில் அவள் வேறொருவரின் மற்றும் விசித்திரமாக இருப்பதாக நினைத்தேன். நான் ஆங்கிலம் கற்றுக் கொண்டேன் என்பதை நினைவில் கொள்கிறேன், யார் எனக்கு மிகவும் வித்தியாசமாக இருந்தார். முதல் சில ஆண்டுகளாக கடினமாக இருந்தேன், ஆனால் நான் என்னிடம் இழுக்கப்பட்டேன், அமெரிக்காவில், மனித உரிமைகள் சுதந்திரம் - உலகின் மற்ற பகுதிகளில் நடைமுறையில் இல்லாத கருத்துகள் சுதந்திரம் ஆகும். நிச்சயமாக, நிச்சயமாக, நிச்சயமாக சொல்ல முடியாது. பள்ளியில் போது, ​​நாங்கள் சமூக ஆய்வுகள் படிக்க ஆரம்பித்தோம், நான் உரிமைகள் மீது பில் மூலம் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டார், அதிகாரிகள் பிரிப்பு - மற்றும் நான் இந்த குளிர் துண்டுகள் ஆய்வு சென்றார்.

நான் அதிர்ஷ்டசாலி, என் தந்தை ஒரு உண்மையான தாராளவாதமாக இருந்தார் என்று மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி. நிச்சயமாக, நான் ஷார்ட்ஸில் வீட்டை சுற்றி நடக்கவோ அல்லது சிறுவர்களுடன் சந்திப்பதில்லை, நிச்சயமாக, என் திருமணம் உடன்படிக்கை முடிவெடுத்திருப்பதாக எதிர்பார்க்கப்பட்டது, ஆனால் என் தந்தை புத்தகங்களை வாசிப்பதில் என்னைத் தடுக்கவில்லை, குறிப்பாக அவர்களின் உள்ளடக்கத்தை பற்றி தயாரிக்கவில்லை . நான் எப்படியாவது சரியான நம்பிக்கைகளுக்கு வருகிறேன் என்று அவர் நம்பினார். சில வருடங்களுக்குப் பிறகு, கல்லூரிக்கு செல்ல வீட்டிற்கு செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டேன். பல முஸ்லிம்கள் தங்கள் மகள்களை மட்டுமல்லாமல், மனைவிகளாலும், தாய்மார்களும் மட்டுமல்லாமல், தாய்மார்களையும் ஒரு பெண்ணாகக் கண்டறிந்த ஒரு பெண்ணாக என் தந்தை என்னிடம் கொடுத்தார் என்று எனக்கு அதிர்ஷ்டம் இருந்தது. நான் ஒரு ஹிஜாப் அணிய வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை, எனினும் நான் என் சொந்த முன்முயற்சியில் சில நேரங்களில் அதை வைத்தேன்.

ஒரு வார்த்தையில், நான் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி என்று நம்புகிறேன் - அது விசித்திரமானதாக இருக்கலாம் என்று நான் புரிந்துகொள்கிறேன் - என் குழந்தை பருவம் தீவிர-பழமைவாத கிறிஸ்தவ குடும்பங்களில் இருப்பதற்கு நெருக்கமான நிலைமைகளில் கடந்துவிட்டதாக நான் புரிந்துகொள்கிறேன்.

நான் 15 வயது அல்லது 16 வயதாக இருந்தபோது, ​​என் மதத்தைப் பற்றி சந்தேகத்தைத் தொடங்கினேன். நான் ஒரு பள்ளி விவாதக் கிளப்பில் பங்கேற்றேன், அங்கு நான் வித்தியாசமான பார்வைகளுடன் பழகினேன். ஆனால் என்னை நாத்திகம் என்னை தள்ளிவிட்டது - இது "போர்க்குணமிக்க நாத்திகர்கள்" என்று அழைக்கப்படுவதால், இந்த விரும்பத்தகாத வகைகளான எல்லா இடங்களிலும் தங்கள் கருத்துக்களுடன் ஏறும். அவர்களில் பலர் இருந்தனர், ஆனால் அவர்களில் ஒருவர் குறிப்பாக நினைவுகூர்ந்தார். அவர் குர்ஆனில் இருந்து அனைத்து கொடூரமான மேற்கோள்களின் அச்சுப்பொறிகளையும், ஒரு வார்த்தை சொல்லாமல், நான் என் கைகளில் அவர்களை pissed, "இங்கே, பார்க்க."

மற்றும், ஒருவேளை, அவரது வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக, நான் உண்மையில் அவர்கள் உண்மையில் படிக்க ஆனேன். எனக்கு ஒரு வகையான தேடலாக இருந்தது - இஸ்லாமியம் இஸ்லாமியம் பெண்களுக்கு சிறந்த மதமாகும், மேலும் இந்த மேற்கோள்கள் சூழலில் தங்கள் சொந்த விளக்கத்தை கொண்டிருக்கின்றன என்பதை நிரூபிக்கின்றன. . மற்றும் நான் சூழல் படிக்கும் தொடங்கியது. பெரும்பாலும், சூழலில், அவர்கள் மோசமாக பார்த்தார்கள், என் தோல்வியை நான் அங்கீகரிக்க வேண்டியிருந்தது. நான் இனி இனி எந்த புள்ளியையும் பார்க்க மாட்டேன் என்று சொல்ல எனக்கு நேரம் இல்லை, நான் இனி முஸ்லீம்களை அழைக்க முடியாது என்று.

***

மூன்று ஆண்டுகளாக, இஸ்லாமிலிருந்து வந்த மக்களுக்கு நான் ஆதரிக்கிறேன். அது தொடர்ந்து ஒரு முட்டாள்தனத்தை விட்டு ஒரு முரட்டுத்தனமாக என்னை செலுத்துகிறது. இடது நட்பு நாடுகளிலிருந்தும் சகோதரர்களிடமும் காணப்பட்ட மற்ற ஆர்வலர்களிடமிருந்து நான் எப்போதும் கேட்கிறேன், இடதுசாரிகளிலிருந்து குறைந்தபட்சம் தார்மீக ஆதரவைப் பெற நம்பியிருந்தார்கள். ஆனால் இந்த போராட்டத்தில் என் சகோதர சகோதரிகளாக கருதப்பட்டவர்கள், முற்றிலும் அரசியல் காரணங்களுக்காக என்னைத் திருப்பி விடுங்கள். "சார்லி எப்டோ" மீதான தாக்குதலுக்குப் பின்னர், மதச்சார்பற்றவர்கள் ஏமாற்றமடைந்தனர் - அவர்களில் பலர் சிலர் நியாயப்படுத்தப்படுவார்கள் என்று பலர் நியாயப்படுத்தப்படுவார்கள் என்று கூறினார்கள், அடிக்கடி நான் "இஸ்லாமோஃபோபியா" பற்றி இந்த அர்த்தமற்ற உரையாடல்களை கேள்விப்பட்டேன். நான் முற்றிலும் கைவிடப்பட்டது உணர்ந்தேன்.

பல மக்கள் என்னை "சரியான உரிமை" என்னை வைக்க முயற்சி செய்கிறார்கள். இஸ்லாமியம் பற்றி குறைந்தது ஏதாவது எதிர்மறை சொல்ல, சகிப்புத்தன்மை குற்றச்சாட்டுகளை கொண்டு வர வேண்டும். நீங்கள் மனித உரிமைகள் அல்லது முஸ்லீம்களின் தூய வெறுப்புக்கான கவலைகளால் உந்தப்படுகிறீர்களோ அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை. நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள் என்பது உங்களுக்குத் தெரியாது.

நான் சில நேரங்களில் என்னிடம் கேட்கிறேன், ரிச்சர்ட் டோபினஸ் மற்றும் சாம் ஹாரிஸ் இஸ்லாம் இன்னும் ஆக்கபூர்வமாக விமர்சிப்பதற்கு நான் அறிவுறுத்த முடியாது. நான் பதில் கேட்கிறேன், ஆனால் இஸ்லாம் விமர்சிக்க யார் யாரையும் தெரியுமா, அதனால் அது கைகளில் இருந்து துக்கம் குற்றம் இல்லை, மற்றும் அவர் தாராளவாத புகழை பாதுகாக்க நிர்வகிக்கப்படும் என்று?

தாராளவாத முஸ்லிம்களைப் பொறுத்தவரை, எங்கள் இலக்குகள் மிகவும் வித்தியாசமாக இருப்பதால், ஒன்றாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்துவிட்டால் அது தவறு என்று நான் நினைக்கிறேன். சில சமயங்களில் அவர்கள் இதேபோன்றவர்கள்: உலகில் தீய அளவை குறைக்க விரும்புகிறோம், நாம் மதச்சார்பற்ற மதிப்புகள், மனித உரிமைகள் பாதுகாக்கிறோம். ஆனால் எங்கள் முறைகள் அடிப்படையில் வேறுபட்டவை. நிச்சயமாக, நான் அவர்களை தொடர்பு வைத்து நான் அவர்களை மிகவும் மதிக்கிறேன் - ஆனால் நான் அவர்களுக்கு முற்றிலும் உடன்படவில்லை.

இஸ்லாமியம் அடிப்படைகளில், நான் எடுக்க முடியும் என்று எதுவும் சரியாக எதுவும் இல்லை. குர்ஆனின் உரையில் குறைந்தபட்சம் சில வகையான "அழகு" அல்லது "அண்டை அன்பின் அன்பு" என்று நான் கண்டதில்லை. நான் சில நேரங்களில் தீவிரவாத என்று அழைக்கிறேன் - ஆனால் அது இல்லை. என் பகுதியில் அது வேறு சில வார்த்தைகளால் இஸ்லாமைப் பற்றி பேசுவதற்கு நேர்மையற்றதாக இருக்கும். நாத்திகம் ஒரு சுய-போதுமான மற்றும் மிக வலுவான விமர்சனத்தை மதம் சார்ந்ததாக மட்டுமல்லாமல், நெறிமுறைகளில் முரண்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்று நான் நினைக்கிறேன். அதைப் பற்றி இது கூறப்பட வேண்டும் என்று நான் நம்புகிறேன், நாத்திகர்களின் பார்வையின் பார்வையில் பொதுமக்கள் கருத்தின் நீதிமன்றத்தில் வழங்கப்பட வேண்டும். நாம் யோசனைகளைப் பற்றி பேசினால், நமது சொந்த நிலையை குறிக்கும் முக்கியம் - பின்னர் மக்கள் அவர்கள் மிகவும் பொருத்தமானதைத் தேர்வு செய்வார்கள்.

முஸ்லிம்கள் என்னுடன் உடன்பட மாட்டார்கள் என்று முஸ்லிம்களில் இருந்து நான் கோருகிறேன் என்று பலர் சொல்கிறார்கள். ஆனால் அது கூட தெரியவில்லை அல்லது இல்லை. நான் overestimated எதிர்பார்ப்புகளை வேண்டும் என்று நான் நினைக்கவில்லை. பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் நான் சொல்ல விரும்பும் எதையும் கேள்விப்பட்டதில்லை. நான் என்னை கேட்க வாய்ப்பு கிடைத்தால், அது நிறைய மாறும் என்று நான் நம்புகிறேன்.

நான் யாரையும் விட முன்னாள் முஸ்லிம்களை தனிப்பட்ட முறையில் அறிந்திருக்கிறேன் என்று சந்தேகிக்கிறேன். இஸ்லாமிய ஒரு பெண்ணுக்கு எதிரான மனப்பான்மை அவர்கள் அவரை விட்டுவிட்ட காரணத்தினால் நான் தொடர்ந்து கேட்கிறேன். இஸ்லாமியம் ஆண்கள் மீது வைக்கப்பட்டிருக்கும் கண்ணியத்தின் கருணையை அவர்கள் இழந்தனர் என்று அவர்கள் உணர்ந்தனர். அவர்களுக்கு பெண்ணியம் ஒரு பெரிய பாத்திரத்தை வகித்தது. என்ன, நிச்சயமாக, தன்னை மிகவும் சுவாரஸ்யமான உள்ளது, ஏனெனில் நாம் நவீன பெண்ணியத்தை பற்றி பேசும் போது, ​​இங்கே அமெரிக்காவில், நான் நேசித்தேன் நிறைய கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது, ஆனால் உண்மையில் பெண்மணிகள் எனக்கு ஆதரவு. நான் ஏமாற்றம் என்று சொல்ல - அது ஒன்றும் இல்லை.

பெண்ணியம், பெண்களின் உரிமைகள் - நான் ஒரு ஆர்வலர் ஆக என்னை தூண்டியது என்று மதம் விட்டு போது என்னை நகரும் என்ன. எனவே, நான் குறிப்பாக பெண்ணியவாதிகளிடமிருந்து தவறாக புரிந்து கொள்ளவில்லை. உதாரணமாக, பல பெண்களின் தளங்களில் நீங்கள் முஸ்லீம் பெண்களால் எழுதப்பட்ட கட்டுரைகளைக் காணலாம், எப்படி அவர்கள் "வெளியிடப்பட்டது" ஹிஜாப். நிச்சயமாக, இது அவர்களின் தனிப்பட்ட தேர்வு என்றால், இது எப்படி வாழ வேண்டும் என்று கருதினால், இல்லை கேள்விகள் இல்லை. ஆனால் முஸ்லீம், இதேபோன்ற ஒன்றை எழுதுகிறார், 30 களின் ஒரு பெண்ணைப் போல் தெரிகிறது, இது குழந்தைகளுடன் வீட்டிலேயே உட்கார்ந்திருக்கும் ஒரு இல்லத்தரசி என்று அவர் பெருமைப்படுகிறார் என்று கூறுவார். நான் உனக்காக மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறேன், நீங்கள் வசிக்கும் சமுதாயம் உங்கள் விருப்பத்திற்கு மிகவும் சரியாகக் கூர்மையாக இருப்பதாக நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறேன்.

ஆனால் இன்னும், அமெரிக்காவில் 30 களில், ஒரு தொழிலை கனவு கண்டவர்கள் அந்த பெண்கள் சுதந்திரமாக சற்றே மட்டுப்படுத்தப்பட்டனர் என்று அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும், அவை பல காரணிகள் இருந்தன. மேலும், இந்த "ஹிஜாபாக்ஸில் உள்ள பெண்களுக்கு" இந்த "ஹிஜாபாக்ஸில் உள்ள பெண்கள்" ஒரு பெரிய எண்ணிக்கையிலான முஸ்லீம்கள் எளிமையான துணிகளின் இஸ்லாமிய கால்களை பின்பற்ற விரும்பவில்லை என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

"காலனித்துவம் எல்லாவற்றிற்கும் குற்றம் சொல்லும்" என்று நான் சோர்வாக இருந்தேன். தெற்காசியாவில் உள்ள காலனித்துவத்தின் கொடூரங்களை நான் மறுக்கவில்லை, உட்பட, நான் எங்கிருந்து வருகிறேன், அங்கு காலனித்துவத்தின் விளைவுகள் இன்னும் காணப்படுகின்றன. ஆனால் அது தீவிர இஸ்லாமியம் வரும் போது - அது காலனித்துவத்தால் மட்டுமே அதை விளக்க மிகவும் எளிதானது. காலனித்துவத்தின் வரலாற்று கட்டத்தில் காலனித்துவத்திற்கு முன்னர் மதத்தின் பெயரில் வன்முறைகளை நியாயப்படுத்தும் முஸ்லிம்கள். அனைத்து காலனித்துவத்திலும் குற்றம் சாட்ட வேண்டும் - இது முழு முந்தைய கதையை மறுக்க வேண்டும் என்பதாகும், இஸ்லாமியம் என்ற பெயரில் பல நாடுகளின் அடக்குமுறையை மறுக்க வேண்டும், இது முன்னதாக நடந்தது, இது இப்போது நடக்கிறது.

இஸ்லாமிய உலகில் உள்ள தீவிரவாதம் மதத்துடன் எதுவும் இல்லை என்று தீவிரமாக நம்புகின்ற மக்கள் நம்பவில்லை. தீவிரவாதிகள் "இஸ்லாமியம் விலக்கப்பட்டனர்" என்று சொல்ல முடியும், ஆனால் பின்னர், குறைந்தபட்சம், அவர்கள் இஸ்லாமிய இறையியல் சில பகுதிகளை எடுத்து பின்னர் அவர்கள் ஏற்கனவே திசைதிருப்பப்பட்ட என்று அங்கீகரிக்க வேண்டும். குறைந்தது. எனவே, பயங்கரவாதத்தை மதம் கொண்டிருக்கவில்லை என்று கூறிக்கொண்டவர்கள், உண்மையில் அவர்கள் அதை தூய அரசியல் நோக்கங்களால் வழிநடத்தப்படுகிறார்கள் என்று கூறுகிறார்கள்.

சில சமயங்களில் புலம்பெயர்ந்தோர் மற்றும் இஸ்லாமிய நாடுகளின் குடும்பங்களில் வளர்ந்துள்ள பிள்ளைகள் இரண்டு கலாச்சாரங்களுக்கிடையேயானவர்களாக இருப்பார்கள் என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் தேர்வுகள் அற்றவை என்று எனக்கு தெரிகிறது. அவர்கள் பெற்றோரின் பாரம்பரிய விசுவாசத்தை இனி கடைபிடிக்க முடியாது, அதே நேரத்தில் அவர்கள் நவீன மேற்கு சமுதாயத்திற்குள் பொருந்தவில்லை. அவர்கள் ஒன்று அல்லது மற்றொன்றுக்கு பிடிக்கவில்லை. அதனால்தான் அவர்கள் தீவிரவாத இஸ்லாமியவாதத்தின் சித்தாந்தத்தை எளிதில் கைப்பற்ற முடியும்.

நாங்கள் இஸ்லாமியம் விமர்சிக்க மறுக்கின்றோம், உண்மையில், ஒரு சண்டை இல்லாமல் போர்க்களத்தை விட்டு. புலம்பெயர்ந்தோரின் வம்சாவளியைத் தற்காத்துக்கொள்வதற்குப் பதிலாக, தங்களுடைய மதிப்புகள் மற்றும் வாழ்வாதாரத்திற்கு, இஸ்லாமிய பிரசங்கிகளின் கைகளில் அவர்களுக்கு கொடுக்கிறோம். பன்முக கலாச்சாரத்தின் கருத்து தீவிர தீங்கு விளைவிக்கும் மற்றும் உடனடியாக நிராகரிக்கப்பட வேண்டும். நான் என் அமெரிக்க உணர்கிறேன், ஆனால் புலம்பெயர்ந்தோரின் அனைத்து குழந்தைகளும் என் உணர்வுகளை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை என்று நான் பயப்படுகிறேன். ஆனால் நான் அவர்களை அமெரிக்கர்கள் உணர முடியும் என்று விரும்புகிறேன்.

மூல: டேவ் ரூபி உடன் நேர்காணல்Fragments நேர்காணல் மொழிபெயர்ப்பு: ரோமன் Sokolov.