தொன்னூறுகளில் பின்னர், எவரெஸ்ட் ஒரு வர்த்தக ஸ்ட்ரீம், காதலர்கள் மற்றும் அமெச்சூர் தனது சரிவுகளில் விரைந்தார். மற்றும் தீவிர ஆபத்து மண்டலத்தில் பல மக்கள் இருந்தால், பின்னர் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு, அலாஸ் தவிர்க்க முடியாது.
1. ஜார்ஜ் மலோரி மற்றும் ஆண்ட்ரூ இர்வின்
எவரெஸ்ட் முதல் வெற்றியாளர் அதிகாரப்பூர்வமாக 1953 ஆம் ஆண்டில் உலகின் மேல் உயர்ந்துள்ள புதிய ZENTETS EDMUND HALARY ஆக கருதப்படுகிறது. ஆனால் உச்சத்திற்கு செல்ல முயற்சிகள் முன் எடுக்கப்பட்டன. 1924 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் ஜார்ஜ் மலோரி மற்றும் ஆண்ட்ரூ இர்வின் ஆகியவை மேல் நோக்கி உயர்ந்தன, ஆனால் அவர்களுக்கு நிர்வகிக்கவில்லை, நாங்கள் ஒருபோதும் தெரியாது. கடந்த நேரத்தில் அவர்கள் உச்சகட்டத்திலிருந்து 350 மீட்டர் தூரத்தில் மேகங்களின் லூமனில் காணப்பட்டனர். அடிப்படை முகாமில் ஏறுபவர்கள் பல நாட்களுக்கு காத்திருந்தனர், ஆனால் அவர்கள் திரும்பி வரவில்லை. MALORY இன் உடல் 1999 இல் மட்டுமே காணப்படுகிறது. அவர் இன்னும் பாறைகளில் உறைந்த பாதைகளில் ஒன்றில் இருக்கிறார். பதிப்புகள் படி, ஜார்ஜ் ஒரு பங்குதாரர் இணைந்து, இன்னும் மேல் அடைய மற்றும் ஏற்கனவே வம்சாவளியில் ஏற்கனவே இறந்தார். இர்வின் உடல் அதை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.
2. Maurice Wilson.
மாரிஸ் வில்சனின் கதை எவரெஸ்ட் மீது காதலர்கள் ஒரு இடத்தில் இல்லை என்ற உண்மையின் ஒரு நல்ல உதாரணம். 1934 ஆம் ஆண்டில், ஒரு முன்னாள் பிரிட்டிஷ் இராணுவம் நேபாளத்திற்கு விமானம் கொண்டிருப்பதாக முடிவு செய்தார், பின்னர் எவரெஸ்ட் செல்ல வேண்டும். இந்த இரண்டு உண்மைகளும் பதிவுகள் ஆக இருந்தன. விமானம் விமானத்தை கட்டுப்படுத்துவது மற்றும் ஏறும் அனுபவம் இல்லை என்று எப்படித் தெரியாது என்று எக்ஸ்பீடிஷன் சிக்கலானது. ஆனால் இந்த சிறிய விஷயங்கள் பெருமை வாரியர்ஸ் குழப்பமடையவில்லை. மாரிஸ் ஒரு விமானத்தை வாங்கி விமானப் படிப்புகளுக்குச் சென்றார். உண்மை மற்றும் பொய், அவர் நேபாளத்தை அடைந்தார், அவர் தரையில் செய்ய வேண்டியிருந்தது, ஏனென்றால் அவர் கடைசி பகுதியை செய்ய வேண்டியிருந்தது. அவரது விமானம் கைது. அவர் இரண்டு முறை ஒரு மலைக்கு இரண்டு முறை முயன்றார், ஆனால் முகாமுக்கு திரும்பிச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. மூன்றாவது முயற்சி ஆபத்தானது. மாயீஸ் மிகவும் பிடிவாதமாக இருந்ததாக பலர் நம்பினர், இது மலைகளில் மரணத்தைத் திரும்பப் பெற விரும்புவதாக நம்பப்படுகிறது. இந்த ஏறி பற்றி நாம் அறிந்த அந்த சிறிய விவரங்கள், டயரியிலிருந்து அறியப்படுகின்றன, இது ஒரு வருடம் கழித்து அவருடைய உடலுக்கு அடுத்ததாக காணப்பட்டது. வில்சன் 7400 மீட்டர் உயரத்தில் ஒரு கூடாரத்தில் உறைந்திருந்தார்.
3. Expedition Pavel Datschnolyan.
பாவெல் DatsChnolan தலைமையின் கீழ் சோவியத் துரதிர்ஷ்டத்தின் இருப்பின் உண்மை இன்னும் சந்தேகத்திற்குரியது. 1952 ஆம் ஆண்டில் பிரச்சாரம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது என்று நம்பப்படுகிறது, சீன அதிகாரிகள் நேபாளத்தின் பிரதேசத்தை அணுகுவதை தடை செய்தனர் என்று நம்பப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் சோவியத் ஒன்றியத்திலிருந்து பயணிக்க ஒரு விதிவிலக்கு விதிவிலக்கு. சில ஆதாரங்களின்படி, சீனர்கள் டாட்ஸ்னோலன் எஞ்சியுள்ள மலையின் சரிவில் இருந்தனர், அவருடைய தோழர்களில் ஐந்து பேரும் இருந்தனர்.
4. Expedition "Mountain Madness"
இந்த வணிகரீதியான பயணத்தின்போது நான்கு பங்கேற்பாளர்கள் பனிப்பனத்தின் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக ஆனார்கள், இது மூன்று வெவ்வேறு குழுக்களிலிருந்து எட்டு மக்களின் மொத்த வாழ்க்கை முறையிலும் நடத்தியது. மே 11, 1996 அன்று சோகம் ஏற்பட்டது. மேல் இருந்து வம்சாவளியை மீது பயணம் "மலை பைத்தியம்" வலுவான புயல் விழுந்தது. இதன் விளைவாக நியூசிலாந்தில் இருந்து இரண்டு வழிகாட்டிகள் மற்றும் ஜப்பான் மற்றும் அமெரிக்காவில் இருந்து இரண்டு சுற்றுலாப்பயணிகளும் உட்பட நான்கு பேர் கொல்லப்பட்டனர்.
5. Expedition "சாதனை நிபுணர்கள்"
இந்த வர்த்தக பயணம் 1996 ஆம் ஆண்டின் அதே மே மே Baranus இல் மிகவும் அனுபவமிக்க மலையேறுபவர் ராப் ஹாலில் தனது தலையை இழந்து விட்டது. ஏறும் கடைசி நாட்களில் ஹால் மிகவும் மோசமாக உணர்ந்தேன். அவர் மெதுவாக மெதுவாக தனது குழுவின் கடைசி மேல் ஏறினார், ஆனால் நீண்ட காலமாக அவர் திரும்புவதற்கு ஒரு குழுவை வழங்குவதாக இருந்தார். அத்தகைய உயரத்தை உயர்த்தும்போது மிக முக்கியமான விஷயம் கால அட்டவணையை கடைப்பிடிக்க வேண்டும். ஆனால் இந்த நாளில் எல்லாம் தவறு நடந்தது. "சாகச ஆலோசகர்கள்" மற்றும் "மலை பைத்தியம்" அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் தாமதப்படுத்தத் தொடங்கினார்கள், அதன்படி, கால அட்டவணையில் இருந்து வெளியேறத் தொடங்கினர். ஏறுபவர்கள் சொல்கிறார்கள்: "நேரம் எக்ஸ் மூலம் நீ எக்ஸ் செய்தால், நீங்கள் திரும்பி வரவில்லை என்றால், நீங்கள் திரும்ப திரும்ப வேண்டும்." பல மணி நேரம் கழித்து எழுந்திருப்பது, வம்சாவளியைச் சேர்ந்த எழுச்சியில், குழுவில் பர்ணனுக்கு வந்தார், அங்கு அவர் தனது தலைவரை இழந்து விட்டார், இன்னும் சிலர் மக்களை இழந்தார். அணியின் மீதமுள்ள பங்கேற்பாளர்கள் முகாமுக்குச் செல்ல முடிந்தது.
6. இந்திய-திபெத்திய எல்லையின் பயணம்
இந்திய-திபெத்திய அணி மே தினத்தில் எவரெஸ்ட் டாப்ஸ்டெஸ்ட் மூன்றாவது குழுவாக மாறியது, ஆனால் அவை வடக்கு சரிவுடன் ஏறினார்கள். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர், பயணம் ஏற்கனவே ஒரு வழிகாட்டியை இழந்துவிட்டது. மனிதன் மிகவும் முட்டாள் இறந்தார்: கழிப்பறை சென்றார், காலணிகள் மீது "பூனைகள்" வைத்து, வெறுமனே பள்ளத்தை மீது தவறிவிட்டது. இந்த நாளில் எவரெஸ்ட் வசிக்கும் மூன்று இந்திய ஏறுபவர்கள், யாரும் முகாமிற்கு திரும்பவில்லை. பின்னர், அவர்களில் ஒருவரின் உடல் ஒரு சிறிய குரலில் காணப்படும், அங்கு அவர் இன்னமும் பொய் சொல்கிறார். அதன் பச்சை பூட்ஸ் ஏறுபவர்கள் ஒரு வகையான toponym ஆக மாறிவிட்டது. அவர்கள் 8500 மீட்டர் மார்க் - "பசுமை பூட்ஸ்" என்று அழைக்கிறார்கள்.
7. Sergey Arzenty மற்றும் Francis Datefano (Arsentieva)
மே 1998 இல் ஏறப்பட்ட குடும்ப ஜோடி, மற்றும் பிரான்சிஸ் ஒரு ஆக்ஸிஜன் சிலிண்டர் இல்லாமல் வழிவகுக்கிறது, ஆக்சிஜன் பயன்படுத்தாமல் எவரெஸ்ட் வெற்றி பெற்ற முதல் அமெரிக்காவாக வருகிறது. மோசமான வானிலை காரணமாக, ஜோடி 8,200 மீட்டர் உயரத்தில் கூடாரத்தில் மூன்று நாட்கள் கழித்திருந்தது. பின்னர், அவர்கள் இன்னும் மேல் உயர்ந்தனர், ஆனால் மனைவி வம்சாவளியை ஒருவருக்கொருவர் இழந்தது. செர்ஜி தனது மனைவி இல்லாமல் முகாமிற்கு திரும்பினார் மற்றும் அவரது தேடல்களுக்கு தலைமை தாங்கினார். ரோசிங் பிரான்சிஸ் அடுத்த நாள் க்ளைர்ஸ் ஜான் மர்லெர் மற்றும் கேட்டி ஓ'டூட் ஆகியவற்றைக் கண்டறிந்தார். உதவ முயன்ற போதிலும், அந்த பெண் இறந்தார். யாங் மற்றும் கேட்டி உடலை விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது, பல ஆண்டுகளாக அது கடந்து செல்லும் ஏறுபவர்களின் முன்னால் இடுகின்றன. 2007 ஆம் ஆண்டில் மட்டுமே, மர்லேல் திரும்பப்பெற முடிந்தது, அதே நிலையில் இருந்த அதே நிலையில் அவர் தனது ஒன்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்தார். வூட்ஸ் அமெரிக்கக் கொடியில் மூடப்பட்டிருக்கும், அவரது மகனிலிருந்து ஒரு குறிப்பை வைத்து, பிரான்சிஸை படுகுழியில் தள்ளினார். 1999 ல் செர்ஜி அர்ஸெண்டிவின் உடல் காணப்பட்டது. அவர் தனது மனைவியைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார்.
8. டேவிட் ஷார்ப்
டேவிட் ஷார்ப் கதையின் கதை ஒரு தீவிரமான விளம்பரத்தை பெற்றது, எவரெஸ்டின் கொடூரமான ஆக்கிரமிப்புகளின் கொடூரமான ஆஃப்சை அம்பலப்படுத்தியது. மே 2006 இல், ஆங்கிலேயர் டேவிட் கூர்மையான வடக்கு சாய்வு மீது ஏறிக்கொண்டார், ஷெர்பாமியை மறைக்கவில்லை. 8500 மீட்டர் உயரத்தில், டேவிட் ஆக்ஸிஜனை முடித்துவிட்டார், மேலும் பசுமை பூட்ஸில் புகழ்பெற்ற இந்திய அருகே ஒரு கையெழுத்திட்டார். இந்த நாளில், நாற்பது நபர் இறக்கும் ஆங்கிலத்தில் கடந்த காலத்தை கடந்துவிட்டார், ஆனால் யாரும் அவருக்கு உதவவில்லை. அவர்களில் டிஸ்கவரி டிவி சேனலின் படக் குழுவாக இருந்தார். அவர்கள் கேமராவைத் திருப்பி, அவருடைய பெயரைக் கேட்டார்கள். "என் பெயர் டேவிட் கூர்மையானது, நான் உண்மையிலேயே தூங்க விரும்புகிறேன்," ஏறத்தாழ ஏறி பதிலளித்தார். குழு இன்னும் ஒரு ஆக்ஸிஜன் சிலிண்டர் விட்டு, மேலும் சென்றார். எவரெஸ்ட் இறக்கும் கோரிக்கையின் மீது இந்த பிரேம்கள் YouTube இல் கிடைக்கின்றன.
9. Shailendra Kumar Audahai.
ஷைலேந்திர குமார் ஆடியாஹாய் - நேபாளத்தின் இராச்சியத்தின் வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர். 2011 ல், அவர் எவரெஸ்ட் வெற்றிபெற்ற மிக வயதான மனிதராக ஆக விரும்பினார். ஏறும் போது அது முதல் முகாமில் மோசமாகிவிட்டது. ஷைலெண்டர் மலையின் அடிவாரத்தில் அமைந்துள்ள தளத்திற்கு திரும்பினார், அங்கு அவர் இறந்தார். அவர் 82 வயதாக இருந்தார்.
10. பதினாறு ஷெர்போவ்
எவரெஸ்ட் மீது பணிபுரியும் அனைத்து கொடூரங்களும் இருந்தபோதிலும், மிகப்பெரிய சோகம் ஏப்ரல் 18, 2014 அன்று ஒரு பனி பனிச்சரிவு ஆனது. அவர் பதினாறு ஷெர்போவின் வாழ்க்கை வழியினால் பணியாற்றினார். ஷெர்பி என்பது தென் நேபாளத்தில் ஜொமோலூங்காவின் அடிவாரத்தில் வாழும் ஒரு தேசமாகும். உலகம் முழுவதும் இருந்து extremals ஐந்து assents வழங்கும் அவர்கள் யார். ஷெர்பி ஒரு நூறு கிலோகிராம் உபகரணங்கள் மற்றும் பொருட்களை எடுத்துச் செல்லுங்கள், ஏறுவரிசைக்கான ரயில்வேவை நீட்டி, குழுவில் இருந்து யாராவது மோசமாகிவிடுவார்கள். ஏப்ரல் 18 ம் திகதி, ஷெர்பி அவர்களின் வழக்கமான வேலையில் ஈடுபட்டிருந்தார் - இடைநிலை முகாம்களில் தயாரிப்புகள், எரிவாயு மற்றும் ஆக்ஸிஜன் சிலிண்டர்களை ஏறும் மற்றும் வழங்குவதற்காக ரயில்வேவைப் பெற்றது. பனிச்சரிவு எதிர்பாராத விதமாக வந்தது, முற்றிலும் ஒரு பெரிய பள்ளத்தாக்கை நிரப்பியது, 16 பேர் இடத்தில் இறந்தனர். துயரத்திற்குப் பிறகு, ஷெர்பி வேலைக்கு செல்ல மறுத்துவிட்டார். இறந்தவர்களின் குடும்பங்களுக்கு பணம் செலுத்துதல் மற்றும் இழப்பீடு ஆகியவற்றிற்கு தகுதியுடையவர்கள் தங்கள் தொழிலாளர் உரிமைகளுடன் இணங்க வேண்டும் என்று அவர்கள் கோரினர். ஷெர்போவின் அழுத்தத்தின் கீழ், நேபாள அரசாங்கம் 2014 ஆம் ஆண்டில் எவரெஸ்ட்டில் ஏறும் பருவத்தை ரத்து செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.