Ludwig Wittgenstein, mmoja wa wanafalsafa wenye ushawishi mkubwa wa karne ya 20, amekuwa akifanya kazi kwa mwalimu wa vijijini katika shule ya msingi kwa miaka sita. Uzoefu huu sio tu walioathiri falsafa yake, lakini pia ilionyesha kama mtu mwenye akili ya ajabu inaweza kuwa mwalimu mzuri.
Wakati wa mwaka wa 1919, Wittgenstein aliamua kuwa mwalimu wa vijijini, dada yake Hermina alisema kuwa "kuwasilisha, pamoja na akili ya mwanafalsafa, kama mwalimu wa shule ya msingi, ni kama kuona masanduku ya mbao kama chombo cha kujitia."
Kwa wakati huu, Ludwig tayari amepita kupitia vita vya kwanza vya dunia na akaandika sifa yake maarufu "mantiki-falsafa" - insha, bila ambayo haiwezekani kufikiria maendeleo ya mawazo ya falsafa ya karne ya 20.
Katika "mkataba wa mantiki-filosofi" inasemekana kwamba "mipaka ya lugha inamaanisha mipaka ya ulimwengu": kila kitu ambacho hawezi kuonyeshwa kwa lugha ya ukweli kwa namna ya aina ya mapendekezo "Hali pia ni Same na hiyo ni "- tavtology au nonsense. Hivyo thesis "Nini haiwezekani kuzungumza, kuhusu hilo lazima liwe kimya." Kwa mfano, maadili hayawezi kuelezewa au kuhesabiwa haki: ukweli wa kimaadili hauwezi kuonyeshwa - tu kuonyesha.
Hata hivyo, mkataba huo haujachapishwa, lakini kila mtu (hususan, mwalimu wake Berran Russell) ilikuwa wazi kwamba kulikuwa na mtu mwenye uwezo wa kipekee.
Sio whim na itikadi
Uamuzi wa Wittgenstein kuwa mwalimu wa vijijini hakuwa kuhani wa muda mfupi. Kwanza, ilikuwa ni sehemu ya utamaduni wa familia: mmoja wa dada zake alikuwa akijihusisha na maskini, mwingine alifanya kazi katika Shirika la Msalaba Mwekundu. Pili, vipimo hivyo vilihitajika kuokolewa kutoka kwa unyogovu mara kwa mara.
Tolstovist mwenye uhakika, Wittgenstein alifuatilia maadili ya ascetic: urithi mkubwa, ambao ulitolewa kutoka kwa baba yake - chuma cha chuma - alivuka jamaa au alitoa kwa upendo. Maisha yake yote alijaribu kujizuia iwezekanavyo katika ukweli kwamba yeye hujali faraja yake binafsi, bila kutaja anasa.
Aidha, uamuzi wake, inaonekana, uliathiri mageuzi ya shule, ambayo ilianza Austria kwa wakati huu.
Ikiwa Dola ya Habsburg ilileta sheria na kuogopa sheria, lakini sio inayoathiri burghers, basi hali mpya ya kidemokrasia ilihitajika na wananchi ambao wanaweza kufikiri kwa kiasi kikubwa na kutenda kwa kujitegemea. Ingawa Wittgenstein na alicheka kwenye slogans ya mageuzi, alitendea nafasi zake kuu sana.
Hello, Kijiji!
Kupitia kozi ya walimu wa shule ya msingi, Wittgenstein alikwenda Alps, ambako alitumia miaka sita ijayo katika makazi ya mlima wa viziwi. Kwa kiasi kikubwa na wengine, Wittgenstein alikuwa labda mtu wa ajabu sana kutoka kwa wale ambao wameweza kumwona wanafunzi wa vijijini.
Katika shule, Wittgenstein alifundisha kila kitu - kutoka kwa hisabati kwa kuchora na sayansi ya asili. Moja ya kanuni za mbinu mpya ilikuwa mafunzo jumuishi: kila mada inapaswa kuwa na namna fulani kuhusiana na nyingine.
Siku ya kawaida ilianza saa mbili za alock, ambayo wanafunzi wengine baadaye walikumbuka kwa hofu. Watoto wa miaka kumi walipaswa kuimarisha ujenzi wa algebraic tata, ambao sasa wanafundishwa tu katika shule za sekondari, na sio daima.
Kwa darasa, aliendelea safari kwa miji ya karibu - Vienna na Gloggnitz - ambako alipoteza watoto milima ya habari kuhusu mitindo ya usanifu, njia mbalimbali na mabadiliko, alielezea sheria za fizikia. Njia ya kurudi, na kufanya njia yake kupitia msitu, wanafunzi walikusanya sampuli za mawe na mimea. Kila kitu ambacho wangeweza kujua vikao vya shule vilielezewa juu ya mifano maalum: uzoefu na uchunguzi uliopatikana na watoto katika maisha ya kila siku wakawa nyenzo kwa ajili ya kujifunza.
Wanafunzi wengi walipenda Wittgenstein, licha ya kwamba alikuwa mwalimu mwenye hofu na mwenye kudai sana. Pamoja na uwezo wao, mara nyingi alifanya marehemu, ambayo ilisababisha wazazi wakulima wasiwasi: walidhani kwamba anataka kuthubutu watoto kutoka kwa kazi ya kilimo na kuhamia mjini.
Wittgenstein alijaribu kutuma wanafunzi wengine huko Vienna baada ya kuhitimu, akisisitiza kuwa "kuwa na elimu, wao na mbolea itakuwa ladha." Lakini hakufanikiwa katika hili. Kwa ujumla, na wazazi na walimu wengine katika Wittgenstein, mahusiano hayakufanya sura:
Mimi bado niko Trattenbach, na karibu, kama daima, uchafu pia unatawala. Ninaelewa kuwa kwa sehemu kubwa, watu hawapati kila mahali, lakini hapa wanajulikana zaidi na wasio na hatia kuliko popote.
Na si kila kitu kilichokuwa kizuri na watoto: Wittgenstein alikuwa na hasira ya haraka na mara nyingi hutumiwa kwao kwa ukatili. Licha ya kanuni za juu za kujifunza, kuwapiga watoto na kamba basi kulikuwa bado katika utaratibu wa vitu. Lakini Wittgenstein, inaonekana, alipitia mipaka fulani: aliamua kwa nguvu ya kimwili, sio tu kwa tabia mbaya, bali pia kwa uongo (hakuweza kusimama amelala na yeye mwenyewe alikuwa mzima, hata waaminifu), anaondoa masikio yake na kunyoosha Mwanafunzi wa nywele hupiga.
Mwishoni, tukio hilo lilifanyika, ambalo lililazimika Wittgenstein kuondoka baada ya mwalimu: baada ya kupiga makofi kadhaa juu ya kichwa, mmoja wa wanafunzi wake walipoteza fahamu. Wittgenstein mara moja aliondoka shule na baadaye alivutiwa na mahakama. Mahakama hiyo imethibitisha, lakini miaka 10 baadaye, Ludwig mwenyewe alikuja kwa wanafunzi wake wa zamani kuomba msamaha kwa tabia yake ya ukatili.
Wakulima ambao aliona katika vijiji hawakufaa maadili ya Tolstovsky - waligeuka kuwa wavivu na nyembamba na watu wenye kufikiri nyembamba, kuzama katika uchafu wa kawaida na huduma. Pia kwa watoto, inaonekana kuwa haifai kwa usafi, uwazi na uwazi wa kufikiri. Huyu hakumsamehe au mwingine.
Genius na wanafunzi
Katika Cambridge, ambapo Wittgenstein aliongoza semina kwa miaka kadhaa, ilitibiwa na mchanganyiko wa furaha na karibu na hofu ya kidini: hasira yake ya haraka na namna itaongoza mjadala mmoja wa wanafunzi hata kujitolea shairi ya mashairi:
Anazuia yoyote ya NASI baada ya hapo, matangazo ya wakati mpana. Ni kwa sauti kubwa na kelele - hasira kali! - hakika ni kwamba haki, na furaha na ukweli kwamba haki ...
Ikiwa Wittgenstein aliuliza maswali, ilikuwa na uwezekano mkubwa wa wao wenyewe - wengine walijitahidi na shida katika mawazo yake, na kulikuwa na maoni ya mtu mwingine tu kama kitu cha kukataa - au hakuwapo wakati wote.
Wengi alivunja moyo kushiriki katika falsafa, kwa kuzingatia wakati wa matumizi ya maana: baadhi ya wanafunzi juu ya ushauri wake hata walienda kufanya kazi katika kiwanda. Kazi ya kimwili, alizungumza Wittgenstein, ni muhimu kwa maendeleo ya ubongo na utu, na wanafalsafa wanahusika katika pseudodble, ambayo kwa kweli hawasimama chochote.
Inaonekana kama alikuwa schizophrenic.
Katika "Mafunzo ya Falsafa", kazi ya pili ya Wittgenstein, iliyochapishwa mwaka wa 1953, wengi hupata athari za mazoezi yake ya mafundisho: mbinu za mafundisho, majaribio mengi ya akili na mifano kutoka kwa maisha ya kila siku. Kutoka mawazo ya lugha ya sayansi ambayo inaweza kuelezea kweli ukweli, Wittgenstein alihamia "falsafa ya lugha ya kawaida" - jinsi watu wanavyofurahia hotuba katika mazoezi.
"Uzima wa kawaida" haukuwepo kwake - kila kitu kilikuwa sababu ya utafiti na kutafakari. Jirani ilikuwa vigumu sana kuishi karibu na mtu kama huyo:
Kila mazungumzo na Wittgenstein inaonekana kama siku ya mahakama ya kutisha. Ilikuwa ya kutisha. Kila neno, kila mawazo ilipaswa kuvutwa nje, kuhojiwa na kupima kwa kweli. Na hakuwa na falsafa tu, bali pia maisha kwa ujumla.
Wittgenein, inaonekana, aliteseka maisha yake yote kutoka kwa schizophrenia ya uvivu, na sasa labda haitakuwa vizuri hata shule.
Mkatili na kujidai wenyewe, angeweza kuwa chanzo cha msukumo na kupendeza, anaweza kuweka mwanzo wa maelekezo mapya ya falsafa na kuathiri maendeleo yote ya ujuzi wa kibinadamu, lakini hakuwa na mwalimu mzuri. Mwalimu wa Kolens wa Volens lazima ajitenganishe na majukumu yake, kwa mengi yanayohusiana na rasmi na yasiyohitaji kutoka kwa wengine sana.
Wittgenstein, ambaye pia aliitwa sampuli ya fikra wakati wa maisha yake, imewekeza kabisa na haiwezi kumudu.
