جيڪڏهن توهان صرف اسپتال وڃي رهيا آهيو، توهان اڃا تائين نٿا what اڻو ته توهان ڇا ٿا چاهيو. جيڪڏهن توهان اتي ئي ٿي چڪا آهيو، ته توهان سوچيو ته توهان know اڻو ٿا. پر هر وقت توهان ڪنهن نئين شيء جو انتظار ڪندا.
پهريون ٻار
توهان ان کي ڪيئن تصور ڪيو ٿا: خوشبودار موم بتيون، اينيا ۽ غير معمولي ۽ غير معمولي مداخلتون نه آهن - توهان هڪ نئين زندگي جي پيدائش جو سڀ ۽ سڪر محسوس ڪرڻ چاهيو ٿا
اينسٽيا: مون کي ڪنهن به درد ڏيندڙن جي ضرورت ناهي ... اهو ڇا آهي، اهو هڪ ويڙهه آهي؟! اينسٽيا! ٻه بڪ!
ڪجهه: ٻڌو، مان خاص طور تي لچڪدار نه آهيان. توهان جي ڪنن جي پويان منهنجي گوڏن کي اڇلائڻ بند ڪيو.
تعجب: مان ان وانگر ڪجهه به نه ڪيو جڏهن هو جاڳندو هو؟ خدا، جيئن ته اهو نااهل آهي، مان پوء سڀ وائيٽرا، هڪ شرمسار.
زچگي اسپتال مان خارج ڪرڻ: انتظار ڪر، تون سنجيده مون کي هن ٻار کي گهر وٺي ڇڏيندين؟ ڪميونيڪيشن اچي رهيو آهي؟
ٻيو ٻار
توهان ان کي ڪيئن تصور ڪيو ٿا: مون ان کي پيش ڪرڻ کان ڪجهه به ڊپ ڪيو.
اينسٽيا: او ها، ائين مهربان ٿيو.
ڪجهه: ها، مان know اڻان ٿو، مان know اڻان ٿو!
تعجب: اي، مان ڪجهه به نٿو چاهيان! مون کي گهٽ ۾ گهٽ اميد آهي.
اسپتال مان ڪو اچو ته هتي دستخط تي توهان جا ڪاغذ ۽ اسان ويا.
پهريون ٻار
توهان ان کي ڪيئن تصور ڪيو ٿا: جيڪڏهن آئون زچگي اسپتال جي رستي تي ڪار کي منهن نه ڏيندس - مان ٺيڪ آهيان.
اينسٽيا: "تمام گهڻي دير" ۾؟
ڪجهه: ها، مون کي واقعي سمهڻ گهرجي. منهنجو جسم هن ٻلي لاء واٽر پارڪ ۾ پهريون سلائيڊ هوندو.
تعجب: ها، مان آنڊن کي خالي ڪيو ويو. ڪو هتي حيران ڪندڙ آهي، يا ڇا؟
اسپتال مان ڪو نه، مان عرض ٿو ڪريان، مون کي رهڻ ڏيو! چ، و، گهٽ ۾ گهٽ ٿورو! چ، و، گهٽ ۾ گهٽ هڪ ٻئي ڏينهن!
هڪ ذريعو