"مون کي خبر هئي ته منهنجو وقت نتيجو تي هو." هڪ ڇوڪري جي ڪهاڻي جيڪا اينوريڪسيا کي وڙهندي آهي
سوئٽزرلينڊ جوليا Yansens Yansensssss ڊاڪٽرن کي هڪ بدترين شين مان هڪ سڏيو آهي. اسپتال ۾، جوليا 35 ڪلو جي وزن سان ٿنڀا ڪيا. هاڻي هوء ترميم تي تمام سست ٿي رهي آهي، پر اخبار ۾ روزاني ميل ۾ فيصلو ڪيو ته هن جي ڪهاڻي سڀني خوفناڪ تفصيلات کي ٻڌائڻ جو فيصلو ڪيو.
هاڻي جوليا جي جان 24 سالن جو آهي ۽ هن وقت جي گهٽ ۾ گهٽ حاصل ڪري ٿي، پر، جيئن ته هن کي تمام گهڻو بهتر آهي بدترين دورن ۾، هوء کاڌي ۾ کاڌي کي لڪائي سگهي ٿي ۽ مکڻ کي پنهنجن وارن ۾ کوڙيندا، صرف ان کي نه کائڻ لاء. ا ڏينهن ڏينهن جنيا کي ٻڌائي، مون کي کاڌو پيئڻ ڇڏي ڏني، ڇاڪاڻ ته هو ڊ acce ندي هئي ته هو ڪيترائي ڀيرا هو.
کاڌي جي شروعات ڪئي وئي جڏهن جوليا 13 ۽ ٽن سالن کان پوء هو اڳ ۾ ئي تشخيص هئي.
جيڪڏهن، ڏينهن ۾ هوء کاڌي جي مقدار کائي وئي جيڪا هن جي هٿ جي وچ ۾ لهي وئي، هو رات جي وچ ۾ لهي ويو ۽ هن "توانائي" کي ساڙڻ لاء.
"اينورڪسسيا مون کي پنهنجي جسم تي قابو جو هڪ تصوراتي احساس ڏنو ته جيئن مان خوف ۽ منتقلي جي مسئلن کان پريشان ڪري سگهان ها. اهو منهنجي لاء منهنجي زندگي ۾ ڪنهن شيء جي رد ڪرڻ تي ڌيان ڏيڻ آسان هو. "
هاڻي، جوليا کي ياد آهي، هوء ڏا so ا شرم آئي آهي ته هن ڇا ڪيو.
"کاڌو هر هنڌ هو، مان پنهنجي کيسي ۾ ڪجهه لڪايو، خوبصورت بيگز جو هڪ گولي کي خراب ڪيو، صوفا لاء لڪيل آهي. لفظي طور تي هر هنڌ جتي اهو ڪري سگهي ٿو. "
جڏهن ته سڪل خوراڪ لاء وڙهڻ لاء، هن کي چيو ويو آهي ته اسڪول ۾ مٺي گئس جي شگر جي سطح تي مٺي گئس جي پيداوار پيئڻ لاء ۽ سڀ ڪجهه ويجهي ٽوائلٽ ۾ ٻه آ fingers رين سان ختم ٿي ويو.
جسم جو ماس انڊيڪس 18.5 - 24.9 جي شرح تي 12 پوائنٽس تي ويو.
"مان صرف اهو knew اڻان ٿو ته منهنجو وقت نتيجو تي ۽ هڪ دفعو آئون سادگي نه ٿي سگهيس." ڊسمبر 2014 ۾، جوليا اهو محسوس ڪيو ته جيڪڏهن اهو کائڻ شروع نه ڪيو ويو، ته ڪرسين بقا نه ٿيندي.
انورڪسيا، هو چوي ٿو، هن جو نوجوان ورتو، تعليم ۽ دوست حاصل ڪرڻ جو موقعو. "مان ڪاوڙ نه ڪري رهيو آهيان جڏهن مان چوندس ته بيماري مون کان هر شي ورتي. ۽ منهنجي پيارن جي خوشي. مان صرف قيد ۾ برانچ ڪيو ويو ۽ هڪ بي جان شيل وانگر، جيڪو گهٽ چرٻي ۽ ڪيڪورٽ جي گهٽ ۾ گهٽ چرٻي ۽ ڪجهه ٽڪرن جو ڪجهه ٽڪرا.
هاڻي يهوہ پڻ ڪاڏي ويو، پر هي اڃا اڃا گهٽ آهي. هوء هر ڏينهن 3000 کیلوريز تي خوراڪ لاء پوک ڪئي وئي هئي.
"مان know اڻان ٿو ته هاڻي مان بهتر لڳندو آهيان. پر اخلاقي طور مان اڃا تائين برداشت ڪندو آهيان. منهنجي بدترين دورن ۾، انورڪسيا منهنجي زندگي جو 100 سيڪڙو قبضو ڪيو. هاڻي، جيڪڏهن هڪ سٺو ڏينهن 80 سيڪڙو آهي، جيڪڏهن خراب 90 سيڪڙو آهي. پر مون ۾ اهي قيمتي آهن 10-20٪، جنهن کي مان ڪجهه ڪجهه ڪرڻ لاء وقف ڪري سگهان ٿو. منهنجو مقصد منهنجي زندگي ٻيهر ٺاهڻ آهي مان 95 سيڪڙو آهيان، مان نن smaller ن تي متفق نه آهيان. مان پنهنجي اينورسيسيا کي قابو ڪرڻ چاهيان ٿو، ۽ مان نه ٿو چاهيان ته اهو مون کي قابو ڪرڻ نه گهرجي. "
"هاڻي انورڪسيا اڃا تائين مضبوط طور تي" گليمر "آهي. اهو يقين آهي ته هوء توهان کي پتلي ۽ خوبصورت بڻائي ڇڏيندي. جڏهن توهان جو جسم توهان کي الوداع خدا حافظ چوي ٿو. ۽ ڪيئن والدين روئجي، توهان جي ولٽنگ کي ڏسي ۽ نه knowing اڻڻ ته ان سان ڇا ڪجي. "
