"ڪير به وساري نه سگهيو آهي ۽ ڪجهه به وساري ناهي،" هي هن جو آواز آهي. آواز جيڪا شهر جي برف واري گهٽي تي نشر هئي، جيڪي بک يا ناگزير بدقسمتيء جي ناگزير بدقسمتي ۽ احساسن جو مستحق هئا. لينگادير جو آواز. اولگا برگولز جو آواز.
شفاف اکين سان سونهري تي خاموش ۽ نرم - ڪير سوچيو هوندو ته ان ۾ ڪيتريون ئي طاقت ٿي سگهي ٿي؟ اولگا بلاڪڊ کي منتقل ڪيو، ۽ اڪثر ان بابت اڪثر ياد ڪيو. پر هن جي زندگي ۾ سڀ کان وڏي خرابي جو سڀ کان وڏو بدقسمتي هو، هن جي زندگي ۾ سڀ کان وڏي بدقسمتي هئي. ۽ هوء زنده رهڻ جي قابل هئي، ۽ هو تخليق ڪري رهي هئي.
۽ مون کي رهڻو هو. اليگا ليکڪن جي يونين ۾ بحال ٿيو، پارٽي ۾ شامل ٿيو، ڪم ڪيو. هن لفظي طور تي هن روشني، واپس، خاڪي، نڪي مولچنو تي. هن جي محبت کانسواء، هوء غائب ٿي ويندي هئي. پوء هن 1941 ع ۾ ٿيو. جنگ. ۽ فوري طور تي - بلاڪ. منهنجو مڙس هاڻي ڀرسان نه هو، هو سامهون ويو. هاڻي اولي لينگرا پاڻ تي ڪ pulled يو، جيئن ته نائيڪوئي اولگا کان اڳ ڪ pulled ي ويو. خاموشي، نازڪ آواز جي باوجود، هوء لينگرا ريڊيو لاء ڪم ڪرڻ لاء ورتي وئي هئي. هوء شاعرن جو اصلي ۽ محبوب شهر پڙهي. هن کي هن کي آرام ڏياريو، آرام ڏياريو، هن جي طاقت هن کي هن ۾ وجهي ڇڏيو. ٿورڙي عورت جنهن ڊيسترافيائي، ٻارن جي ڪتابن جو ليکڪ، اوچتو لينڊراديت جي مزاحمت جو علامت بڻجي ويو. اهو چيو ويندو آهي ته هٽلر هن کي هڪ ذاتي دشمن سمجهيو هو، ايليا ايڊربرگ سان گڏ. ۽ نائيڪا مولچينو فوت ٿي ويو. 1942 ۾.
ريڊ هيڊ ۽ مذاق ڌيء بيبيا هن، مان هڪ لولي، رات جو سمهڻ،
پيراشوٽ پاڙيسري ٽاور کان صرف هڪ خواب کي ڇڏي ڏنو، ونڊوز پگهار هيٺ هڪ نيري آسمان ڇٽي.
آسمان جي تارن ۾ ڀ broke ي ويو، سڀني سرن ۾ شعاع؛ سوکيٽا ٻلين ۾ گھمندي آهي، ۽ سکارفار جي معيار ۾.
رات جو ستارو، پکيء جي رات آهستي آهستي لڙهي ٿو: "تون، منهنجي ڌيء، ڌيء، لال، ڇا آهين؟
توهان هڪ پيراٽروپر هوندو، اڏامڻ لاء اڏامندو: آسمان گهٽ آهي، تارا بند آهن، هٿ هڪ هٿ سان گڏ آهن!
هڪ اڇو ريشم سائي گول دنيا تي کليل هوندو، مارشل ويروشيلوف: "اهو، سٺو، سٺو!"
پراڻي مارشل ويروشيلو چوندي: "چ Well و، اسان کي خبر پوندي: مون توهان کي بنيادي جنگ ڏانهن موڪلڻ جو فيصلو ڪيو."
۽ توهان تمام گهڻو فخر ڪندؤ، روئي: "ماء، ڏس! سونهري خوبصورت نظم، بلڪل سج، سينه تي ... "
منهنجو فالڪن، پيراشوٽ، سمهڻ ... سمهڻ جو وقت ... آسمان گهٽ آهي، تارن کي هڪ هٿ ويجهو آهي،
اولگا اڪثر جنگ جي بدقسمتي بابت پڇيا ۽ ڪڏهن به هن جي ذاتي مصيبتن بابت، ساڳيو، شايد وڏو. هن شڪايت ڪئي:
اهو "ماڻهن جي زندگي" to اڻڻ ضروري آهي، پر منهنجو تلخ ۽ ٻاهر نڪرندڙ زندگي - اهو به مطلب آهي!گهڻو ڪجهه. تمام گهڻو!
... مان پنهنجي دشمنن جي دشمنن کي پرواهه نه ڪندس، انهي ڪري ته اهي غلط ڳوڙهن ۾ اهي چونڊجي سگهن. اهو اڃا تائين هڪ ڳچي ناهي، جيڪو پھانسي ڪندو. خريد نه ڪيو. زمين کان نه ڳل. مان بي انتها جي زندگي تي بيهڻ، هن جي خوف تي، لوهي اسٽاپ تي، مان ڪيترن ئي شين بابت know اڻان ٿو. مون کي ياد آهي. مون کي ورهائي. مان پڻ ڪجهه خوفناڪ بيٺو آهيان ...
