ري برڊبري اسان جي وقت جي سڀني کان وڏي سائنس ليکڪ آهي. برانڊبري جو دنياڪ جادو، خلاباز بهادر، بليٽرس صحيح آهن، ۽ ميڪيانا ميڪل ۽ سونا زنجير.
پر برانڊيوري جي قيمت صرف هڪ بدسري ڪهاڻين ۾ نه آهي، ۽ ان حقيقت ۾ پنهنجو پاڻ کي to اڻيندي. ري برڊبري، پهرين سڀني جو، هڪ نن aly ڙو نفسياتي نفسيات ۽ هڪ وڏو سوچيندڙ. هن جي ڪتابن مان اقتباس انهي جو بهترين ثبوت آهن.پيار بابت
هر ماڻهو ۾، جيتوڻيڪ اهو سردار آهي، جيتوڻيڪ هڪ اڻدار آهي، هڪ عورت کي گرم آهي، جنهن مون کي گرمائش ايندي، جيڪا هو پيار ڪندو.
پيار تڏهن آهي جڏهن توهان سال جي سڀني چئن سالن سان پريشان ٿيڻ چاهيو ٿا. جڏهن توهان ڪنهن سان بهار جي گلن سان گڏ گلن جي طوفان جي طوفان جي طوفان کان هلڻ چاهيو ٿا، ۽ اونهاري ۾ ٻيرين کي گڏ ڪرڻ ۽ دريا ۾ ترڻ لاء. زوال ۾ گڏوگڏ جام کي پچائڻ ۽ ونڊوز کي سردي کان چنبڙي ٿو. سياري ۾، رن نون جي ندي ۽ ڊگهي شام رهڻ جي مدد ڪرڻ.
پيار اهو آهي جڏهن ڪو ماڻهو پاڻ کي پاڻ کي پاڻ ڏانهن موٽائي سگهي ٿو.
جيڪڏهن اسان پنهنجي ذهن کي ٻڌو، اسان ڪڏهن به محبت جو تعلق نه هجون ها، ڇاڪاڻ ته هتي ڪڏهن به غلط هوندو، يا: مان مون کي ڌڪ هڻي ڇڏيندس، ۽ تنهن ڪري ... ته توهان س life ي زندگي وڃائي سگهو ٿا. هر وقت توهان کي ٽپال کان ٽپو ڏيڻ جي ضرورت آهي ۽ رستي تي ونگن کي وڌائي ٿو.
پيار آهي جڏهن ٻئي پيار ٻئي سان پيار ڪندا آهن. جڏهن هڪ هڪ سان پيار ڪندو آهي - اها بيماري آهي.
نن childhood پڻ ۽ نوجوانن بابت
جا والدين ۽ ٻار ٻه مختلف ماڻهو آهن، جنهن ڪري اهي هميشه پنهنجي وچ ۾ وڙهندي آهن. ڏسو، اهي اسان وانگر بلڪل نه آهن. ڏسو، اسان انهن وانگر نه آهيون.
جيڪڏهن توهان ٻارهن آهيو، ته هر ڪال تي توهان هڪ جواب ٻڌڻ جي توقع ڪئي. توهان محسوس ڪيو ته ڪنهن به خواهش پوري ٿي سگهي ٿي. ۽ ڪڏهن ڪڏهن توهان ٿي سگهو ٿا، ۽ سچ کان تمام پري ناهي.
تيرهن زندگي ۾ خراب ٿي وئي آهي. چوڏهن - ۽ هڪ مئل آخر تائين اچي ٿو. ڇهن ۾ - گهٽ ۾ گهٽ ها ڊسيسي. سترهن - دنيا جو خاتمو. ۽ اتي، چادر اٽڪل ويهه سال آهن ته اهي شيون رستي ۾ وڃن ٿيون.
جڏهن هڪ ماڻهو سترهن، هو سڀ ڪجهه knows اڻي ٿو. جيڪڏهن هو ستين آهي ۽ هو اڃا تائين سڀ ڪجهه knows اڻي ٿو - هو پڻ سترهن آهي.
اسان مان هر هڪ اتي هڪ ٻار آهي. هن کي ابلين ۾ بند ڪيو ويو آهي اهو هڪ سادي شيء آهي.
وڌڻ ۽ عقل بابت
سال - اهو آهي جتي لڪائڻ آسان آهي.
آخر ۾، ته وڌيڪ نه هوندو ۽ ڪڏهن به نه هوندو هوندو. انسان ا ands رهندو آهي.
سڀئي ساڳيا پراڻا ماڻهو آهن - انهن کي هميشه اهڙي قسم جو اهي دنيا ۾ سڀ ڪجهه know اڻين ٿا. پر اهو صرف هڪ پراسر ۽ ماسڪ آهي، ڪنهن ٻئي کي ۽ هر ٻئي ماسڪ وانگر. جڏهن پراڻا ماڻهو اڪيلو رهيل آهن، پوء هڪ ٻئي کي مسڪرائي ٿو ۽ مسڪرايو، اهي منهنجو ماسڪ، منهنجو اعتماد، منهنجو اعتماد ڪيئن آهي؟ ڇا زندگي - راند نه آهي؟ ۽ سڀني کان پوء، مان ٿلهي سان کيڏان ٿو؟
يقينا، سڀ ماڻهو مرندو، پر منهنجو وقت اچي ٿو، پر منهنجو ٽ وقت اچي ٿو، مان چوندس: نه:
ماضي جي،، آئون ماضي برابر ناهيان، سڀ کان پوء، اسان کان پوء، اسان اڃان تائين ايندو - ڇا سڀاڻي يا 10 هزار سال.
ادب ۽ ڪتابن بابت
ڪتاب صرف هڪ واڌا آهن جتي اسان کي وسارڻ جو ڊپ آهي.
سورن جي ڪتابن کان وڌيڪ خراب آهن. مثال طور، انهن کي نه پڙهو.
هڪ خوبصورت احاطو مزيدار مواد جي ضمانت نه ڏيندو آهي.
اڻ پڙهيل ڪتاب انتقام جي قابل آهن.
انهي کي ڪنهن به شيء ۾ پيار جي حالت ۾ مسلسل هجڻ ضروري آهي. منهنجي صورت ۾ - ڪتاب ۾، لکڻ ۾.
زندگي جي معنى تي
توهان هر شي حاصل ڪري سگهو ٿا جيڪڏهن توهان کي واقعي ان جي ضرورت آهي.
توهان چونڊ ڪري سگهو ٿا، جنهن شيشي جي شيشي کي دنيا تي نظر آهي. اونداهي يا روشن ذريعي.
پنهنجو پاڻ کي ٺاهيو جيڪو دنيا کي بچائي سگهي ٿو - ۽ جيڪڏهن توهان ان رستي تي غرق ٿي وڃو، ته توهان ساحل ڏانهن روانو ڪيو.
وسيع ڪٽڻ، ڏا gre و لالچ، جيئن ته ڏهن سيڪنڊن ۾ توهان مرن ٿا. دنيا کي ڏسڻ جي ڪوشش ڪريو. اهو فيڪٽري ۾ ٺاهيل ڪنهن به خواب کان وڌيڪ خوبصورت آهي ۽ پيسا ادا ڪيو. گارنٽيز لاء نه پڇو، امن جي ڳولا نه ڪريو - دنيا ۾ اهڙو جانور ناهي.
زندگي انهي کي سنجيده محسوس ڪرڻ تمام گهڻو سنجيده آهي.