Głód nigdy nie jest historią jednego pokolenia. Przez wiele lat i dziesięciolecia, głód, przeniesiony przez cały lud, zmienia wszystko. Przede wszystkim - nawyki spożywcze.
Mama podnosi okruchy ze stołu i rzuca je do ust. Tata nie może zatrzymać się na widok w formie bufetu, nakłada górę siebie i nadaje go później, próbując osiągnąć wszystko na talerzu. Personel cierpi, niezdolny do wyrzucenia pozostałości zupy i myśli o nich w jakiś sposób straszny na gatunku zapiekanki, aby go zjeść, z trudnością połykając każdy kawałek. Zawsze uspokajający ojczym staje się uciekający i topilny, znajdując wieczór, że jedzenie w lodówce pozostawało tylko na śniadanie.
Dziecko rośnie między tymi nawykami i nie wie, dlaczego podnosi okruchy, wychodzi bez większej przyjemności, rzeźby z pierogów pizzy i nie można ich przenieść, jeśli nie ma chleba w domu. W końcu chleb, w ogóle nie jest szczególnie je ...
Ale konsekwencje głodu są nie tylko złamane pokolenia psychiczne. Okazuje się, że głód jest nadrukowany w naszym ciele i organizmu naszych dzieci.
Przez kilka dziesięcioleci po wojnie, holenderskich i brytyjskich naukowców, używając niezbyt szczęśliwa okazji, badała wpływ na ciele holenderskich dzieci, które głód w ich matkach podczas blokady. Ponieważ można się spodziewać, rosną niskich ludzi - znacznie mniej niż normalnie dla bramkarza. Ponadto były podatne na otyłość, cukrzycę i choroby sercowo-naczyniowe.
Ponadto, efekt zaobserwowano u dzieci tych dzieci.
W naszym czasie naukowcy przeprowadzili badania konsekwencji głodu na myszy i dowiedzieli się ... że długą poważną niedożywienie powoduje dziedziczne zmiany epigenetyczne. Który, podobnie jak ludzie, został wyrażony w fakcie, że dzieci siedzące na "diecie" myszy urodziły się i rosły mniej niż zwykły i miały tendencję do rozwijania cukrzycy.
Te problemy, jak się okazały, są przekazywane do przyszłych pokoleń z mężczyznami. Nawet jeśli ich partner stał się absolutnie zdrową kobietą, prawdopodobieństwo narodzin małej wielkości i potomstwo podatne na cukrzycę było niezwykle duże. Oznacza to, że w genomie wnuków możliwe było śledzenie pamięci głodu, przeniesione do babci.
Jednak naukowcy również znaleźli się i podkreślili, że ten efekt epigenetyczny może być burzą w dalszych pokoleniach, a zatem jest odwracalny dla ludności.
W międzyczasie wiele osób urodzonych w Rosji pod koniec lat osiemdziesiątych wynosi dziewięćdziesiątych, bardzo trudno jest osiągnąć utratę wagi lub trwałą retencję wagi na jednym poziomie. Pozostała to samo organizm. A synowie i córki urodzone w latach dziewięćdziesiątych będą również przestrzegane podobny problem. Niestety.
Tekst Autor: Lilith Mazikina