Miasta - żywe stworzenia. Urodzili się, rozwijają się, a potem zaczynają się starzyć - i wreszcie umierając. Czasami są zabijani, czasami - majtki. A potem jedna skorupa pozostaje z miasta - martwego ciała z nieznośną atrakcyjnością. Jak to? Wcześniej była szkoła, dzieci biegały każdego ranka - a teraz wiatr będzie działać tylko i natura stopniowo odrzuca przestrzeń.
Mina, region Yaroslavl.
Miasto jest po raz pierwszy wspomniane w XII wieku. Minacha była ważnym, wygodnym dla punktu handlowego, na granicy z prictantami Yaroslavl i Tver, a sama była stolicą konkretnej księstwa. Wealth City przyniósł przede wszystkim rolnictwo. Na łąkach wypełniaczy pasowały krowy z mleka, którego mleko ropy na imperium rosyjskiego.
Minach mieszkała do 1940 roku, dopóki zapory zostaną zbudowane na Wołdze. Poziom wody został podniesiony do 102 metrów nad poziomem morza, a miasto było na poziomie 98 metrów. Mieszkańcy miasta zaczęli się korekować w 1937 r., Ale proces ten przeżywał przez długi czas i trudny. W 1940 r. Miasto zostało zalane.
Według legendy niektórzy mieszkańcy odmówili opuszczenia domów i zginęli pod wodą. W przypadku kolejnej legendy ludzie przeniesili się z molota, a potem przybyli na brzeg zbiornika Rybinsky po lewej stronie ujścia Wołgi i drogi do całych rodzin - jednak nadal trudno jest uwierzyć.
Teraz Molokhman ma roboty ziemne (oni i ich potomkowie są rozproszeni między Rybinsky a jego okolic, Moskwa i Petersburga), aw Rybinsk znajduje się muzeum i region Molokha. Od czasu do czasu potomkowie MologGan pływają na bucie wzdłuż zbiornika, obniżają wieńce w wodzie ze świecami, służą modlitwom. Czasami ze względu na niską wodę, miasto wystaje z wody - ulice, fundamentów, domów bazowych, ogrodzenia cmentarza i nagrobków stają się widoczne.
Kalyazin, region Tver
Rybinsk Reservoir jest wyjątkowy przede wszystkim fakt, że cały gęsto zaludniony obszar, serce Rosji Central, zamieszkały od czasu niepamiętnych czasów. Zaskakujące jest, że przestępstwo to zaplanowano przed rewolucją rządu carskiego, a także cały radziecki plan elektryfikacji całego kraju.
Jeden z symboli zbiornika Rybinsky - dzwonnica Katedry Nikolsky, przyklejając bezpośrednio z wody naprzeciwko Kalyazin. Cała centralna (najbliższa do Volga) część miasta, w tym starożytna, znana z XII wieku, klasztor i typowy rozwój hrabstwa Catherine Times, był pod wodą. Katedra została zdemontowana, a dzwonnica z 1800 budynków nadal wystaje z wody. W Malovodye można chodzić pieszo, a przy wysokiej wodzie lokali jeździć tam łodzią.
Ściśle mówiąc, to nie jest prawdziwe miasto duchów: populacja jest jeszcze więcej niż przed zalaniem - istnieje prawidłowa roślina, obserwatorium astronomiczne, montaż kolejowy, domki ... ale niemniej jednak historia jest wyraźnie podzielona na okres przed katastrofa i okres po tym.
Charrhda, region Vologda
Wioska Charlond na brzegu jeziora znajduje się niedaleko Kirillova, znana była z XIII wieku. W XV wieku został naciśnięty przez najbogatszy klasztor Kirillo-Belozersky. Wtedy wioska stała się miastem, wszedł do Okrichniina, była pod rządami Falsmitrii II. A z XVIII wieku Charrond zaczęła umrzeć.
W XVII wieku w mieście mieszkał około 14 tysięcy osób. Na początku XX wieku - 450 osób. W dzisiejszych czasach, zgodnie z różnymi źródłami, a następnie pięć mieszka tu lub ośmiu osób. Piękny kamienny kościół 1828, zniszczony w domu, a kilka starych kobiet na Zawalince - więc ziemska chwała mija.
Pusta, bzdurna dzielnica autonomiczna
Miasto Naversk znajduje się 30 kilometrów na północ od Naryan Mara. Został zbudowany w XV wieku jako punkt wspierający Księstwo Moskwy w ziemiach Północnych Pagan, na głównej rzeczy w tym czasie drogą Ural. W Eposhersku był gubernatorem, garnizonem i magazynami. Plemiona przyniosły tu tutaj, plemiona przyniosły Yasak, podatek Tunniński, przyniósł także sól, ryby lodów i inne towary.
Ale potem, z klęską Kazan Khanatu i otwarcie innych sposobów na wschód, wzrosła emocja zaczęła tracić swoje strategiczne znaczenie. Wciąż był ważną osadą i więzieniem w połowie XVII wieku - był tutaj, że główny rosyjski squalon został wykonany i jeden z pierwszych prawdziwych rosyjskich pisarzy - Avvakum Protopopa.
Twierdza została zdemontowana pod cechą Catherine, ale miasto nadal żyje do połowy XX wieku. W 1950 r. Pozostał 15 domów. W 1962 r. Ostatni dom został zdemontowany i spotykany wzdłuż pieca, a ostatni mieszkaniec miasta pozostało.
Teraz pusty - jest naprawdę pustym polem, na którym Krzyż Poklonnaya jest na szacunkowej lokalizacji spalania Protopopa Avvakum, tymczasowy drewniany stary wierzący kościół, kilka wykopów archeologicznych - i to wszystko. "Bycie tym miejscem jest puste" - dobrze, tak, okazało się.
Amderma, Nenets Autonomiczna dzielnica
Wioska Amdermy została zbudowana w 1933 r., Aby wyodrębnić fluoryt. Ponadto osada na wybrzeżu Morza Kara, w północnej granicy lodowej ZSRR była ważnym punktem rozwoju Arktyki. Samoloty, które studiowały tutaj północne Airmarshruts, był jeden z punktów tranzytowych wyprawy Otto Schmidt i laboratorium Eternal Merzlot.
Nawet gdy ofiara fluorytu zaczęła powoli spadać, w Amdermie była kilka jednostek wojskowych. W latach osiemdziesiątych mieszkało tutaj pięć tysięcy osób. Teraz - około pięćset. Wojsko przyniesione, wszystkie zamknięte rośliny i kopalnie. Hydrometelaboratory, lotnisko i szkielet północnego miasta, w którym trudno było żyć wcześniej, a teraz po prostu nie potrzebują.
Iulin.
W Radzieckich Times - Centrum dzielnicy w Chukotce, wioska typu miejska na polu Tungsten-Tin. Kilka tysięcy górników i inżynierów, ich żony, dzieci, szkoła, przedszkola, piekarnie i fryzjerzy, a wszystko to w potwornych warunkach klimatycznych, z mrozem pięćdziesiąt stopni i silnym wiatrem. W 1992 r. Stało się jasne, że planowane i nieopłacalne przedsiębiorstwo przejścia na dziki rynek nie przetrwałby. Wieś została ewakuowana i rzuciła. Była piękna Stalinsky Ampire of DC, Shaktorarylacja, Raidentiary i kilka domów Barny.
Perm-36. (Region Perm)
Perm-36 nie jest całkiem miastem, szczerze mówiąc. Jest to obóz dla więźniów politycznych, kolonii korektomatycznej Kuchino lub K-36, otwarte w 1946 roku. Początkowo była to kolonia dla funkcjonariuszy organów ścigania, którzy zaangażowali przestępstwa, a następnie - dla państwowych przestępców i dysydentów. Vladimir Bukovsky, Sergey Kovalev i wiele innych antyspakujących tu siedzi tutaj.
W 1988 r. Obóz został zamknięty, aw 1996 r. W tym dniu otworzyło się muzeum. Istnieją baraki, jednostka medyczna, wanna i pralnia, warsztaty, sklepy i tartaki, które dały nazwę festiwalu sztuki współczesnej, która odbyła się tutaj co roku.
Teraz jednak chmury zostały pogrubione przez muzeum: działaści z "istoty czasu", odnosząc się do dawnych strażników obozowych, mówią, że nie było specjalnego piekła w obozach rigora, a nawet więźniowie polityczni siedzieli biznes, a zatem muzeum musi być zamknięte, ale festiwal - rozproszony. Cóż, szczególnie interesujące jest to martwe miasto, ponieważ z pewnością może być odrodzony w dowolnym momencie.
