Dziennikarz i mama, mieszkający na Alasce, Lia Campbell, mówi o swoim doświadczeniu jako samotnej matki i o tym, co naukowcy mówią o dzieciach z małych rodzin, takich jak "i i mama".
Byłem tylko dwadzieścia sześć lat, kiedy po raz pierwszy zdecydowałem się polegać na samej macierzyństwie. Byłem oczywiście młody człowiek, aby uzyskać skośne spojrzenia od ludzi, którzy nie rozumieli, dlaczego wybrałem taki sposób.
Ze względu na sprawiedliwość los jednej matki nigdy nie była moim marzeniem. Ale kiedy powiedziano mi, że moja płodność została zniszczona, a moja zdolność do wyobrażenia teraz lub nigdy nie spadnie, wiedziałem, że wolałbym być samotną matką niż w ogóle nie stałbym się matką.
Wszechświat miał swoje własne plany, a moje próby zajmowały w ciąży w najbardziej żałosnym sposobie. Ale tylko kilka lat później, dwa miesiące po moim trzydziestym urodzinach, dano mi możliwość przyjęcia małej dziewczynki. Powiedziałem "tak" i nigdy nie żałuję tego wyboru.
Oczywiście, jeśli zdarzy ci się zwrócić uwagę na komentarze do Internetu, możesz założyć, że moja córka jest skazana na zagładę. "Statystyki na samotnych matkach strasznych!" - deklaruj nieznane. "Ich dzieci są bardziej stokami, aby wykorzystać narkotyki, aby wydaleni się z wyższych klas i zakończyć w więzieniu!"
Ta statystyka często próbuje powalić mnie z drogi, przy wyborze. Ale głęboko w duszy, zawsze wiedziałem, że nie reprezentowała mnie ani mojej córki.
Wziąłem rolę samotnej matki, dość zrozumienie tego, co się zapiszemy. Mam kolegium za moimi ramionami, dobrą karierą, stabilnym stylem życia i niesamowitym systemem wsparcia. Jako prawie wszystkie same matki, które stały się takim wyborem, nigdy nie mieszkałem poniżej granicy ubóstwa. Nigdy nie walczyłem z uzależnieniem, nie okazał się nieplanowaną ciążę i nie cierpiał na fakt, że ojciec dziecka mnie opuścił. Ta statystyka obejmuje tak wiele samotnych matek, zmuszonych do konfrontacji z całym stosem problemów, co po prostu nie dotyczy mojego życia i wiedziałem, że należy wziąć pod uwagę.
Okazuje się, że miałem rację. Ostatnio opublikowano badanie, porównując dzieci z matek, które celowo znudziły je bez partnera, z dziećmi z rodzin z dwoma różnymi rodzicami. I wiesz, co to ujawniło? To absolutnie "nie ma różnicy w relacji rodziców i rozwoju dziecka".
Dzieci są w porządku. Ich samopoczucie i rozwój idzie tak, jak powinien. Nie są w ogóle wchodzące do samotnych statystyk, które łączą razem pojedyncze matki jakiegokolwiek rodzaju.
Ale co z tymi, którzy są przekonani, że dzieci dla dobrobytu potrzebują zarówno rodziców? Cóż, badacz Matilde Brewoeys skomentował tę pozycję.
"Założenie, że dziecko jest złe, aby rosnąć w rodzinie bez ojca, opiera się głównie na badaniach dzieci, których rodzice rozwiedli i którzy przeżyli konflikt w rodzinie" - wyjaśnia. "Niemniej jednak bardziej podobny do faktu, że rozwój dzieci jest negatywnie dotknięty problemem problemu dla dzieci i stosunków rodzicielskich, a nie brak ojca".
Pięć lat temu podobne badanie dotyczące rodziców tej samej płci daje ten sam wynik. Wiedziałem też, że można go rozszerzyć na matki, które celowo urodziły dziecko bez partnera, ale było bardzo fajne, że moje uczucia zostały potwierdzone.
Miło jest wiedzieć, że nie skrzywdziłem mojej córki, bez ich wciąż ojca.
Teraz wiemy, że "pełne" rodzin są opcjonalne, aby dziecko wstała szczęśliwa, zdrowa i ukochana. I chociaż badanie koncentrowało się na pojedynczych matkach, myślę, że podkreśla, że nie ma skazania, że matka jest skazana na rozwijanie dziecka, który będzie uzupełnić tę cholerną statystykę. Bycie samotną matką nie wystarczy na podobny wynik, istnieją inne czynniki w tej grze.
Wniosek polega na tym, że nie jesteśmy statystykami. Jesteśmy również zdolny do rozwijania szczęśliwych, udanych, prosperujących dzieci, jak każda inna rodzina.
Jeśli nie wierzysz, po prostu spójrz na moją dziewczynę za dwadzieścia lat. Wydaje mi się, że będzie to raczej spektakularny dorosły.
Źródło
Tłumaczenie: Lilith Mazikina
Ilustracja: Shutterstock.