Ktoś ukrył się na poddaszu i poprowadził pamiętnik. Ktoś przyszedł do obozu zniszczenia i cudownie przetrwał. Ci ludzie napisali również wspomnienia, a pamięć jest miłosiernie przekreślona najgorszą rzeczą. Ale szczątki wystarczy, aby zapukać horror i litość. Jednak poczucie humoru było równomierne, ponieważ w obozach zniszczenia było zwyczajowe, aby żartować o "leciu do rury".
I były też heroizm i poświęcenie (w tym ze względu na nieznane dzieci innych ludzi), a wysiłki tytaniczne ze względu na zachowanie poczucia własnej wartości, a oczywiście ogromną wolę życia. Trzeba go przeczytać. Tylko dlatego, że nie ma lepszej szczepienia od zła.Anna Frank. "Schronienie. Pamiętnik w literach. "
"Nadal mieszkam, a to, według papieża, jest najważniejszą rzeczą".
Jeden z najbardziej znanych dokumentów Holokaustu. 13-letnia Anna Frank, niderlandzki żydowski, dwa lata ukrywające się od aresztowania i deportacji do obozu koncentracyjnego na strychu znajomych wraz z całą rodziną. Poprowadziła pamiętnik w literach fikcyjnego przyjaciela - ze wszystkimi fangerami dziewcząt, lalkami, nieznośnymi lekcjami i niezadowoleniem do mamy. Później Anna próbowała recyklingować ten dziennik w powieści, ale nie miał czasu: schronisko zakrył policję, aw rezultacie dziewczyna zginęła w obozie. Dziennik został opublikowany dopiero po jej śmierci.
Kristina Prielan. "Przeżyłem Auschwitz".
"Pachnie przez ludzkie ciało. Ten zapach jest głupi, cuda, głowa jest ciężka, wylana przez prowadzenie. "
Polski Student podziemny, znany gestapowskim jako "blond zosya", w 1944 roku wpadł w Auschwitz, najsłynniejszy obóz niszczenia, cudownie i wysiłek będzie żył przed przyjściem wojsk radzieckich, a potem napisał książkę, która została przetłumaczona później wiele języków. W obozie zaczęła komponować wiersze o życiu wokół siebie, o wszystkim, co widział i doświadczył w Auschwitz. To była kreatywność, że Cristina pomogła przetrwać i uratować umysł.
Vladislav Speegman. "Pianista"
"Ludzie, jak mogą oprzeć się wysyłaniu na śmierć. Kobiety podlewały schody wodą, które zamieniły się w lód, a Niemcy byli trudniejsze do wspinania podłóg. "
Przed wojną ten człowiek z mówiącym żydowskim nazwiskiem grał Chopina w Polskim Radiach. A po wojnie zrobił to samo. W odstępie było getto, deportacja, lot, życie na strychu i niemieckiego oficera Meloman, który faktycznie i uratował Vladislav - wszystko, co widzieliśmy w filmie "Pianist" Roman Polański w filmie. Ale książka napisana przez proste słowa naocznych naocznych szalonych wytwarza jeszcze bardziej straszne wrażenie.
Imre cerez. "Bez losu"
"Odwróciłem się w rodzaj dziury, w pustkę i mogłem pomyśleć o wypełnieniu, zamknięciu, usuwając tę bezdenną, wymagającą, nienasyconą pustkę - głód".
Żydowski nastolatek podczas wojny został po raz pierwszy internowany na rośliny rafinacji ropy naftowej, a następnie wysłano do Auschwitz i Buchenwald, gdzie Miracle mieszkał przed przyjściem Rosjan. Imre był zwykłym 16-letnim oboladem bez wykształcenia. Jego widok na obóz jest spojrzeniem bardzo młodego człowieka bez doświadczenia życiowego. Ta samotność i brak emocji są straszne, zwłaszcza - z tym samym intonacją, mówi o głodzie, wyczerpującym pracy, strasznych karach i morderstwach masowych.
Eli Velsel. "Noc"
"W każdym myszym zwłokie, widziałem siebie. I wkrótce przestanę zobaczyć, będę jednym z nich. Pytanie kilka godzin. "
Eli Velel wraz z całą rodziną dostał się do Auschwitz, aw 1944 r., Kiedy Niemcy byli zarządzani bezpośrednio na Węgrzech w Buchenwaldzie. Zmarli rodzice, brat i siostra. Eli i pozostali dwie jego siostry przeżyli. Potem mieszkał w Paryżu, studiował w Sorbonne, napisał na Idish, hebrajskim, francuskim i angielskim. Całe moje życie, VISSEL próbował zrozumieć doświadczonego i zastanawiała się - jak w zasadzie było to możliwe? Nie znalazłem odpowiedzi. W 1986 roku Eli otrzymała Nagrodę Nobla świata.
Primo levi. "Czy ten człowiek?"
"Każdy mógł zobaczyć jego odbicie w stu śmiertelnie blade twarze, w stu rozdartych, brzydkich, podobnych do nadziewanych postaci."
Włoski Żyd Primo Levi wpadł w Auschwitz w 1944 r. I został wydany przez Rosjan w styczniu 45 roku. Po tym napisał kilka książek o obozie - są one albo autobiograficzne, albo opierały się na materiałach autobiograficznych. "Czy ten człowiek" - prosta historia pierwszej osoby, jak zachować godność w warunkach, gdy wydaje się, godność - ostatnia rzecz, o której możesz pomyśleć.
Andrey Vyozhev, Pavel Stetenkin. "Zgubiony: ucieczka z Auschwitz".
"Ucieczka była stała marzeń, obsesyjne. Dlatego rozmowy o strzelaniu nie spowodowały spawania dla tych, którzy przypadkowo ich słyszeli ".
Radzieccy Więźniowie wojenni zostali przywiezionym do Auschwitz w listopadzie 1941 r. Rok później, z około dwudziestu tysięcy osób opuściło wszystkie dwieście po lewej: Na początku wojny Niemcy nie za dużo pracy, a obóz po prostu szlifujący i zniszczone osoby bez żadnej korzyści. W dniu 6 listopada 1942 r. Obieccy próbowali się uruchomić. Było możliwe tylko kilku osób, wśród których były obciążenia i stempo, ludzie niesamowitej woli i szczęścia. To oni napisali tę książkę - straszne i ekscytujące jednoczesne.