Julia Xianto - młoda mama i Dowla, którego tekst o zmęczeniu dotykowym (całkowicie dotkniętym) zostaliśmy opublikowanym ostatnim razem, a on przeszedł przez tysiące udostępniania słupków. A ten artykuł dotyczy tego, jak nowoczesne dziewczyny jeżdżą pod kątem, próbując stać się doskonałymi matkami. I dlaczego bardzo szkodliwe jest, aby być takim. Nie ma ideału. Zapomnij o tym słowa.
Podczas ciąży, oczywiście wierzyłem, że wszystko będzie dla mnie jak w sztuce na naturalnym porodzie i rodzica. Narodziny będą lekkie, szybkie, "przez sto". Natychmiast zawiesić dziecko na piersi i będzie spać przez dwa lata w objęciu. I tak, dla każdego piszczy - także piersi i nie ma smoczkach. I będziemy chodzić w temblakach o pół dnia, i koniecznie w szaliku! .. Kiedy nadszedł czas, aby rodzić, ten idealizm rozbił się w drugą godzinę porodu, kiedy walki już stały się tak silne, że było źle Rozszerzyć ... i kiedy nadal pojawiły się długie długie godziny walki i ogrodzenie. Zarówno krzyki, jak i ból. Narodziny okazały się trudne, nie na próżno w języku angielskim, poród nazywa się "pracą" - pracą. A kiedy moje dziecko urodziło się tak dobrze, naprawdę był z wielką radością "zawieszoną" na piersi. To tylko ja, a raczej ta pierś nie była gotowa na ostrą rzeczywistość, a wieczorem pierwszego dnia ryknąłem z bólu pęknięcia. Następnie nastąpił cały miesiąc ustanowienia karmienia piersią i dużo, dużo łez i święte zęby podczas karmienia.
Pięć tygodni wszystko minęło, a karmienie stało się radością i wyjątkową intymnością, ale nie było dla nas łatwe. Po prostu nie poddałem się, ponieważ miałem informacje i bezwarunkowo wierząc we mnie i wspieranie środowiska.
I ile mam nie miał żadnych innych?
I w pierwszym dniu życia mojego syna, o trzeciej rano nie stanęła wrodzonego zmęczenia i bólu i wyciągnięte z długiego rogu kogoś, kto dał sutek. Wielkość "12 m +", ogromna guma, która ledwo towarzyszyła w ustach mojego nie powstrzyma niewyraźne niemowlę do krzyku. Ale który uchwnie się zasysać i wreszcie zasnął. I my też, lekki i wzdycha trochę do obwiniania.
Następnie nauczyliśmy nas w takich sytuacjach, aby dać ssać palec, aby nie zepsuć wychwytu, z naszymi problemami z karmieniem piersią było to ważne. Ale .. Zajęcia się poprawiły, trudności z karmieniem zostały zapomniane. Problemy ze snem podniesionym jak śnieżka.
W ciągu czterech miesięcy ponownie próbowałem dać sutek (już wielkości, oczywiście) do snu, a mój syn nagle zaczął zasnąć, szybko i łatwo. I spać dłużej. Konsultowaliśmy się i zdecydowaliśmy, że moje nerwy i łzy są dla nas droższe, a pozwalają im ssać sny, ale będziemy żyć bez tych niekończących się skandali.
Byliśmy tak przeciwko kurzu !!! Kto daje sutek - po prostu pracował! Tak, nigdy nie jesteśmy! ... Dokładnie do pierwszej nocy. Co byliśmy śmieszni idealistami. Powiedziałem - bardzo śpimy podczas ciąży. O tak, oczywiście wspólny sen jest tym złotym korpusem naturalnego rodzicielstwa. Nie, nadal uważam, że jest bardzo fajnie spać razem. Ale nie pracowaliśmy. Przez pierwsze dwa miesiące nie mogłem karmić, leżąc na mojej stronie. Przechwytywanie nie udało się przed słowem, byłem dziko zraniony, mój syn był również sfrustrowany i oburzony. Fed siedzi na poduszce, następnie delikatnie przesunięty.
Nie mogłem też spać przez więcej niż godzinę z dzieckiem pod bokiem - wszystko się zgnieciło, obudziłem się i obudziłem i mój syn, automatycznie.
Ponadto miałem autoilimin popieriętym Tyrotid (jest to zaburzenie tarczycy), a jednym z jego objawów jest bezsenność, problemy z zasypianiem i niezwykle wrażliwym snem. Cóż, zrozumiałeś, tak? ....
Pierwszy miesiąc Syna naprawdę spał między nami lub z mojego łóżka Bock. Ale przenieśliśmy się do maksymalnej możliwej odległości, aby nie dać Bogu nie martwić się i nie obudzić. Wtedy, kiedy przestał spać po południu z rzędu i nie miałem siły, by go bić (i wciąż miałem cycki w tym czasie, aby dać każdej zasypianiu), zaczął spać na mnie na górze, brzuch do żołądek.
Przeczytałem, spałem sam, Tupil do Faisbooka, a on spał - wszystko było w porządku. A nocą zaczął nagle spać w swoim łóżeczku ze stópą przymocowaną do mojej strony łóżka. W pięćdziesięciu centymetrach ode mnie, ale wciąż oddzielnie. I zacząłem też spać w nocy, przynajmniej w jakiś sposób. W czterech miesiącach spał w łóżeczku i popołudniu. I spał tam znacznie lepiej i dłużej, starannie zamrożony, w ciemności i z białym hałasem. I miałem wolne, mój osobisty, czas.
Więc popełniliśmy wspólny sen, niestety i okrzyki. Cóż, o zawiesiach. Z radością nosiłem moje trzy i pół lub cztery kilogramy szczęścia w pierwszym miesiącu w szaliku. Raz w tygodniu. Wtedy syn nagle zaczął ważyć wszystkie sześć kilogramów, a ja właśnie dostałem tarczycy ze swoją słabością, potrząsając rękami, szalonym pulsem i bólem brzucha.
Ponadto dziecko niezwykle nie lubiło brwi, natychmiast zaczął płakać i wyrwać, a ja - pot i nerwowy. Czasami rano krzywe, aby szybko uspokoił się na ulicy, a czasami zatrzymał się w domu. Skling nagle stał się z pierścieniami. Szybko, łatwe, wygodne. Ale ... Osiem nie siedział kilogramów w procy z pierścieniami, na jednym ramieniu, dalej niż do sklepu? ... Ogólnie rzecz biorąc, stałem się prawdziwym telefonem komórkowym i aktywnym, gdy wyrosło do plecaków.
I szaliki, które tak pilnie wybrałem i kupiłem w ciążę ... leżący, piękny. Ostatnio jednak zacząłem je ponownie jeździć i nauczyć się ćma - choroba wycofana, dziecko wzrosła i stała się cierpliwa. Ale backpary są nadal naszym wyborem w 95% przypadków. A tata nosi je z przyjemnością.
Nie myślisz, nie narzekam. Lub co myślę, że moje macierzyństwo nie powiodło się. W ogóle, wiem na pewno, że jestem wielką matką do mojego syna. Jest słodkim, spokojnym i całkowicie niewygodnym dzieckiem.
A nawet wręcz przeciwnie - cieszę się, że wszystko mi się przytrafiło. Aby choroba dzieci, zatytułowana "perfekcjonizm" na zawsze pozostał w przeszłości.
Wszyscy dokonujemy wyboru, najlepsze możliwe w każdej konkretnej sytuacji.
Piąta wyraża zgodę na indukcję już w szacowanej dacie urodzenia ", aby nie tolerować," i szóstego - na przekroju CESAREAN, ponieważ "Ultradźwięki wykazywało przekleństwo". Przymocują się, że nikt nie dostarczył pełnych informacji, pokazać wyniki badań, przytulić i pomóc podjąć własną decyzję. Nie mieli lepszego wyboru niż zgodzić się z propozycją lekarza. Po prostu nie.
Ktoś zdecyduje się urodzić w domu i solo, a ktoś czuje się bezpieczniej w szpitalu macierzyńskich, otoczona grupą specjalistów. Pierwsze ryzyko jest "wybór naturalny", drugi - ofiara agresji położniczej. Oba są jednak doskonałe szanse i naturalnie rodzi.
Jedna matka kupi cichy wózek, drugi nie jest mniej przycięty. Trzeci kupi Kenguushku ogólnie - czytała również, że noszenie dziecka dla siebie bardzo przydatne dla jego rozwoju! Prawie ergonomiczne noszenie nie było słowa, a ona naprawdę nie jest świadoma tego, co dzieje się inaczej. Co naprawdę uważasz, że ktoś niesie dziecko w Kingulusie, w szczególności informowany o możliwej szkodzie dziecku? .. Czyje dziecko pochodzi z szpitala macierzyńskiego już z smoczeniami i nie rozprasza się z nią do dwóch lat, równolegle doskonale i bez ssie. Skrzynia. A matka innego nigdy nie da mu smoczek, ale nie uda się karmienia piersią. W końcu to się dzieje.
Twoje choroby, fizyczne i duchowe. Otoczenie, sztywne i niezrozumienie. Brak informacji. Sytuacja polityczna w kraju. Brak pomocy. Inne dzieci wymagające uwagi i opieki. Śmierć bliskich. Problemy psychologiczne.
Ocena i potępiająca inną kobietę z boku - czy jesteś pewien, że znasz całą sytuację?
Jest to każda matka - robi najlepsze dla siebie i jego dziecko, które jest zdolne w tym konkretnym momencie. Nie staje się najgorszą matką tylko dlatego, że wybrała coś innego, a nie co wybrałby "idealną" matkę.
Dwa lata później, za dziesięć lat, z innym dzieckiem, a nawet jej męża, może wybrać coś zupełnie innego. Ale w tym momencie zrobiła najlepszą rzecz, która mogła. Co wiedziałem.
Bycie sobą jest najważniejszą lekcją, do której możesz uczyć dziecka. Nie noś maseł, nie próbuj. "
Oczywiście nie oznacza to, że musisz siedzieć na kanapie, aby sofować papierosy i odpowiedzieć na wszystkie roszczenia: "Cóż, tak, tutaj jestem świnią!". Nie. Rozwijaj się, dowiedz się, stale dążą do poprawy siebie i świata - to także dziecko dowie się od ciebie. Ale nie musisz porównywać się z innymi. Porównaj z tobą poprzedniego. Czy wiesz dzisiaj dla trzech słów bardziej w języku angielskim niż ostatni poniedziałek? Klasa! Jedli na jeden cukierki mniej? Wspaniały! Czy nie dostać się do dyskusji na koledze opartej na koledze? Bohater! A jeśli - był w stanie urodzić po Cesarean? Żywiamy piersi drugiego dziecka, chociaż z pierwszym "nie było mleka"? Nauczyłem się nie spankować i nie krzyczeć na dzieci? Wow! .. i tak dobrze. I dzieci, te małe samochody kopiowe, dowiedzą się od nas. W tym szczęście i adopcja. I dążenie do idealności każdego innego i nigdy nie był szczęśliwy.