Wśród kulturowych i historycznych zabytków Nigerii Osus-Oso-one specjalne miejsce. To nie jest forteca, a nie świątynia, ale R. R. Relikty Sun rozciągnięte na 75 hektarów po obu stronach, świętych dla narodu Yoruby. Osun-oso-beoble jest symbolem starożytnych tradycji, odbicie mitologicznych pomysłów na temat urządzenia pokoju, bogów i alkoholi.
Zaczynając od sztuki XIV. Oto wielu ludzi, aby oddać hołd dla duchów przodków i wzmacniają połączenie z bóstwami lasów. Siernicze wakacje trwa 12 dni, przyciągając wielu turystów. Ale ani festiwal Osus-Osogebo, ani Grove nie mógł być, jeśli nie Susanna Wenger - niesamowita kobieta urodzona w Austrii i stała się białą kapłanką w Afryce.
Artysta z Graz.
Absolutnie nic w Grace - malownicze austriackie miasto, które urodził się w 1915 r. Suzanna Wenger, nie przypominał Afryki, a ona była najmniej pomyślała o odległym kontynencie. Od młodych lat pasja Susanny malowała. Początkowo studiowała w swoim rodzinnym mieście - w Szkole Sztuki Stosowanej i Instytutu Grafiki, a następnie przeniósł się do Wiednia i wszedł do Akademii Sztuki.
Po drugiej wojnie światowej Suzanne bardzo pracowała, aby być światłem ilustruktorem dla czasopism: w szczególności rozwinęła układ magazynu dla dzieci "Under Zeitung". Wraz z kolegami rośnie, aw 1947 r. Staje się jednym z założycieli Vienna Art Club. Wenger podróżuje przez Europę, żyje we Włoszech i Szwajcarii.
Okres 1949-1950 staje się punktem zwrotnym w jej życiu: w 1949 r. Spotyka się w Paryżu z językiem ully Beyer, aw przyszłym roku pozostawia z nim do Nigerii.
Duchowa transfiguracja
W Nigerii Susanna kontynuowała angażować się w swojej ulubionej rzeczy, tworząc okładki do czasopism "Bayer" i "Czarny Orpheus". Jednak pod koniec lat 50. spokojny kurs jej życia naruszył ciężką chorobę - gruźlicę. Wenger udało się odzyskać, ale dolegliwość pogorszyła się w swoim zainteresowaniu wartościami duchowymi i zmieniła zarówno jej postrzeganie życia, jak i kreatywność.
Z rosnącym zainteresowaniem Susanny spojrzał na prymitywne zewnętrznie, ale spełniło święte znaczenie rzeźby Yoruby. Daleko od kanonów sztuki europejskiej, wykonali fascynujące wrażenie. Ale lokalni mieszkańcy powiedzieli jej, że było bardzo niewiele rzeźb. W końcu powstały one pod wpływem starożytnych kultów Nigeryjczyków, które stopniowo stanowiły rozkład pod presją z urbanizacji i modernizacji.
Życzym dowodem na spadek tradycyjnej kultury był los świętego gaju. Kiedyś było wiele z nich w całej Nigerii, a do lat 50. było tylko jeden na brzegach Oshana, a że bezlitośnie obniżył. Susanna postanowiła uratować ostatni naturalny pomnik pogańskiej kultury Yoruby i uruchomił aktywne działania.
Część światowego dziedzictwa
Przeniesiono do Losogbo, Suzanne zainicjowała stworzenie ruchu społecznego w ochronie gaju. Udało jej się przestać obniżyć, ale gaj potrzebował powrotu do zdrowia. Zamiast zniszczonych drewnianych rzeźb, Wenger tworzy nowe z bardziej trwałych materiałów - betonu i żelaza. Dokładnie reagować na tradycje Yoruba, artysta stale konsultuje się z kapłanami, nurkowanie głębiej w tradycyjnej religii regionu. Co ciekawe, jeden z postulatów tej religii brzmi: akcja daje siłę. W przypadku Wengera stało się to: im bardziej aktywny w Susannie walczył o zachowanie świętego gaju, tym bardziej udało jej.
Stopniowo perfumy, ludzie i kapłani wrócili do gaju, a po pewnym czasie Susanna sama stała się jej najwyższą kapłanką. Tak bardzo doceniałem wkład Yoruba do ożywienia ich kultury. W tym samym czasie Susanna kierowała szkołę sztuki "Nowa sztuka duchowa", w którym studiowali młode rzeźbiarze Nigeryjczyków. Rząd kraju uznał pierwszy pomnik Osuso-Oso-National, aw 1992 r. - i cały gaj.
Suzanna Wenger mieszkała do głębokiego starości, przy użyciu nieograniczonego szacunku i kapłanki, a jako postać kulturowa i publiczna. Pozostawiła życie w wieku 93 lat, mając czas, aby zobaczyć najwyższe uznanie jego zasług w ciągu 4 lat na śmierć: włączenie osuso-oso-usta na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
