उपन्यास जससँग हामी अनौंठो हुन चाहन्छौं। र अन्त्यलाई पुनःलेखन गर्नुहोस्!

प्रत्येक केटी र हरेक केटासँग अशुभ गन्तव्य छ। यो कलात्मक पुस्तकहरूसँग सम्बन्धित छ। यहाँ तपाईले एउटा अद्भुत उपन्यास पढ्नुभयो, तपाईं प्लटको पालोको प्रशंसा गर्नुहुन्छ, र त्यसपछि हप - र सबै मर्दछन्। वा ल tr ्गी बन्नुहोस्। वा अर्को विश्व अन्याय हुन्छ।

चित्रहरू विशेष रूपमा उपन्यास र लेखकहरूको एकल सूचीमा संकलन गरिएको छ र कमसेकम घटनाहरूको विकासलाई प्रोत्साहित गर्न चाहन्छन्। र अधिकतम रूपमा - फेला पार्न, ल्यापलबाट बाहिर हल्लाउनुहोस् र अन्त पुन: लेख्नुहोस्!

हन्स क्रिश्चियन ररन्स, "खेलहरू"

एन्डरन कहिल्यै विवाह भएन र कुनै बच्चा थिएन। सम्भवतः, उनले सोचे कि बच्चाहरू त्यस्ता कम वयस्कहरू हुन् जसले आफ्ना रूपकहरू सबै भन्दा राम्रो जीवनको बारेमा बुझ्न सक्थे। मोड।

खैर, हामी पक्कै पनि, केहि पनि बुझ्यो, तर उसलाई एक "मंगेड" वा "इच्छुक टिन सैनिकलाई क्षमा गरेन। तर रेन्मालीको बारेमा परी कथा कम्तिमा नैतिकता थियो, र सिपाही अझै खेलौना थियो। र केटी, एक प्रत्यक्ष केटी?

यस परीक्षक, एन्डरनले उक्त अमेरिकी निधारमा कम गरेन, र केटी उनको मृतगीतको हजुरआमा थिइन। अरु कोही पनि पीडित छैन। हे प्रभु परमेश्वर! बच्चा मृत्युसम्मै स्थिर छ, किनकि म घर जान डराएको छु! र ती हराएका जुत्ता ...

कोलिन म्याककुलो, "काँढामा गाउँदै"

यस्तो देखिन्छ कि Mccalow प्रतिस्पर्धामा मुख्य पुरस्कार जित्नको लागि खोज्न चाहन्छिन् "आफ्नो चरित्रमा कसलाई राम्रो लाग्छ।" ठूलो परिवारमा मात्र एक मात्र र मायालु छोरी पर्याप्त छ। कान्छो भाइ, एल्डर दाजुको मृत्यु, उदासीन हरामी, वाहिका, असहनीय, असहनीय चिसोपना, र यो सबै एक सानो Maggie छ। तर? !!!

कुनै छक्कलाग्दो कुरा होइन कि उनले कहिल्यै आफ्ना बच्चाहरूको प्रेमलाई पुजारीमा फर्काउँथे - र जसलाई उनीले उनलाई प्रेम गर्दैनन् भने उसलाई माया गर्छिन्? तर होइन, उनी आफ्नो छोरालाई माया गर्छिन्। तर यस्तो राम्रो बच्चा, हो आफ्नो प्रिय व्यक्तिबाट - धेरै खुशी। यो मोटो हुनेछ। उसलाई पुजारी बने होस्!

धेरै सुन्दर पाठ्यक्रम। सर्कल बन्द भएपछि, चर्चले फेरि Maggie प्रेम लिए, सबै sobs। किन, तपाईंले किन गरीब केटो डुब्नु आवश्यक छ? गर्वका लागि पुजारी पादरीलाई? उत्कृष्ट - उसले यस्तो दुःख भोगे। सामान्यतया, सबैजना मरे। Maggie को अतिरिक्त। यद्यपि यो राम्रो हुनेछ र उनी पनि टाढा हुनेछ, यो अधिक मेरो हुनेछ।

तुरनेभ, मुलम

तुरनेभ, दोषी नहुन सक्छ, तर शिक्षा मन्त्रालय दोषी छ, जुन स्कूल पाठ्यक्रममा रूसी सर्फकको गम्भीर भाग्यको बारेमा कथा समावेश छ। हामीले बुझिन र गोरसीिम डुबेको थियो भनेर बुझ्न हामीले चाहँदैनौं। र एक महिला छैन, उदाहरण को लागी।

ठिक छ, ठीक छ, उहाँकी महिलासँग, तर उहाँ अझै पनि छोडनुभयो! के, के त्यहाँ उसलाई कुकुर संग छोड्न रोक्न? जब हामी हुर्कियौं र बुझ्यौं कि यो ढिलो भयो। मुर्पा पहिले नै डुबेको थियो। र यो संग - हाम्रा बच्चाहरूको विश्वास तथ्यमा कि कसैले पनि हाम्रो सबैभन्दा महँगो लिदैन।

एन्टोन पावलोभाच चेचवभ, "पम्प"

एन्टोन पाल्चलाई विकृतिमा महसुस गर्न थाँहा थाहा पायो - उहाँसँगका राम्रा मानिसहरू वा मर्न, वा बाँच्दछन् ताकि त्यो मर्नु उत्तम हुनेछ। र केवल मानिस होइन। यहाँ, मानौं, "चेस्टानका": हामीले दुर्भाग्यपूर्ण कुकुरको भाग्यमा थोरै पार गरेको छ, यो हंसको घोडामा पनि छ। Gusik मरे। के को लागि? ऊ धेरै राम्रो थियो। ...

यद्यपि, डा डा। धुवाँको अघि ग्वे टाढा थियो। हुनसक्छ हामीले चेचहोभलाई माफी मागेका थिए - यदि यो ढालिएन भने। दुखी ओएसआईपी अब हामीलाई बन्ड्रासखको अथाह आँखाको साथ हेर्छ। र मर्दछ। प्रत्येक चोटि मर्दछ। अन्याय, अनुचित!

अलेक्ज्याण्डर डीमा, भिरान्ट डे ब्राजेशन

पुस्तकको अन्तिम पृष्ठहरूमा, डो कलागनन मर्दछ जुन शेल सिर्जना गर्दै, उसले यति धेरै क्षणमा शेल बनाउँदै थियो जब उसले अन्तमा मार्शल लहुरो लिएको थियो। वीर मृत्यु। हामी चिच्याउँदैनौं किनकि मलाई डी 'Aaraagan को लागि दु: खी लाग्छ - अन्तमा, शीतलता र ऊ चाहिएको जस्तो मृत्यु भयो। यो दु: खी थियो किनभने अहिले सबै कुरा ठीक छ। कुनै अधिक मुसलमानहरू छैनन्।

यद्यपि यस ठाउँमा हामीले सबैभन्दा निरन्तर रोयौं - जसले पढेका थिए। ती जसले आफ्नै प्राणबाट काम गर्दैनन्, मरिसकेकाको बाटो मात्र हो भनेर पढाई पढ्नेहरू। यद्यपि त्यहाँ बस्ने ठाउँको आत्मामा नआएको थियो, किनकि पोइन्टहरू मरे। पहिलो किन? किन त्यो हो?!

Gustave flubert, "श्रीमती बोविरी"

महिला जसले मार्नको लागि सिर्जना गरे। सुरुदेखि नै यो स्पष्ट थियो कि दुर्भाग्य एमा एक भाडा थिएन, किनभने त्यो जीवन हो? तर हामी अझै पनि क्षमा छैन।

यहाँ हामी टोलस्टोको अन्ना माफी चाहन्छौं, किनकि उनी अझै घबराउँछिन्। उनले उनलाई नरकमा आविष्कार गरेको सर्कलबाट उनलाई आदेश दिए - त्यहाँ, वास्तवमा, र सडक। किनभने शीशाको गोलो यस्तो थियो कि अन्यथा उनी फुट्ने थिए।

यो सत्य होइन। सामान्य, जीवित मानिसहरू वास्तवमै बाँच्दछन्, र आगोको विरोधाभासी भावनाहरूमा मात्र जलाउँदैन। यहाँ EMMA बसोबास गर्दै। उनी बाँचे, बस्थे, बस्थे। र यो भय terrible ्कर छ, किनकि धेरै सत्यको रूपमा।

ज्याक लन्डन, "मार्टिन अडन"

लन्डन कसरी लेख्ने भनेर थाहा थियो ताकि उसले व्यस्तताबाट बनाएको हो। त्यसोभए पाठक शाब्दिक आँसुले धोइदिए र यो जीवन चलिरहेको थियो भन्ने महसुस गरे, र मृत्यु यसको एक अनिवार्य अंश थियो। पानी दिइएको छैन, "पानीले दिएको थियो - पानीले भन्यो," जसरी कठोर उत्तरका मानिसहरूले भने, "के लन्डन यति धेरै लाइनहरू समर्पित भयो।

होईन, तथापि, दुर्भाग्यपूर्ण पाओलाले पनि आनन्दित गराउन सजिलो बनायो। र बहादुर केटा अडान अडान त्यस्तै मृत्यु भयो। निचिच

लन्डनको जीनियस यसै छ कि उहाँका सबै नायकहरू जीवित छन्। र मार्टिन स्वाभाविक रूपमा मर्न चाहँदैनथे। चाहे सकेन! जे भए पनि, उहाँ करण गर्नुहुन्छ, तर टेढो लन्डन अझै डुबेको थियो। हामी सीधा लेखकको भारी हात देख्छौं दुखी चरित्रको भिजेको टाउकोमा। ऊ पायो! ऊ नाविक हो! हो, तैरिट के थियो - ऊ कहिल्यै ओभरबोर्डमा उफ्रने थिएन!

जोन रोलिंग, ह्यारी पॉटर र डेथली हेलोहरू

यस पुस्तकको फाइनलमा, नायकहरू हुर्कन्छन्, र यो बाहिर जान्छ कि हर्मुलीको चतुर रोन को एक मूर्ख संग एक चतुर संग। र यो पनि खुशी देखिन्छ। केहि पनि विशेष, यो कुकुरको एक बकवास हो, जसलाई हामी जोनलाई उमान क्षमा गर्छौं। शिर हराउनु भएको छ, तिनीहरू कपालमा चिच्याउँदैनन्।

डम्बलडोरको मृत्यु भइसकेको छ। स्न्याप पहिले नै मारिएको छ। मरिनिस मरे र हामीले यसलाई मौरत गरेका छौं। अचानक - बिल्कुल, धेरै अर्थहीन! - lipine र ट्यान मा मर्दछन्। टुहुरालाई उनको बच्चा छोड्दै। र फ्रेड, फ्रेड वेजली - ठीक छ? र यी सबै पछि - केकमा चेरी - हर्मिनर रोनको लागि जान्छ। हे प्रभु, प्रभु, ह्रासको लागि पनि! सबैभन्दा खराब खराब हुनेछैन। किनकि टोकेको उल्लू पनि मरे।