हामीले धेरै लामो समय बितायौं - यो पत्र प्रकाशित गर्नुहोस् वा छैन। किनभने दुखाइ प्रत्येक चुच्चोमा छ, र खराब भावनाहरूको साथ हाम्रो संसारमा र सबै क्रममा छ। तर यद्यपि, कहिलेकाँही यो हुन्छ जब तपाईंलाई केहि पढ्न आवश्यक पर्दछ। केहि चीज जसले तपाईंलाई सम्झाउँछ कि त्यहाँ कुनै अन्तहीन कथाहरू छैन। र वाच सँधै टिकिरहेको छ भन्ने तथ्यको बारेमा, र तपाईंको प्रियजनहरू कुनै पच -हिनी हुँदैनन्, र तिनीहरू सधैं हुँदैनन्।
प्रिय सीक्ल! जब हामी वेदीमा यसो भन्यौं "मृत्यु मात्र हामीलाई मृत्युबाट अलग हुन्छ," म जुहाहालील। खैर, थोरै थोरै ... र तपाईंले मलाई थुक्ने कोसिस गर्नुभयो। त्यसपछि म धेरै जवान थिएँ, र मात्र तपाईं मलाई छोडेर, म यो कत्तिको महत्त्वपूर्ण थियो भनेर म जान्दछु, यसको मतलब अन्तिम बाह्र वर्ष जादुई थियो। हरेक बिहान म उठेँ र जान्दछु कि मेरो दिन अति उत्तम हुनेछ। म उठेको लागि थिएँ। जब मसँग कठिनाइहरू थिए, मैले मेरो वरिपरि सारा संसारसँग लड्नै पर्छ। जब मलाई काममा समस्याहरू थिए, मलाई थाहा थियो कि यदि तपाईं मलाई माया गर्नुहुन्छ भने, म तपाईंको प्रेमको योग्य हुन सक्छु भने, म पर्वतहरू टाट्न सक्छु र सामान्यमा केही पनि बनाउँन सक्छु। मलाई थाहा छ कि हामीमा के भयो, अचानक थिएन। र भित्तामा आगोका पत्रहरू, तिनीहरू धेरै समय अगाडि देखा पर्दै थिए। तर अन्तिम विश्वास नभएसम्म कि हामी बाहिर एउटा बाटो भेट्टाउनेछौं। र तपाईं, यी सबै दु: ख र त्रासको बाबजुद, तपाईंले कहिल्यै हार मान्नुभएन। म यति शक्तिशाली थिएन, केही क्षणहरूमा म पेटको साथ पप गर्न तयार थिएँ, र म यसको लागि लज्जित छु। तर तपाईं हुनुहुन्न ... म यहाँ अचम्मित छु - म अन्त्येष्टिलाई याद गर्न सक्छु? मलाई यो भनिएको थियो, यो असम्भव छ, यो जानु आवश्यक छ, यो सहि छ, र यो पनि म यो कथा म यसको लागि बन्द गर्न सक्छु। म केहि बन्द गर्न चाहन्न र बिर्सनको लागि केहि पनि छैन। म हरेक बिहान उठ्न चाहन्छु, आशा गर्दछु कि तपाईं मेरो छेउमा हुनुहुन्छ। के म धेरै सोध्छु? तपाईंले मलाई भन्नुभएको छ कि म फेरि प्रेम गर्न सक्छु। यो कसरी सम्भव छ? कसरी तपाईंसँग तुलना गर्न सकिन्छ, ती ती वर्षहरू जुन हामीले सँगै बिताएमा, संसारको साथमा दुई जनासँग? अरू सबै चीज केहि प्रकारको बेवकूफ नक्कली छ। केवल मात्र हामीले एक पटक बनाएको वास्तविकताको छाया। म तपाईंको अन्त्येष्टिमा जान चाहन्न। तपाईंको अभिभावकलाई लाग्छ म कमजोर छु। त्यसैले यो सत्य हो। तर तिनीहरूले यो घाटा बुझ्दैनन्। तिनीहरू स्पष्ट रूपमा, यो अझै छ। म तिनीहरूलाई क्षमा दिन्छु। कहिलेकाँही मलाई लाग्छ कि सामान्यतया दुई व्यक्तिहरू कसरी भित्र पस्छन्? र यो कहिले भयो, कसरी तपाईं विभाजित छ भनेर मांग गर्न सक्नुहुन्छ? बिहान तीनजना बिहान, केहि घण्टा पछि मलाई उठ्नु पर्छ। मलाई थाहा छैन यदि म तपाईंको अन्त्येष्टिमा आउँछु। तर मलाई थाहा छ जब म उठ्छु - म तपाईं यहाँ हुन चाहान्छु मेरो छेउमा। म तिमीलाई सँधै माया गर्छु, जेरी।