लेखक र लेखक अन्ना कोजलोभाले सामाजिक नेटवर्कहरू भने जुन आमाको जीवनसँग मिल्दोजुल्दो छ सिनेमा र चमकदार महिला पत्रिकाहरू होइन। हामी भन्न चाहन्थ्यौं कि हामीले उनको पोष्ट निजी विचारको रूपमा प्रकाशित गर्दछौं, तर उनीहरूले सोचे र हामी केवल उहाँसँग सहमत छौं भनेर स्वीकार्ने निर्णय गरे।
म मातृत्वको लागि राम्रो महसुस गर्छु, मलाई चाट्ने वास्ता छैन। तसर्थ, सबै महिलाहरू जो पवित्र युनियन र मर्जरमा बस्छन् तुरुन्तै तपाईंलाई बाहिर निस्कन आमन्त्रित गर्छन् - तपाईं हुनुहुन्छ। यो पाठ निर्देशन होईन र सिफारिस पनि होइन, मेरा बच्चाहरूको जन्म को क्षण पछि यो एक कहानी हो कि मेरो घनिष्ट छैन र मान्छे को नजिक लिएन र समाज। नयाँ वर्षको क्लिपले मेरो केसमा डन्टोमा प्रदर्शन गर्यो।
सबैलाई थाहा छ बच्चाहरू गाह्रो छ, कडा छन्, आत्म-अस्वीकार आवश्यक छ। केवल कसैले पनि तपाईंलाई बताउने कुरा भनेको तीन वर्ष भन्दा कम उमेरका बच्चाहरु धेरै बोरिंग छन्।
म एक सानो बच्चामा संलग्न हुनको लागि मोटोर बोरिंग हुँ, तर अन्य व्यक्तिहरू यसलाई हेरिरहेका थिए। तिनीहरू बच्चाको एक दृश्यबाट कोमलताबाट को मृत्यु भयो, र यसले मलाई पागल बनायो। मैले सोचें: यदि म आफ्नै बच्चासँग समय बिताउन मन पराउँदिन भने, म कस्तो प्राणी हुँ। एक वयस्क व्यक्तिको रूपमा घरको घातक सीन, मदिरा र धुने लागि अधीनस्थल मनपर्दछ, म अझै बुझ्नै हुँदैन।
म मेरा छोरा-छोरीहरूलाई माया गर्थें, तर म सबै समय उम्में, र म आफुलाई दिन्छु। यसबाहेक, तीव्र साइकीसका साथ सधैं एक खास आमाहरूको जहिले पनि त्यहाँ कोही पनि आमाहरू थिए जसले सकारात्मक उदाहरण देखाए। तिनीहरू ईमान्दार भएका छन् (जसरी मलाई लाग्यो) उनीहरूले आफ्ना साताको दिन "एक वर्षको साथ" एक वर्षको लागि वर्णन गरे ", उनीहरूले अस्पताल खोप र जाडो र जाडो र शीतल समग्रमा बहस गरे कि म मोटो रुचि थिएन। र यसको लागि, म पनि verll।
चारैतिर, अन्य "राम्रा" आमाहरू, अन्य "राम्रा" आमाहरू, जुन स्पष्ट थियो: मसँग आफ्नै इच्छाहरू हुनु हुँदैन, त्यो बच्चा राम्रो थियो भन्ने इच्छा बाहेक। यसबाहेक, प्रायः मेरा सबै रुचिहरू बच्चाको हितको लागि प्रत्यक्ष खतरनाक देखिन्थ्यो। तपाईं हलमा प्रशिक्षण दिन सक्नुहुन्न (के, के, के बच्चालाई प्रशिक्षण दिईन्छ?), तपाईं घर छोड्न सक्नुहुन्न (र तपाईंले सोच्नुभयो कि सामाजिक गतिविधि हुन सक्दैन (र तपाईं एक बच्चा हुन सक्दैन केहि प्रकारको जमघटमा, जहाँ सबैजना तपाईं मा खोकी हुनेछ ?!), तपाइँ लगभग कुराकानी पनि गर्न सक्नुहुन्न (म बच्चाको साथ हिंड्नेछु, कम्प्युटरमा बस्नुको सट्टामा!)।
जब म एक स्ट्रालरको साथ बाहिर जान थालें, म कट्टर र अपरिचित व्यक्तिहरू कत्तिको पूर्ण र अष्ट्रेन व्यक्तिहरू थिए। स्ट्रोलर एक प्रकारको ट्रिगर थियो जसले उनीहरूलाई मसँग कुरा गर्न अनुमति दियो, मलाई सल्लाह दिनुहोस्, र प्राय: आलोचनात्मक। यद्यपि मैले कराएको जस्तो देखिन सकेन "मलाई मद्दत गर्नुहोस्, मलाई के गर्ने थाहा छैन !!!"। मलाई भनिएको थियो कि मैले कसरी बच्चा लगाउनु पर्छ र उसलाई नराम्ररी दिंदछु, मलाई बच्चाले शान्त पार्यो जब ऊ रुन्छ र उसले तुरुन्तै वर्णन गर्यो (मँ, पक्कै पनि, दाखमद्य )
डाक्टरहरूले पनि ममा देखे, उत्तम, मानसिक रूपमा retarded, सबैभन्दा खराबमा - सचेत लास्ट। उदाहरण को लागी, जब मेरो छोरा मेरो एक concert प्राप्त भयो, अस्पताल भित्र एक चिकित्सकले एक्स-रे उनको टाउकोमा केही दाग र गर्भावस्थाको बारेमा केही दाग देखाए। यी सबै यस्तो देखिन्थ्यो कि मैले विशेष रूपमा यी दाग डाक्टर स्थापना गरें भने, मैले नराम्रो गर्भावस्था गरेको थिएँ, र अब डाक्टर पीडित हुन बाध्य पारिएको छ।
बच्चाहरूको जन्म पछि मेरो सम्पूर्ण जीवन यस्तो देखिन्छ कि मलाई समायोजन मलाई समायोजन गर्नुहोस् र मेरो कार्यको न्याय गर्ने अधिकार। मलाई प्रस्तुत गरिएको आवश्यकताहरू भए पनि, यद्यपि तिनीहरू मलाई कहिल्यै बेवास्ता गरे, यद्यपि, तिनीहरूलाई सिद्धान्तमा भेट्न सम्भव छ भनेर विश्वास छ।
म योजनाबद्ध रिसेप्शनमा orthophedic डाक्टर गएँ, र उनले सोधे, र म सद्थादथेरापमा बच्चासँग जान सक्दिन? र किन बीसवटा मिनेटको लागि प्रत्येक दिन पेन्सिल जिमनास्टिकको साथ, पेन्सिल र मोडिएको तौलियाको साथ खर्च गर्दैनन्, जुन तपाईंले आफ्नो औंलाहरू कब्जा गर्न आवश्यक छ? उत्तर "समय" थिएन सबैभन्दा खराब जवाफ थियो, उसले सँधै टिप्पणी अनुसरण गर्यो: "यदि तपाईंले पहिले नै एउटा बच्चा सुरु गरिसक्नुभयो भने, तपाईंले गर्नु पर्छ।" बालवाडीमा मलाई भनिन्छ कि म किन मोजा र पायजामालाई इस्त्री गरिरहेको छैन? यदि तपाईंले बच्चा सुरू गर्नुभयो भने।
तर यो पनि डरलाग्दो थिएन। सबैभन्दा भयानक यो हो कि कतै रात एकै रात जसले ती सबै समयका आमाहरू थिए जसले यी सबै गरे। तिनीहरू, मलाई नभई अल्छी थिए र आफ्ना बच्चाहरूलाई माया गर्थे। मैले सँधै त्यस्ता आमाहरूको बारेमा भनेको थिएँ। तान्या - धेरै राम्रो भयो! चार पटक हप्ताको संगीत स्कूलमा पेरोभोमा केटी बोक्दछन्! र आइतवारहरूमा पनि चित्रको लागि! र मैले फेरि हप्तामा चार चोटि एउटा दोष महसुस गरें कि मँ चार चोटि आइतवारहरू ह्या hang ्गब्याट गर्न चाहान्छु, विशेष गरी 10 देखि 12 सम्म, जब त्यहाँ एक स्पञ्जबोबी हुन्छ।
यो व्यक्तिगत संचारको साथ अझ खराब थियो। जब म एक शुद्धतामा पाउँदछु, मैले बुझें कि उनीहरू बच्चाहरू छन्, तिनीहरूले पहिलो पटक के भने? त्यो हो, तिनीहरू शब्दहरूबाट कुरा गर्न सुरु गर्न सामान्य देखिन्थ्यो: हे हेलो, म कुनै हुँ, मँ, जे भए पनि, बच्चाहरू छन्!
म उनीहरूको बारेमा प्रश्नहरू भन्दा पनि बलियो छु: तपाईंको बच्चाहरूलाई कस्तो छ? - उदाहरण। सायद, यो एक निर्दोष प्रश्न हो, नम्रता समेत म अपमानजनक subext गर्न सक्छ। तथ्यलाई संकेत जुन, केटाकेटीलाई बाहेक, केको बारेमा कुरा गर्दै, र मँ, त्यति नै अरू केही पनि रोचक छैन।
वास्तवमा उही सहकर्मीलाई नसोध्नुहोस्: तपाईंको पति कस्तो छ? र तिम्रो आमा कस्तो छ? र कसरी तपाइँको erervix को क्षति कसरी छ? र केवल बच्चाहरूको बारेमा अनुमति छ र अनिवार्य पनि मानिन्छ। र सहि उत्तर जहिले पनि यो जस्तो छ - एक डिक्की मुस्कान मा ओठ तानिन्छ र नाइटलाई भन्दै: ओह, तिनीहरू अद्भुत छन् यदि तिनीहरूले तपाईंलाई उठ्छन् भने, मानिसहरू उठ्दछन्)।
आमाले कहिले बच्चाहरूलाई कसरी समय बिताउनुहुन्छ भन्नेमा सबै रुचि छ आमाले काम गर्दछ? सामान्यतया यो प्रश्न बच्चाहरूको लागि दया देखाउँदछ। यदि तपाइँ भन्नुहुन्छ कि बच्चाहरूसँग नानी छ र तपाईं उनलाई धेरै पैसा तिर्नुहुन्छ, मानिसहरूले आफ्नो टाउको घुमाउँछन्। काममा मेरो पछाडिका लागि, प्रश्नहरू यस्तो लाग्यो कि तपाईं बच्चाहरूलाई नानीलाई छोड्न र काममा किन जानुहुन्छ? ..
यसपछिको अनुसरण गर्दै, मैले तपाईंको जीवनको कठिन अवधि बुझें, मैले एउटा कुरा बुझें। यदि क्यारियर, उपस्थिति, वजन र यौन झुकावसमेत यौविक झुकावहरू अझै खराब रूपमा नराम्रो रूपमा कुनै पनि हिसाबले। हरेक दिन, नयाँ र नयाँ महिलाले "सर्वश्रेष्ठ आमा" भन्ने प्रतियोगितामा सामेल भएन, यो पट्टि कहिल्यै अन्त हुँदैन भनेर शंकास्पद छैन, र त्यहाँ कुनै पुरस्कार छैन।
पाठ स्रोत: अन्ना कोजोलोभा
फोटोहरू: शटरस्ताक