पक्कै पनि तपाईंले विस्थापित सम्झनाहरूको अवधारणाको बारेमा सुन्नुभयो। भन्नुहोस्, जब कुनै व्यक्तिको जीवनमा केही दुर्घटना हुन्छ, एक व्यक्तिले यस घटनाको सम्झना र यस घटनाको सम्झनालाई हटाउन, दिमागको दाँतको दन्त पदार्थ, तर जग बसाल्दैन र उनको जीवन लाई प्रभावित। त्यसो भए, यी सबै फिक्शन हो। वास्तविकता धेरै अधिक रमाईलो र अधिक गाह्रो व्यवस्थित गरिएको छ, किनकि मनोविजायी पायत जीजीन्टोविच भन्छन्।
विस्थापन कहिले संग आउँयो?
स्पष्ट रूपमा, निराश मनिरहरूको विचार उन्नाइसौं शताब्दीको उत्पादन हो। पहिले, त्यस्तो विचार मात्र अवस्थित थिएन।
र यहाँ प्रमाण छ। मनोचिकित्सक Harrion Pupus एक उदाहरण पाउन को लागी कुनै पनि भाषा मा एक भाग मा एक साहित्यको कुनै पनि रूप मा साहित्यिक घटना को कुनै पनि रूप मा साहित्यिक घटनाको साथ एक उदाहरण पाउन को लागी एक उदाहरण पाउन को लागी 1000 डलर को एक इनाम प्रस्ताव। (पोप एट एट, 200))।
तर्क सरल छ - यदि निराश सम्झनाहरू वास्तवमै अवस्थित छन् भने, तिनीहरूले मानिसजातिको लिखित इतिहासभरि लेखेका थिए। उदाहरण को लागी, यो भ्रम र बकवास को बारे मा लेखिएको थियो - र यो मानव मानसिक जीवन को विद्यमान घटनाहरु हो।
के कसैले पैसा तिर्ने पैसा प्राप्त गर्न प्रबन्ध गर्यो? होईन।
किनकि हामी केहि विनियोजन गर्नेछौं।
कुनै अवस्थित छैन विस्थापन
हामी, व्यक्तिहरू, यदि विस्थापन सफल भएमा खुशी छन्। त्यसोभए हामीसँग पोस्ट-ट्रामालिक तनावग्रस्त तनावग्रस्त (ptsD) को रूपमा यस्तो समस्या हुँदैन।
जब व्यक्तिहरूले केही डरलाग्दो घटना अनुभव गरिरहेका हुन्छन्, तिनीहरूले उसलाई बिर्सनन्, हाय। यसको विपरीत, तिनीहरूले उहाँलाई सम्झन्छन्। र यदि तपाइँ धेरै राम्रो सम्झनुभयो भने, PTSP यहाँ सुरु हुन्छ (म, पक्कै पनि, सरलीकृत, तर सार को ध्यान दिएन)।
उदाहरणका लागि, यूसुफ किशमिसी, केवल वयस्कहरू जो सँगी गाउँहरूसित नष्ट भए, र त्यसमा टम मार्डिभ दिनको सम्झनालाई दबाउन डराए, र त्यसले यसमा आगो लगाइदिए (कमजेको हराए उनकी श्रीमती र चार बच्चाहरू)।
मैले घिनलाग्दो देखें जहाँ घोटान स्मारक खोल्दा क्यामिनकीले गरेको थियो। ऊ हल्लाउँदै थियो ताकि यो स्पष्ट थियो - अझै जान दिनुहोस्। 1 69. In मा - जान दिएन।
त्यसोभए PTSD कार्यहरू घटनाहरूको सबै दोहोरिने र थेरीसिष्ट सम्झनाहरू र घटनाको बारेमा बसोबास गर्ने सपनाहरू।
एकै साथ कार्यक्रमको केही महत्त्वपूर्ण क्षणहरू बिर्सन सक्छन्, तर घटना आफै - सम्झना छ। म दमन गर्न चाहन्छु, म दूर खुशी हुनेछु - र सम्झना।
यसबाहेक, हामीसँग तथाकथित नकारात्मक बाया (नकारात्मकता पूर्वाग्रह) छ - हामी सामान्यतया ध्यान दिन चाहन्छौं र राम्रो भन्दा बढी खराब हुन्छौं।
त्यसैले सम्झनाहरू विनापल्ट, त्यहाँ कुनै सम्भावना छैन, हाय।
हाम्रो स्मृति कस्तो छ?
तर त्यो सबै होइन। एलिजाबेथ लिफ्टस र उनका सहकर्मीहरूले उनीहरूको अध्ययनमा देखाए, हामी फोटोग्राफिकलाई कहिले पनि सम्झनौं। प्रत्येक मेमोरी डिजाइन गरिएको हो। यो बच्चाको डिजाइनर को एक टुक्रा जस्तै देखिन्छ।
यसबाहेक, समयको साथसाथै, विवरणहरूको अंश अरूले प्रतिस्थापन गर्दछ, र हामी यसलाई ध्यान दिदैनौं। र तिनीहरूले यस टाइपराइटर संकलन र स collect ्कलन गर्छन्।
मैले माथि लेखेको रूपमा, महत्त्वपूर्ण क्षणहरू बिर्सिन सक्छ, र पूर्ण बाह्य एपिसोडहरू उनीहरूको ठाउँमा हुनेछन्। यो तपाईको लागि यस्तो देखिन्छ कि यो वास्तवमै तपाईलाई त्यस्तै भयो, तर वास्तवमा तपाईले यसलाई पुस्तकमा पढ्नु भयो वा फिल्ममा हेर्नुभयो, र यदि तपाइँ यसलाई तोक्नुभयो भने, "तोक्न सकुन् भने,"
यसबाहेक, एक व्यक्तिले झूटा सम्झनाहरूलाई प्रेरित गर्न सक्छ (लिफ्ट कुशलतापूर्वक उसको प्रयोगहरूमा गरिएको थियो)। कहिलेकाँही व्यक्ति विश्वास गर्न सक्दछौं कि उहाँलाई धेरै वर्ष भयो, यथार्थमा केही भएको थिएन। झूटा सम्झनाहरू, सबै चीजहरू।
अन्तमा, त्यहाँ एक जिज्ञासु प्रवृत्ति छ - यदि घटना फिटा यति खराब थिएन भने, हामी सबै घटना राम्रो रूपमा (वा मध्यम खराब) सम्झन सक्छौं। विवरणका लागि, "मलाई याद आयो" भन्ने विवरणहरूको लागि डेनियल कानीको कामहरू हेर्नुहोस् वा वा यहाँ यस भिडियोमा.
सामान्यतया, हाम्रो सम्झनाहरू अत्यन्त अविश्वसनीय मजाक हो, र झूटाहरूको सम्झनाहरू सजिलैसँग दमन गरिएको सम्झनाहरू भनिन्छ।
कुल: अध्ययनहरूले देखाउँदछ कि व्यक्तिहरूले आघातको अवस्थामा सम्झनाहरूलाई दबाउँदैनन्, तर यसको विपरीत, तिनीहरूलाई राम्ररी सम्झनुहोस्। यदि विवरणहरू बिर्सिन्छन् वा प्रतिस्थापित हुन्छन् (र यो प्राकृतिक प्रक्रिया हो), घटनाको क्याभिजन सुरक्षित र संरक्षण नै रहन्छ। एकै साथ, हाम्रो यादहरू यति कमजोर छन् कि कुनै पनि प्रयासको साथ व्यक्ति केहि सम्झनाहरूबाट प्रभावित हुन सक्छ। यद्यपि हामीसँग सम्झनाको कुनै विस्थापन छैन, यो उन्नाइसौं शताब्दीबाट यो कल्पना हो।
