अटिकमा लुकेको र डायरीको नेतृत्व गरियो। कोही विनाशको छाउनीमा आए र चमत्कारी ढंगमा बाँच्थे। यी व्यक्तिहरूले सम्झनाहरू पनि लेखे, र मेमोरी दयालुपूर्वक सबैभन्दा खराब चीजलाई पार गरिन्छ। तर डराउने र दया देखाउन के बाँकी छ। यद्यपि, हाँसोको अर्थ समेत उत्पादन समेत उत्पादन भयो: विनाशका शिविरमा, "पाइपमा उडान गर्ने" चल्ने प्रथा धार्मिक थियो।
र त्यहाँ पनि वीरता र आत्मत्यागी पनि थिए (अन्य व्यक्तिको अपरिचित बच्चाहरूको खातिर), र आत्मसम्मान रक्षाको लागि, र, अवश्य पनि, जीवनलाई ठूलो इच्छा। यो पढ्न आवश्यक छ। किनकि कुनै पनि दुष्ट देखि कुनै राम्रो खोप छैन।अन्ना फ्रान्क। "शरणस्थान। डायरी पत्रहरूमा। "
"म अझै बाँच्छु, र यो, पोप अनुसार सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा हो।"
सब भन्दा प्रसिद्ध होलोकास्ट कागजात मध्ये एक। 1 year वर्षीया अन्ना फ्रान्क, डच यहूदी, करिब दुई वर्षसम्म पक्राउ र पूरै परिवारसँग परिचित को अटारीमा यातना शिविरमा लुकेका छन्। उनले एक काल्पनिक मित्रको पत्रमा डायरीलाई डोर्याइन् - सबै केटीहरूको कट्टर, पुती, असह्य पाठ र असन्तुष्टताका साथ। पछि, अन्नाले उपन्यासमा यो डायरी रिसायक लगाउन खोजे तर समय थिएन: आश्रयले पुलिसलाई ढाक्नुभयो र फलस्वरूप, शिविरमा केटीको मृत्यु भयो। डायरी उनको मृत्यु पछि मात्र प्रकाशित भयो।
क्रिस्टिना प्रिलान। "म Auschwitz बचेको छु।"
"यो मानव शरीर भर गन्ध आउँछ। यो गन्ध मूर्ख हो, चमत्कारहरू, शिर भारी छ, नेतृत्व द्वारा खन्याए। "
1 194 44 मा पोलिश भूमिगत विद्यार्थीलाई "ब्लाड सोसा" भनेर चिनिन्थे, सोभियत सेना आउनुभन्दा पहिले चमत्कारी र प्रयास हुनुपर्ने थियो जुन पछि अनुवाद गरिएको थियो धेरै भाषाहरू। शिविरमा उनले कविताहरू आफैंमा जीवनको बारेमा रचना गर्न थालिन्, सबै कुराको बारेमा उनले देख्नुभयो र auschwwitz मा अनुभव गरे। यो रचनात्मकता थियो कि क्रिस्टिनाले बाँच्न र दिमाग बचत गर्न मद्दत गर्यो।
भ्लाडिस्लाभ स्पाइगम्यान। "पियानोशियारी"
"मानिसहरू उनीहरूले मृत्यु पठाउन प्रतिरोध गर्न सक्छन्। महिलाहरूले पानीले पानीले पानी हाले, जुन आइमा डुबाए, र जर्मनहरू फ्लोर चढ्न गाह्रो भए। "
युद्ध हुनु अघि यहूदी अक्षरको मासुले पोलिश रेडियोमा काप्रिनलाई चोटि खेले। अनि युद्ध पछि उनले पनि त्यस्तै गरे। अन्तरालमा, अटारी र जर्मन मल्टोन अधिकारी, अटुटमा यहूदी, निर्वासन, मैदान, उडान, जीवन, र यो सबै फिल्ममा फिल्ममा बचत गरिएको छ "पियालिस्करण"। तर प्रत्यक्षदर्शी पागल बोलीको साधारण शब्दहरू द्वारा लेखिएको पुस्तकले अझ डरलाग्दो प्रभाव पार्छ।
IMRERESRESE। "भाग्य बिना नै"
"म खालीतामा, खालीपनमा पर्ने प्वालमा परिकीएँ, र भर्न, बन्द, माग गर्दै, आग्रहयोग्य तत्त्व, भोकले माग्नुहोस्।
युद्धको समयमा एक जना यहूदी किशोरीले पहिले तेल परिष्कृत प्लान्टमा विभाजित गरेको थियो र त्यसपछि एस्कोइट र बुचेनवालमा पठाइयो, जहाँ चमत्कार रूसीहरू आउनुभन्दा अघि बस्थे। इन्ड्रेले कुनै शिक्षा बिना 1-बर्षे ओबट हो। शिविरप्रति उसको दृष्टिकोण कुनै जीवन अनुभव बिना एक धेरै जवान मानिस हो। यो साटिने र भावनाहरूको अभाव भय terrible ्कर विशेष गरी हुन्छ - उही internation साथ, उसले भोक, थकाइलाग्दो काम, भय terrible ्कर सजाय र जन हत्याको बारेमा कुरा गर्दछ।
एली लिलाल। "रात"
"प्रत्येक समुद्री वयस्क बन्समा, मैले आफैंलाई देखें। र चाँडै म हेर्न रोकिनेछु, म तिनीहरू मध्ये एक बन्छु। धेरै घण्टा को एक प्रश्न। "
पूरै परिवारसँग मिलेर एली वेलबेल इस्कोचविट्समा पुग्दा र 1 194 .4 मा पुग्दा जर्मनहरू हंगेनेस्टले सिधै राखेका थिए। आमाबाबु, भाइ र बहिनीको मृत्यु भयो। एली र अरूकी दुवैले आफ्ना दुवहीहरू बचे। उहाँ पेरिसमा बस्नुहुन्थ्यो, उनले सोरोबोनमा अध्ययन गरे, मुर्बबोनमाथि, हिब्रू, फ्रान्सेली र अंग्रेजीमा लेखे। मेरो सम्पूर्ण जीवन, भिसाएको भिजेको अनुभव बुझ्नको लागि प्रयास गर्दै थियो र सिद्धान्तमा परेका थिए, यो सम्भव थियो? मैले उत्तर फेला पारेन। 1 198 .6 मा एलीले विश्वको नोबेल पुरस्कार पाए।
प्राइम लेवी। "के यो मान्छे हो?"
"सबैले आफ्नो प्रतिबिम्बले सयौं फाँसोको रूपमा, कुरूप, भरिएका तथ्यांकहरूमा समान घातक-फिल अनुहारमा देख्न सक्थे।"
इटालियन यहूदी 1 19444 मा रूसीहरू गतवाट्समा खसे र 45 45 औं जनवरीमा रसियनहरू द्वारा रिहा गरिएको थियो। त्यस पछि, उनले शिविरको बारेमा धेरै पुस्तकहरू लेखे - ती सबै या त अटोब्याद्जजिकल छन्, वा आत्मकथा सामग्रीमा आधारित थिए। "के यो मानिस" - पहिलो व्यक्तिको एउटा साधारण कथा जब कसरी देखिन्छ, यस्तो देखिन्छ - मर्यादा तपाईले सोच्न सक्नुहुन्छ।
एन्ड्री vyozhev, ताल स्टीफोर्किन। "हराएको: Auschwitz बाट भाग्नुहोस्।"
"उम्कने सपना स्थिर थियो, जुनूनस्टास। तसर्थ, गोलीबारीको बारेमा कुराकानीले वेल्याभ्राले संयोगले सुन्नेहरूको लागि वेल्डिंग गरेन। "
सोवियत कैदीहरू नोभेम्बर 1 194 11411 मा अस्टवाइट्जमा ल्याइएको थियो। लगभग बीस हजार मध्ये सबै दुई सय छोडे: जर्मनहरू पनि धेरै श्रममा थिएनन् र कुनै लाभ बिना मानिसहरूलाई नष्ट गरियो। नोभेम्बर , 1 194 .2 मा बाँचेकाहरू दौड्न खोजे। यो केही व्यक्तिलाई सम्भव थियो, जो एक अविश्वसनीय इच्छा र भाग्यको व्यक्तिहरू थिए। यो पुस्तक जो यो पुस्तक लेखे - एक भयानक र रमाईलो पातलो।