स्कूल वर्षको सुरूमा, छैटौं कक्षाका वर्ग शिक्षक उनका पूर्व पाँच-ग्रेडरहरूको अगाडि उभिए। उनले आफ्ना बच्चाहरूको वरिपरि हेरी र भने कि सबैले तिनीहरूलाई समान रूपमा मन पराउँछिन् र खुशी छन्। यो एक ठूलो झूट थियो, एक फ्रन्ट डेस्क को रूप मा, लाउन्ज मा निचोप, एक केटा बसिरहेको थियो, शिक्षकले प्रेम गरेन।
उनी उनलाई भेटिन्, उनका सबै विद्यार्थीहरू, अन्तिम शैक्षिक वर्ष। त्यसो भए पनि उनले याद गरे कि उनी सहपाठीहरूसँग खेल्दैनन्, फोहोर लुगा लगाएर र गन्ध लिदैन यदि उसले नुहाइदियो भने। समय बित्दै जाँदा यस विद्यार्थीलाई शिक्षकको मनोवृत्ति झन् झन् खराब हुँदै गईरहेको छ र यस तथ्यमा पुग्दा उनी आफ्नो सबै लिखित काम रातो ह्यान्डल र एकाई राख्छिन्।
एकचोटि, शिक्षकको शिर शिक्षकले सबै विद्यार्थीहरूको विशेषताहरू विश्लेषण गर्न आग्रह गरे, र शिक्षकले एक अनमोवी विद्यार्थीको मामला बित्यो। जब उनी अन्ततः उनीसँग पुगे र अनिच्छुक रूपमा उनको विशेषताहरूको अध्ययन गर्न थाले, यो स्तन भयो।
पहिलो कक्षामा केटाको नेतृत्व गर्ने एक शिक्षक यस्तो लेखिएको छ: "यो एक शानदार बच्चा हो, एक चम्किलो मुस्कान संग। होमवर्क शुद्ध र स्वच्छतापूर्ण बनाउँछ। उसको छेउमा बन्न एक खुशी। "
दोस्रो कक्षाका शिक्षकले उनको बारेमा यस्तो लेखे: "यो एक उत्कृष्ट विद्यार्थी हो जसले आफ्ना साथीहरूलाई सराहना गर्छ, तर उसको आमाबुभागको लागि समस्या छ, उनको आमालाई मृत्युसँगै कष्टदायी हुनुपर्दछ। "
तेस्रो-कक्षा शिक्षकले यस्तो टिप्पणी गरे: "आमाको मृत्युले उनलाई धेरै हिर्कायो। उसले आफ्नो सबै शक्तिले प्रयास गर्छ, तर उसको बुबाले उहाँमा चासो देखाएन कि सक्दैन यदि तिनीहरूले केही गर्दैनन् भने उनीहरूले प्रशिक्षण पाउँदैनन्। "
चौथो कक्षा शिक्षक रेकर्ड गरियो: "केटा वैकल्पिक हो, सिक्न चासो देखाउँदैन, प्रायः कुनै साथीहरू र प्रायः कक्षामा निदाउँदैन।"
शिक्षकको विशेषताहरू पढिसकेपछि यो आफ्नै सामु एकदम लज्जाजनक भयो। नयाँ वर्षको लागि जब नयाँ वर्षका सबै विद्यार्थीहरूले आफ्ना उपहारहरू धनुहरूको साथ एक शानदार उपहार पेपरमा बेर्ने बधाई ल्याइन्। उनको अनमोवीक विद्यार्थीको उपहार मोटा खैरो कागजमा लपेटिएको थियो।
केही बच्चाहरू हाँस्न थाले जब शिविरलाई एउटा क cha ्कको वनस्पति निकाल्नुभयो, जसमा केही ढु stones ्गा र एक चौथाईको बोतल थिएन। तर शिक्षकले कक्षामा हाँसो दबाउँदै घोषणा गरे:
- ओह, कस्तो एक सुन्दर ब्रेसलेट! - र बोतल खोल्दै, नाडीमा केही अत्तरको लागि छर्कियो।
यस दिन, केटोले पाठ पछि बसे, शिक्षकमा गए र भने:
- आज तपाईं मेरो आमालाई गन्ध दिनुहुन्छ।
जब ऊ गयो, उनी लामो समयसम्म रोइन्।
केही समय पछि, त्यस्तो प्रशिक्षणले कुनै प्रशिक्षण थिएन। स्कूल वर्षको अन्त्यमा, उहाँ सबै भन्दा राम्रा चेलाहरू मध्ये एक पटक परिणत भयो।
एक वर्ष पछि, जब उनी अरूसँग काम गर्छिन्, उनले कक्षाकोठाको ढोकामा एउटा नोट भेट्टाइन्, जहाँ केटाले लेखेका थिइन् कि उनी आफ्नो जीवनमा भएका सबै शिक्षकहरूको सर्वश्रेष्ठ शिक्षक हुन्। यो पाँच बर्ष लाग्यो कि उनले आफ्नो प्रस्थानको अर्को अक्षर प्राप्त गर्नु भन्दा पहिले यो; उनले भनिन् कि उनी कलेज सकिदै स्नातक गर्छिन् र कक्षाको तेस्रो स्थानमा राखेर उनी आफ्नो जीवनको सबै भन्दा राम्रो शिक्षक बन्नेछन्।
चार वर्ष बितिसकेको छ र उनका शिक्षकले अर्को पत्र पाएका छन् जहाँ उनका सबै विद्यार्थीहरूले यस्तो लेखेका थिए, र पुग्छन् कि उनी आफ्नो जीवनमा विश्वविद्यालय थिए।
अर्को चार बर्ष पछि, अर्को पत्र आयो। यस पटक उनले लेखे कि विश्वविद्यालयका स्नायु पछि उनको ज्ञानको स्तर बढाउने निर्णय गरे। अब, उहाँको नामको र उपनामको अघि "डाक्टर" भन्ने शब्दको लागि। यस पत्रमा उनले लेखे कि उनी आफ्नो जीवनमा थिए जो उनी सबै शिक्षक हुन्।
समय बित्दै जाँदा। उनको एउटा पत्रमा उनले भने कि उनले एउटी केटीलाई भेटे र उनका बुबालाई दुई वर्ष अघि मरे र उनले आफ्नो विवाहलाई एक ठाउँ लिन इन्कार गरेनन भने। हो, शिक्षक सहमत भए।
आफ्नो विद्यार्थीको विवाहको दिन मा, उनले हराएको ढु stones ्गाको साथ मितिमा ब्रेसलेट राखे र आफ्नी आमाको बारेमा दुर्भाग्यपूर्ण छोरालाई सम्झना गरे। तिनीहरू भेटिए, र उनले आफ्नो मूल गन्ध महसुस गरे।
- ममा विश्वास गरेकोमा धन्यवाद दिनुहोस्, मलाई चाहिएको र मलाई मेरो आवश्यकता र महत्त्व महसुस गर्न पाउँदा धन्यबाद र तपाईंको शक्तिमा मलाई विश्वास गर्न सिकाउनुहोस्, ताकि हामीले यसलाई नराम्रोबाट अलग गर्न सिकाइरहेका छौं।
उसको आँखामा आँसुको साथ शिक्षकले जवाफ दियो:
"तपाईं गलत हुनुहुन्छ, तपाईंले मलाई सबै कुरा सिकाउनुभयो।" मलाई थाहा छैन म कसरी पढ्ने भनेर सिकाउने थिएँ ...
