ကျနော်တို့အတော်လေးအချိန်ကြာမြင့်စွာစဉ်းစားမိတယ် - ဒီစာကိုထုတ်ဝေပါ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့နာကျင်မှုကနှုတ်သီးတိုင်းနဲ့ငါတို့ကမ္ဘာမှာမကောင်းတဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ဒီမှာရှိနေတယ်, သို့သော်မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူသင်တစ်ခုခုဖတ်ရန်လိုအပ်သည့်အခါတစ်ခါတစ်ရံဖြစ်ပျက်သည်။ အဆုံးမဲ့ပုံပြင်များမရှိကြောင်းသင့်ကိုသတိပေးသည့်အရာတစ်ခုခု။ ထိုအခါနာရီအမြဲ ticking အမြဲ ticking ဖြစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့အချက်ကိုနှင့်သင်ချစ်ရသူတွေအားလုံးမကြည့်ကြဘူး, သူတို့အမြဲအဲဒီမှာရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
ချစ်လှစွာသော Cecil! ယဇ်ပလ္လင်မှာ "သေမင်းသာငါတို့ကိုသီးခြားနေလိမ့်မည်" ဟုကျွန်ုပ်တို့ပြောသောအခါကျွန်တော် Zaholshikal ။ ကောင်းပြီ, အတော်လေးနည်းနည်း ... ငါ့ကိုရိုက်နှက်ရန်ကြိုးစားခဲ့သည်။ အဲဒီနောက်ငါဟာငယ်ငယ်ကတည်းကမင်းကိုစွန့်ခွာသွားတဲ့အခါမှာပဲငါကဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုနားလည်ပြီးတဆယ်နှစ်နှစ်အကြာမှာမှော်ဆန်ဆန်ကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာငါသိတယ်။ မနက်တိုင်းငါနိုးလာပြီးငါ့နေ့ကကြောက်စရာကောင်းလိမ့်မယ်ဆိုတာသိတယ်။ ငါနိုးလာတာအတွက်ပါ ငါအခက်အခဲတွေရှိတုန်းကကျွန်တော့်ပတ် 0 န်းကျင်ရှိကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းလုံးကိုတိုက်လှန်ရတယ်။ ငါအလုပ်မှာပြ problems နာတွေရှိတုန်းကမင်းရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုထိုက်တန်မယ်ဆိုရင်ငါ့ကိုချစ်ရင်တောင်တွေကိုဖွင့်ပြီးယေဘုယျအားဖြင့်ဘာမှလုပ်လို့ရတယ်။ ငါတို့ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာတွေရုတ်တရက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာငါသိတယ်။ နံရံပေါ်ရှိမီးတောက်စာများ, သူတို့သည်လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်းများစွာကပေါ်လာသည်။ ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံးကတော့ငါတို့ထွက်ပေါက်တစ်ခုရှာတွေ့လိမ့်မယ်လို့မယုံခင်အထိ။ ပြီးတော့မင်းကဒီနာကျင်မှုနဲ့ထိတ်လန့်မှုတွေကြားမှာမင်းဘယ်တော့မှအရှုံးမပေးခဲ့ဘူး။ ငါအရမ်းအားကောင်းတဲ့မဟုတ်ခဲ့ကြဘူး, အချိန်တွေအချို့မှာငါဗိုက်နဲ့ပေါ်လာဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ, ငါရှက်တယ် ဒါပေမယ့်မင်းကမဟုတ်ဘူး ... ငါဒီမှာတွေးမိတယ် - ဈာပနကိုလွမ်းလို့ရမလား။ ငါမပြောနိုင်တော့ဘူးလို့ပြောတယ်, မဖြစ်နိုင်ဘူး, သွားဖို့လိုတယ်, မှန်တယ်, မှန်တယ်, ဒါကြောင့်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ဒီဇာတ်လမ်းကိုပိတ်နိုင်တယ်။ ငါဘာမှမချဉ်းကပ်ချင်ဘူး, မင်းအနားမှာလိမ်နေတာကိုငါမနက်တိုင်းနိုးချင်တယ်။ ငါအများကြီးမေးသလား ငါနောက်တစ်ခါချစ်နိုင်မယ်လို့ပြောတယ် ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်လဲ အဲဒီနှစ်တွေနဲ့အတူငါတို့နှစ်တွေနဲ့အတူအတူတကွပေါင်းသင်းခဲ့တဲ့နှစ်တွေနဲ့အတူတစ်ယောက်ယောက်ကဘယ်လိုနှိုင်းယှဉ်နိုင်မလဲ။ ကျန်တဲ့အရာအားလုံးဟာမိုက်မဲတဲ့အတုမျိုးစုံပါ။ ကျွန်တော်တို့ဟာတစ်ချိန်ကဖန်တီးခဲ့တဲ့အဖြစ်မှန်ရဲ့အရိပ်ပဲ။ မင်းရဲ့ဈာပနကိုမသွားချင်ဘူး မင်းရဲ့မိဘတွေကငါအားနည်းနေတယ်လို့ထင်တယ်။ ဒါဆိုမှန်ပါတယ် ဒါပေမဲ့သူတို့ကဒီဆုံးရှုံးမှုကိုနားမလည်ကြဘူး။ သူတို့ပုံကဖြစ်နေဆဲပဲ။ သူတို့ကိုငါခွင့်လွှတ်တယ် တခါတရံမှာလူနှစ် ဦး ကိုဘယ်လိုပြောင်းလဲနိုင်မယ်ဆိုတာကိုယေဘုယျအားဖြင့်ငါထင်တယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရင်အဲဒါကိုခွဲခြားထားဖို့ဘယ်လိုတောင်းဆိုနိုင်မလဲ။ နာရီအနည်းငယ်အကြာတွင်နံနက်သုံးနာရီတွင်ကျွန်ုပ်နိုးရန်လိုအပ်သည်။ ငါမင်းရဲ့ဈာပနကိုငါလာမလာဘူးလားမသိဘူး။ ဒါပေမယ့်ငါနိုးလာတဲ့အခါငါသေချာပေါက်ငါသိတယ်။ မင်းအနားမှာရှိနေချင်တယ်။ မင်းကိုအမြဲတမ်းချစ်တယ်