നിങ്ങൾ ശക്തനായ വ്യക്തിയാണെന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയാം, നിസ്സാരകാര്യങ്ങളിൽ കരയുന്നില്ല. അതേസമയം, ഒരു നല്ല വൈകാരിക വിറയലിനെ എങ്ങനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നുവെന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയാം, ഏത് ജീവിതത്തിനു ശേഷവും മലിങ്ക അല്ലെങ്കിലും, അത് അൽപ്പം ബസ്റ്റാർഡായി മാറുന്നു. സിനിമകളിൽ കരയാൻ നിങ്ങൾ മടിക്കുന്നില്ലെന്ന് തീർച്ചയായും ഉറപ്പാണ്. അതിനാൽ, കണ്ണുനീർ ഗ്രന്ഥികൾ നന്നായി കഴുകിക്കളയാൻ ഏറ്റവും ഹിറ്റോവി സിനിമകളുടെ പട്ടിക ശേഖരിച്ചു.
"മാഡിസൺ കൗണ്ടി പാലങ്ങൾ" (സംവിധായകൻ ക്ലിന്റ് ഈസ്റ്റ്വുഡ്, 1995)
"ട്രൂ ലവ്" എന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചതെല്ലാം, പക്ഷേ ചോദിക്കാൻ ഭയപ്പെട്ടു. ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല. ആരോഗ്യത്തെ കരയിക്കുക. മറിയൽ സ്ട്രിപ്പിലെ നായിക രണ്ട് മക്കളുടെ മാതൃകാപരമായ ഭാര്യയും അമ്മയും, കൊടുങ്കാറ്റും റൊമാന്റിക് സ്വഭാവവും റോബർട്ട് (ക്ലിന്റ് ഈസ്റ്റ്വുഡ് സ്വയം) കുലുക്കുന്നു. നിങ്ങൾ അതിൽ നിന്ന് മാത്രമേ കരയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഈ അപ്രതീക്ഷിത വികാരം അനുഭവിക്കുന്നത് അവ വളരെ യോഗ്യരാണ്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.
"വൈറ്റ് ബിം ബ്ലാക്ക് ചെവി" (ഡയറക്ടർ സ്റ്റാനിസ്ലാവ് റോസ്റ്റോസ്കി, 1976)
ഇത് കൃത്യമായി ഹിസ്റ്റീരിയയാണ്. അമ്മമാർ പോലും വിശ്വസ്തനായ ബിമിനെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകളിൽ വിഭജിക്കപ്പെടുന്നു. എന്താണ് ടിഖോനോവ്! 1979 ൽ "മികച്ച വിദേശ പെയിന്റിംഗ്" എന്ന വിഭാഗത്തിൽ ഓസ്കാറിനായി ചിത്രം നാമനിർദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടതാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ?
"കാറ്റിൽ പോയി" (വിക്ടർ ഫ്ലെമിംഗ്, ജോർജ്ജ് കുക്കോർ, സാം വുഡ്, 1939) സംവിധാനം
ക്ലാസിക് ക്ലാസിക് ക്ലാസിക്. സ്കാർലറ്റ് ഓക്കര, ഓരോ ശക്തമായ സ്ത്രീക്കും അതിരുകടന്ന റോൾ പ്ലേയിംഗ് മോഡൽ, പക്ഷേ അവളുടെ വിധിയെക്കുറിച്ച് കരയാൻ അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നടി ബാർബറ ഒച്ചൽ, സ്കാർലറ്റ് എല്ലെന്റെ അമ്മയായി അഭിനയിച്ചത് യഥാർത്ഥത്തിൽ വൈവിയൻ ലീയേക്കാൾ മൂന്ന് വയസ്സ് പ്രായമുണ്ടായിരുന്നു. ഇവിടെ, സത്യം പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ട്.
"ഗ്രീൻ മൈൽ" (സംവിധായകൻ ഫ്രാങ്ക് ഡാർബോണ്ട്, 1999)
സ്റ്റീഫൻ രാജാവിനെക്കുറിച്ചുള്ള അവിശ്വസനീയമായ ഒരു കഥ. നിങ്ങൾക്ക് കരയാൻ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നാൽ ഈ പുതിയ കാഴ്ചപ്പാടുകളുമായി ഈ പുതിയ കാഴ്ചപ്പാടിനുമുള്ള ഈ "ജഡ് യക്ഷിക്കഥ" എന്ന് പലരും സമ്മതിക്കുന്നു - കണ്ണുനീർ.
ക്രൂരമായ അമ്മാവൻ ലാർസിന് കണ്ണീരെ കണ്ണടയെക്കുറിച്ച് വളരെയധികം അറിയാം. മിക്ക രോഗിയും. സിനിമകൾ നിരീക്ഷിച്ച ചില ആളുകളുണ്ട്, ആരാണ് ഒരെണ്ണമെങ്കിലും ഇടുന്നത്. എന്നാൽ "ഇരുട്ടിൽ നൃത്തം" ഒരുപക്ഷേ ഏറ്റവും സങ്കടകരമാണ്. ആദ്യം, ബിജോർക്കും സംഗീതവും, രണ്ടാമത്, കാരണം മാതൃ സ്നേഹത്തെക്കുറിച്ചും എല്ലാ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും.
"അത് മൻഹസ്സൻ" (സംവിധായകൻ സഖറോവ്, 1979)
മനോഹരമായ ഫാന്റസി, പല വെക്കുകളും സ്വപ്നക്കാരും ആരാധിക്കുന്നു. ഇളം കണ്ണുനീർ കരയുക. "നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി: നിങ്ങൾ വളരെ ഗൗരവമുള്ളവരാണ്! ബുദ്ധിമാനായ ഒരു മുഖം മനസ്സിന്റെ അടയാളമല്ല, മാന്യൻ. ഭൂമിയിലെ എല്ലാ വിരോധവും ഈ പദപ്രയോഗത്തിലൂടെയാണ്. പുഞ്ചിരി, മാന്യൻ! പുഞ്ചിരി! "
"കാർണിവൽ" (ഡയറക്ടർ തത്യാന ലോസ്നോവ, 1981)
പ്രവിശ്യാ വിരിം മോസ്കോയിൽ എത്തി "ആർട്ടിസ്റ്റിലേക്ക് പഠിക്കാൻ". തമാശയും കരയലും ആവശ്യമില്ല. അബ്ദുലോവിന്റെ നായകനോട് ചികിത്സിക്കുമ്പോൾ പോലും കണ്ണുനീർ ഉരുളുന്നില്ല. മുറവേയവയുടെ നായിക പുതുവർഷത്തിനായി അമ്മയുടെ രോഗിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിവരുമ്പോൾ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ ഒരു ശക്തിയും ഇല്ല. അവിടെയാണ് ഷുമിറ്റ്, ഞാൻ അലറാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
അവർ ജനക്കൂട്ടത്തിൽ വിടപറയുമ്പോൾ നഷ്ടപ്പെടുത്താതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല. പൊതുവേ, പല സൂചകങ്ങളിലും "വിവർത്തനത്തിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ" ആണ്, പല സൂചകങ്ങളും തികഞ്ഞ സങ്കടകരമായ സിനിമയാണ്. ഇത് ", എന്താണ്" എന്ന് തോന്നുന്നു, ഞങ്ങൾ രണ്ട് ഏകാന്തതയെ കണ്ടുമുട്ടി, പക്ഷേ അവർ പിരിഞ്ഞ് ആലിംഗനം ചെയ്യുമ്പോഴും, എല്ലാ തൂക്കിക്കൊല്ലലും.
"തത്സമയം" (സംവിധായകൻ വാസിലി സിഗഗെവ്, 2011)
ക്രിയേറ്റീവ്, ഫാമിലി ടാൻഡം വാസിലി സിഗരെവ് + യാന ട്രോജനോവ പലരും "ചെർനിവോസ്റ്റ്", മറ്റ് പാപങ്ങൾ എന്നിവരോട് ആരോപിക്കപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ ഈ രണ്ട് റൂട്ട് പാറ്റേണുകൾ മാത്രമല്ല, ഹൃദയങ്ങളും. എച്ച്ഐവി ബാധിതരായ രണ്ട് പേരുടെയും പ്രേമികളുടെ ദാരുണമായ ചരിത്രം, അതിൽ ഒരാൾ മരിക്കുകയും ഡയഫ്രത്തിന്റെ ആസന്നമായ രോഗാവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും നായിക ട്രോജനോവ പോപ്പിന് പിന്നിൽ മഞ്ഞുവീഴ്ചയുള്ള റോഡിലൂടെ ഓടിച്ചെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ പീഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഫ്യൂവു.
"ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കുന്നില്ല" (സംവിധായകൻ അലക്സി ബാലബനോവ്, 2006)
ഒരു സാധാരണ ബാലബനോവ്സ്കി ചിത്രമല്ല, റെനാറ്റ ലിറ്റ്വിനോവയ്ക്കും, അവളുടെ വേഷമില്ല. എന്നിരുന്നാലും. സ്നേഹത്തിന്റെ കഥ മനോഹരമായതും സമൃദ്ധവുമായ ഒരു സ്ത്രീയും ശോഭയുള്ള സാഹസികതയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വ്യക്തിയും ക്രമേണ ജീവിതത്തെയും മരണത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു നാടകമായി മാറുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ്, എല്ലാം ശരിയായിരിക്കുമ്പോൾ, പെട്ടെന്ന് ഭയങ്കരത പുലർത്തണം? എന്തുകൊണ്ട്? അയ്യ.
"ഭീമൻ" (സംവിധായകൻ പീറ്റർ ചെൽസി, 1998)
രണ്ട് ചെറിയങ്ങളെടുക്കുന്ന രണ്ട് സൗഹൃദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കഥ അത്ര ചെറുതല്ല - ഒരു യഥാർത്ഥ ഭീമൻ. പൊതുവേ, കുട്ടികളുടെ സൗഹൃദം ഭയങ്കര ഒരു കണ്ണുനീർ ആണ്.
"സ്കെണ്ണക്രോ" (സംവിധായകൻ റോളൻ ബൈകോവ്, 1983)
കുട്ടിക്കാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റൊരു കഥ കുട്ടികളുടെ ക്രൂരതയെക്കുറിച്ചാണ്. എന്ത് കുറ്റപ്പെടുത്താനും ഉണ്ട്. മുത്തച്ഛൻ - യൂറി നികുലിൻ, ചെറുമകൾ, ചെറിയ ക്രിസ്റ്റീന ഓർബക്കാറ്റ്, റഷ്യൻ സെറ്റിൽ, പ്രവിശ്യാ സ്കൂൾ. ഇരുട്ട്. നിരാശയിൽ നിന്നും പൂർണ്ണമായും മുതിർന്നവരിൽ നിന്നും ചെറിയ ഹൃദയങ്ങളുടെ മനുഷ്യത്വരഹിക്കുന്നതിലും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
"ഒരു സ്വപ്നത്തിനായി ആവശ്യപ്പെടുത്തൽ" (സംവിധായകൻ ഡാരൻ അരൂണഫ്സ്കി, 2000)
ഒരു തവണ സിനിമ വളരെ ശക്തമായ വികാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. എല്ലാവരും മോശക്കാരാണ്, എല്ലാവരും അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളോടുള്ള ആഗ്രഹത്തിൽ, അവരുടെ ഭയം അനായാസം ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹമുണ്ട്. എനിക്ക് മിക്കവാറും എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രതീക്ഷയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നു.
"മധുരമുള്ള നവംബർ" (സംവിധായകൻ പാറ്റ് ഓകോണർ, 2001)
പൊതുവേ, പ്രേമികളിലൊരാൾ മാരകമായ അസുഖം ബാധിക്കുമ്പോൾ, സങ്കടകരമായ സിനിമകളുടെ പ്രത്യേക വിഭാഗമാണ്. "മധുരം നവംബർ" അവയിൽ ഒരു ചെറിയ പ്രത്യേകത, കാരണം "ജിൽറ്റിന്റെ തിളക്കം" പ്രായോഗികമായി. വിമർശകരുമില്ല. ഞങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. കാരണം ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ഹോളിവുഡ് ദിവയായി മാറുന്നതിന് മുമ്പ് ക്യാൻ റീവ്സും ചാർലിബ്യൂസും ഉള്ളതിനാൽ.
