Ал сулуулук эмес болчу. Эч нерсе болбосо дагы, көркөм кооздуктарды жеткире алган жок. Акылдан кийин Анна Алексеевна Олина Санкт-Петербургдагы негизги кооздуктардын бири деп эсептелген.
Александр Сергеевич Пушкин Анна Оленинаны биринчи жолугушууда сүйүп калды. Эмнеге жок. Ал эң сонун билимдүү болгон, анын эң сонун тамашасы, шайыр мүнөзү бар болчу. Ал Поэзия менен искусство жакшы түшүнүлгөн. Бир көйгөй - Александр Сергеевич жаккан жок. Ооба, бул чындыкта, бул дагы бир Месаллиялыктар болуп калмак, ал эпресс - Элизабет Алексепна, ал белгилүү уул эмес.
Жана Александр Сергеевич жыпар жыттанган. Жана бул жөн гана кумарлануу эмес болчу. Ал баскан. Бирок Аннанын энеси бул тарапка каршы болгон жана бугу Пушкин баш тартты. Ал таарынып, көңүлү чөгүп, сөзсүз түрдө жок кылынган. Ошондой эле ал өзүнүн ырларын сүйүктүүсүнө арнаган. Бирок Пушкиндин өзү бугуна турмушка чыкканын жана алар акынын талкуулоо үчүн, ал эми алар акынын күтүп турганда үйгө келген жок.
Акындын өлүмүнөн кийин Анна Алексеевна үйлөнгөн. Чындыгында, буга чейин ал сүйүүнүн кайгыруусүнүн чынжырын күтүп жүргөн. Киселев байке чокусунда нике үчүн ажырашып кетишкен, бирок күтүлбөгөн жерден "анын капа абалы ага нике жөнүндө көбүрөөк ойлонууга жол бербейт" деди. Дирдин колунан келгендин колунан келгендин акыры, анын акыркы мүнөттө сөзсүз түрдө айтканы боюнча, Виелгорскийди санап. Буга чейин байланыштары жок: Альфред де Дама, Чечулин, Крист, Титов, Репнин ...
Ошентип, Анна Олина үйлөнгөн. Партия эң сонун болду - Өмүрдүн күзөтчүсү Гуссариялык полкунун офицери Ф. А. А. Андро Де Лангерон, француз эмигрантынын уулу А. Андро Де Лангерон, ал Новороссийскинин губернатору болгон. Бирок күйөөсү алыс эмес, кызыксыз, кызганчаак, аялына өлгөн Пушкинге кызганчаак болгон.
Анын Пушкинге баш тартуу үчүн кечирим сурайт деген ким билет. Кийинчерээк жээндер менен неберчиликке түзмө-түз жолго чыкты жана алар чоң акын менен жолугушуулары жөнүндө сүйлөшүүнү суранышты. Анан Анна Алексеевна кэшке жана ырларын кэшке сактап, түнкүсүн ыйлады. Ал Узундун Узундун акынынын тизмесиндеги аялдарынын биринде эле.
Ошондо укум-тукумдар анын урматына жазылган сонун ырлар калышты.
Мен сени сүйөм, сүйүү дагы деле, балким, менин жанымда мен так эмес элем, бирок мен аны мындан ары кабатыр кылбайлы, мен сени эч нерсе менен ургум келбейт.
Мен сени унчукпай, демек, уялчаактык менен сүйөм, андан кийин томов, мен сени чын жүрөктөн сүйгөндүктөн, чын жүрөктөн сүйүп калдым, ошондуктан Кудайды Кудайды сүйгөндүгүнө кандайча жардам берет ...
(А.С. Пушкин)