Чатырда жашырып, күндөлүктү жетектеди. Кимдир бирөө кыйроо жана керемет жолу менен аман калган. Бул адамдар ошондой эле эскерүүлөрдү жазып, эс тутуму кайрымдуу, эң жаман нерсени кайдан четтетет. Бирок үрөй учурарлык жана боорукердикке тыкылдата турган нерсе. Бирок тамашакөй сезүү да түшүмдүүлүккө ээ болгон: кыйроо лагерлеринде, "түтүккө учкан" жөнүндө эч нерсе эмес болчу.
Ошондой эле баатыр жана жан аябастык да бар эле (анын ичинде башка адамдардын балдары үчүн) жана өзүн-өзү сыйлоо үчүн, албетте, өзүн-өзү сыйлоо чарбасын сактап калуу үчүн, титаникалык күч-аракеттери болгон. Аны окуш керек. Жамандыктан жакшы эмдөө деген эмес.Анна Франк. "Баш калкалоочу жай. Каттар күндөлүк. "
"Мен дагы деле жашайм жана бул - бул эң маанилүү нерсе."
Эң белгилүү Холокост документтеринин бири. 13 жаштагы Анна Фрэнк, Голландия жүйүттөр, камакка алынгандан кийин, ар бир үй-бүлө менен чогуу тааныш чатырындагы концлагердик лагерге, эки жыл жашынып, депортациялоо. Ал ойдон чыгарылган досунун каттарында күндөлүктү жетектеген - бардык кыздар, куурчактар, куурчактары, чыдай албастыгы жана апамга кайгыларлык. Кийинчерээк Анна бул күндөлүктү романга кайра иштетүүгө аракет кылган, бирок убактысында: баш калкалоочу жай полицияны каптады, анын натыйжасында кыз конушта көз жумду. Күндөлүк анын өлүмүнөн кийин гана жарыяланган.
Kristina Priel. "Мен Освенцвенди аман калдым."
"Бул адам денесинде жыттанат. Бул жыт - акылсыз, кереметтер, баш, жетекчилик менен куюлат. "
1944-жылы "Чоң Зося" поляк астындагы студент, 1944-жылы ал Советтик аскерлердин келишине чейин керемет жолу менен жана күч-аракетинин эң белгилүү лагери, керемет жана күч-аракет жумшаган Освитке кулап түштү, андан кийин кийинчерээк которулган китеп жазган көп тилдер. Лагерде ал жанындагы жашоо жөнүндө ыр жаза баштаган, ал ар кандай жашоо жөнүндө, ал аусхвитке жана тажрыйбалуу окуяларга байланыштуу. Бул чыгармачылык, Кристина жашоого жана акылын сактап калган чыгармачылык болгон.
Владислав Юплег. "Пианист"
«Адамдар өлтүрүп, өлүмгө жол ачкан. Аялдар тепкичтер сугарылган сууга сугарылган, ал музга айланган, немистер полго чыгуу кыйыныраак болушту. "
Согуш алдында бул киши, жүйүт фамилиясы бар бул киши поляк радиосунда Чопинди ойноду. Согуштан кийин ал ушундай кылды. Ал жерде гетто, даттануу, учуу, чердак жана немис меломотикалык офицер, чындыгында, Владиславттын сакчыларынын өмүрүн сактап калдык - булардын бардыгы фильмдеги "Пианист" фильмдин фильминде "Пианист" фильмде "Пианист" фильминде "Пианист" роман полански тасмасында Бирок Күбөлөрдүн жөнөкөй сөздөрү жазылган китепте жинди дагы бир ого бетер коркунучтуу таасир калтырат.
ЭРКЕ ТЧЖЕР. "Тагдырсыз"
"Мен боштукка айланган бир түргө бурулуп, боштук менен толтуруп, багынып койсоңуз, ушул түпсүз, талаптарды, канааттануу, тойбогон, тойбогон боштукту - ачкачылыкты алып салыңыз."
Согуш учурунда бир жүйүт өспүрүм алгач мунайды кайра иштетүүчү заводго, андан соң Освицке жана Бухчанвалга жөнөтүлдү, ал жерде бир керемет орустардын келиши алдында жашаган. IMRE 16 жаштагы 16 жаштагы Осус Билимсиз болгон. Анын лагерине болгон көз карашы - бул өтө жаш жигиттин жашоосу болбосо. Бул партия жана эмоциялардын жоктугу өзгөчө оор болуп, ал бир эле интонация менен, ал ачкачылык, өтө чарчап, коркунучтуу жазалар жана өлтүрүү жөнүндө айтып берет.
Eli Velsel. "Түн"
«Ар бир эң арзан сөөктө, мен өзүмдү көрдүм. Жакында мен токтоп калам, мен алардын бири болом. Бир нече саатка байланыштуу суроо. "
Эли Велел бирге бүт үй-бүлө менен бирге Освитке кирип, 1944-жылы, Бухченд шаарында немистер Венгриядан түздөн-түз башкарылган. Ата-энеси, бир тууган жана эже көз жумду. Эйли жана калган эки эжеси аман калышты. Андан кийин ал Парижде жашачу, Сорбонияда окучу, idish, еврей, француз жана англис тилинде жазган. Менин жашоомдогу бардык жашоом, тажрыйбалуу жана таң калыштуу деп түшүнүүгө аракет кылып, принципке ылайык келгенби? Мен жооп тапкан жокмун. 1986-жылы Эли дүйнөнүн Нобель сыйлыгын алган.
Primo Levi. "Бул адамбы?"
"Ар ким өзүнүн жүзү өлүмгө дууктуу жүздөрдө, жүз жырткыч, жырткыч, жыртылган цифраларга окшош."
Италиялык Италия жүйүт примо леви 1944-жылы Орусиялыктар 45-январда орустар тарабынан чыгарылган. Андан кийин, ал лагер жөнүндө бир нече китептерди жазды - алардын бардыгы автобиографиялык, же автобиографиялык материалга негизделген. "Бул адам" - Качан көрүнгөндүктөн, кадыр-баркка ээ болуу үчүн биринчи адам үчүн биринчи адам - кадыр-баркка ээ болуу - бул жөнүндө ойлоно турган акыркы нерсе.
Андрей Вёожев, Павел Стетететинкин. "Жоголгон: Оңчиден качыңыз."
"Качып кетүү - бул кыял жана обсесс. Демек, атуу жөнүндө маектешүү аларды кокустан уккандарга ширетүүгө себеп болгон эмес ».
Советтик согуштагы Согуш туткундары 1941-жылы ноябрда Советтик туткундарышка алып келишти. Бир жылдан кийин жыйырма миңге жакын адам калган эки жүздөн бир нече адам калган: Согуштун башталышында, немецтер көп эмгектенип, лагерлер жөн эле майдалап жатты эч кандай пайда жок адамдарды жок кылышкан. 1942-жылы 6-ноябрда аман калгандар чуркап кетүүгө аракет кылышкан. Бир нече адам, анын арасында желдеткичтер жана стемпо, укмуштуудай эрк жана ийгиликтер болгон адамдар болгон. Бул китепти - бир синхрондук жана кызыктуу деп жазган.