Жаш Чоо сынган дүйнөнү таанып-билүү процессинде - деп айтууга мезгил келди! Эпрст! Эмне үчүн сиз тушкагазга тартасыз! Жакшы, токто! " Ата-эненин катаал турулушуна туруңуз. Сен бизге айтасың - эмне үчүн шылдыңдап жатасың? Ага билдирсин. Ал тартсын. Чоңойгула, учтарынын аягында! Жана биз сиз деп айтабыз - жөн гана бул окуяны оку.
Мен кызды төрөгөндөн кийин, анын аты Злата болчу жана ал бир нерсе туура эмес болуп кетерин убада кылган эмес. Жөнөкөй адам, жалпысынан, наристе, боосу соруп. Маселе, злата тарта баштаганда, көйгөй бир жарым-эки же эки эле деп эсептешкен окшойт. Жок, бардык балдар жакты. Айырмасы масштабда. Бир бөлмөлүү батирдин бир бөлмөлүү батирине карабастан, менин кызымдын сүрөтү, мен аларды жума сайын бир нече жолу ыргытып жибердим.
Үч жылдын ичинде Злата өзүн өзү үчүн ачып берди. Чиймелердеги тонна тонна конфетети жана белгисиз инструменттер кошулду. Кандайдыр бир жол менен биз чай ичип, злата келип, биздин алдыбыздагы сандардын бирин койсок, чай ичип, кокусунан сүйлөшүп отурдук. Андан кийин ал дээрлик кетип, уялчаак жана сулуураак кам көрдү жана биздин реакцияга карай баштады.
Столдун үстөлүндө кагаз каршылыкка жатты. Башкаларга гана жана каттар гана эмес.
Муну чаташтыруу мүмкүн эмес болчу. Баарыбыз чоңоюп, жүз жолу көрдүк. Бул каныккан кызгылт көк түстөгү түс жана топтордун кокусунан кызыл, таң аткан сыяктуу кызыл же кызыл түстө жок. Бул ушундай нерсе:
- Бул сиз, апа! - деди Злата, чартердик суктанууну кыйкырууну күтүп жатат.
- А бул эмне? - Мен нерв сурадым.
- Роза, апа! Менде гана жашыл түстөгү түшүм жок болчу.
Дагы бир жолу мен түрүн сатып алган бир түрүн ишке ашырууга аргасыз болдум, анткени мен Watman (Менден сурабайм, мен аябай жаш элем жана мүмкүн болушунча жаш элем). Watman табышмактуу түрдө жоголуп кетти. Мен балага бардым, жаңылган жокмун. Атамдын керебетинин үстөлүн тоголоп, жалтырак жабдыктар жана кагаз бут кийимдеринин арасында отуруп, үч жаштагы кызым кубаныч менен түкүргөн. Килемде начар жабык түтүкчөнүн суперклондары.
- Апа, бир караганда, мен вакуумдук тазалагыч жасадым! Ал кыйкырды, абага көтөрүлүп, эки тарапка бүкүр сыяктуу бир баррелге окшош. - Ал чооруна ээ, ал алдыга койду!
Злата бир жерге басылып, чоор чындыгында вакуумдагы тазалагычты алдыга койду. Ал мени сүзүп, мен аны менен сүйлөшүп, Watman, менин кызым эмне деп ойлоду?
Андан кийин биз ачылып, кагаздын баш кийимди, куурчак шкафтарын, куурчак шкафтарын, куурчак шкафтар, буттары менен жалпак динозаврлар жана Кудай дагы эмнени билет.
Андан ары, албетте, көп болду. Жок, балким, сүрөтчүнүн кызы сыяктуу, сүрөтчүнүн небереси сыяктуу, сүрөтчүнүн жээни жана сүрөтчүнүн жээни, мен таң калыштуу болбошум керек, бирок менде бир табак сиая бар эле. Балдарым шыпырып кетем деп үмүттөнүп жаттым. Бирок, сыягы, мен буга чейин чоң жашоодо чоң муктаждыкка муктаж болчу.
Кызым бир нече сонун көлөкөлөрдү издеп таап, кенеп катары ар кандай беттердин касиеттерине кызыгып калды. Мен питомникке алынуучу батирге бардым, "Zlata" көп түстүү жазууларында жаңы ак обои - жаш сүрөтчү шедерстарга кол коюуга үйрөтүлгөн жаш сүрөтчү. Шистрлдер өздөрү ээликтер менен кооздолгон. Кагазды колдонбостон. Журналдар сүрөт тартуу же моделдөө жөнүндө сатып алуу керек болчу. Баланын моделдеринин өлчөмдөрү эч качан канааттандырган эмес, андан кийин ал жолдору кыйылып, атүгүл бир бөлүгүн кыймылдаган. Дааратканага кирип, кагаз кычкылга же башка таң калыштуу дизайнга зыян келтирбөө үчүн, ал чечкиндүү болгон. Карандаштары жок пастел, карандаштар жана кагаз запастары, үйдөн чыгуу мүмкүн эмес болчу. Бийиктик академиялык академиялык сүрөт тартканда, ал кызын арттырып, аны менен уктай баштады, жей баштады. Үйдөн чыккан ар кандай чык - Талмудду гүлдөп турган бала менен, эч кандай бийиктикке жана Натугадан түкүргөн жок. Талмукту алып кетүүгө аракет кылуу, аябай кесепеттерге алып келди, ошондуктан мен эрдикти тандадым.
Бала бакчанын мугалимдери мени четке кагып, Злата адамдын скелеттерин жана контексттеги адамдарды тарткан тынчсыздануу менен айтылды. Алар делосасай сурашты, анткени менин кызымдын кол өнөрчүлүктөрү кененирээк, масштабдуу жана заматта казыналыктын пластикалык запастары менен айырмаланып турушкан. Айтмакчы, Златанын контекстиндеги адамдар Лепияга гана эмес, адамдар гана тартылбайт. "Анастасия Павловна, сиз бир нече метрге бир нече метр бир адамда жашырылган!"
Мектептин өзү эле өзү үчүн ал үчүн жумшак оюнчуктардын дүйнөсүн таап алган, ал эми мен Ки жөнүндө дагы бир жолу Ки жөнүндө эсимде, анткени Залатанын үлгүсүнүн пайдубалы акырындык менен үйрөнгөн. Айрым куйруктар менен буттар таң калыштуу болду. Бирок окутуучулар, андан кийин мугалимдер дагы башкасын ойлоп тынчсызданып жатышат.
- Ал өлгөн жаныбарларды гана тигип жаткандыгын билесиңби?!
Өлгөн мышык питомниктердеги текчеде, өлгөн жүндөн, өлгөн жарганат жана белгисиз бир учада отуруп калгандыгын дагы деле билбейм. Ошол үлгүлөрдөн тышкары, алар жаш досторго ата-энесинин кубанычына таратылат.
- Балким, бул депрессиянын белгиси. Сураныч, баланын психологун көрсөтүңүз!
Бирок мен бул бул тымызын искусствосунда узак отуруу белгиси экендигин так билген. Андан кийин ал өлгөн кичинекей жаныбарлар гана деп айтыңыз. Заманбап сүйүүчүлүк искусствосу, сиз нерв үчүн эмес, билесиз.
Оо, кагаз чыгармачылык, андан тышкары, андан да ташталган жок, бирок алардын масштабы менен күрөшө баштаган. Дүкөнгө көчүп барышыбыз керек болчу, ал эми Giant Paper Horse Home же ажыдаар кунту, терезелерде катуу басып алган, балдардын бири-бирине барып, кагаз менен кагылган кагаз шлемдер менен сабап, кагаз шлемдер менен бирге кылыч. Рауст шуулдап, пайдалуу жана желимдин айланасындагы бардык нерсе.
Бактыга жараша, бактыга жараша, балдарды өспүрүмдөргө жана өспүрүмдөргө жана өспүрүмдөр сөзсүз түрдө компьютерге жетүүгө болот. Эми бул он эки - бул бардык жерде, планшетке барып, планшетке барып, планшетке чийип, 3D программасы жана миңдеген симуляцияланган Orcs жана Elfs. Ал тургай, тирүү көрүнөт. Жана мен эч кимге эмес деп үмүттөнөм.