Балдарды ата-энесинен жакшыраак биле алгандай сезилет. Бирок кээде балдарда адамдар менен маңдайга көздөрү көтөрүлүп, мындай окуялар бар. Жана бул таң калыштуу эмес, анткени бардык балдар кичинекей генийлер.
Эмнегедир бала бакчадан үйгө кетишти. Уулу 4x. Күтүлбөгөн жерден ал - апа, мен дүйнөнүн кандайча кандайча чыкканын билем. - А кандай? - Мен сурайм. Кудай көп түстүү пластиканы алып, жип баштады. Соода борборлору жана андан топту жасады. Анан топту асманга ыргытып жиберди, ошондуктан жер пайда болду!
Уулум 10 жашка чыкканда, жайында кайненемдин жайында жашадык. Севастополдун кошуналары, 90-жылдары. Жайкы коттедждер - суудан улам, ал эми адамдар маал-маалы менен гана келишет - муну кантип жана эмне жана эмне жана эмне жана эмне жана эмне жана эмне жана эмне бар. Универсалдуу иттер өлкөнүн кооперативинде жашашат. Алардын бири - Дачшундга окшош, кош бойлуу. Туулган убакты качан келет, ал бизге келет - мындан ары кимге: күчүк менен өттү. Ит - Эгер сиз аны жогору жактан карасаңыз - бул бриллиант окшойт: Ит аркылуу кыскача диагоналдык. Айланганда ветеринар жок. Бизде унаалар жок. Кошуналар жок ...
Ит ыйлап жатат - чыныгы, көз жаш. Ит жардам бериши керектиги түшүнүктүү, күчүк бурулуп, аны (жана мен, бир мүнөт, физик эмес, дарыгер үчүн) алып салыңыз. Менин колумда менин колум кирбейт. Кол чоң, ит кичинекей.
Уулу Гарриотто кышында окуган нерселердин бардыгын унутуп, мени түртүп жиберип, мындай деди: «Мага уруксат бер. Менде азыраак колум бар! " Эч кандай куулук менен, эч кандай тыкан, ал абдан ачык-айкын болот - он жаштагы - бул күчүк бурулуп, чыгып кетти. Тирүү. Ден-соолугу чың. Ал дээрлик апамдын көлөмү болгон.
Редхед Милф тирүү жана ден-соолугу чың бойдон калган. Андан кийин биз менен бирге, кире бериш бөлмө астында жашады. Ошондо алардын кошуналарынын бири асырап, шаарды кабыл алышты.
Менин кызым 2,5-3 жашка чыкканда, жарым жылда жашадым жана аны менен сейрек кездешчү. Кандайдыр бир жол менен, "датасы" учурунда ал тиземге отуруп, мен аны окудум. Ал күтүлбөгөн жерден ал бурулуп, көздөрүн карап: «Силер эч качан сага эч качан зыян келтирбейсиңер, анткени сен жакшы апамсың ... Мен дем алуунун эч нерсеси жок болчу. Бирок. Кийинки 10 жылдын ичинде мен аны сыйкырдуу кылып кайталадым, ал мага андан ары кетүүгө күч берди, мен болсо "өзүн-өзү эркин пайгамбарлык" деп ойлойм - чындыгында эле ооруйт Эч кандай күч жок - мен мындан ары эч качан болгон эмесмин. Азыр ал 19 жашымда, ал мени менен бир нече жыл жашап, кээде өз акылмандыгы жана ырайымы менен мени сүзүп кетишет.
Уулу шылдыңдаган чоң атасы кулап түштү, ал дагы деле кичинекей экендигин жана сүйүү деген эмне экенин билбейт: "Мен билем! Сүйүү - Баары кечирилет жана түбөлүккө кал! "
Ага бир аз суроо-талап бар экендигине чоң кызганчаак болгон, ал эми кичүүсү көп нерсени көп деп айтат. Мен ага кенелерди кантип жазалашым керектигин, сейилдөөгө кандайча туура келгенин айткым келгенин чечтим, анткени ал жолдо велосипед тебүүнү каалады. "Мына, мен мектепте жүргөндө, биз басканга барганыбызды, аябай ийгиликсиз, мен брендди жазалашым керек болчу." - Байкуш бала! - деди менин тогуз жашар уулум. - Мен ойгонуп жатканда, ага жакшы бир нерсе кылыш керек.
Бүгүн эртең менен: - Сиз бүгүнкү күндө лагерден эрте ала албайсызбы? "Эмне үчүн күндүн аягына чейин калгыңыз келбейт?" - Анткени мен өмүргө жана кол өнөрчүлүккө өмүр сүргүм келбейт.
Балдары менен бир жумага бөлүшөт. Жолугушуунун артынан билдирүү жазган. "Румынанованын таисиясынын акырындык менен унчукпай калды (бирок, эки учурда тең ишенимсиз нымдуулугу татыктуу чек араларды кесип өтпөгөн), алар бири-бирибизди кошпогондо, аялдар менен кучакташып өптү. Бирок, Матринин уулу мени өлтүрүп, апасы - Романович. Жок, биз да туулуп өскөнбүз ... бирок кечинде анын уулу - душ душка түшөт. Мен ага Паджамас алып келем. Пардадан улам: "Апа, сен билесиң, мен сени сагындым." "Мен сен үчүн, сүйкүмдүүмин!" - Жаным менен "Бирок сен билесиң, мом, сен ар дайым мени мененсиң. Мен сени көрүүнүн кажети жок. Унчукпай турсаңыз да, мен сени угам ... "
Менин жиптерим жаңы жылды майрамдоо учурунда мени кандайдыр бир жол менен урду. Менин ата-энем келди - адамдар жакшы карылар, ал эми атам жүз пайыз - бул жүздөн бир сандыктан жана кадимки убакытта, 10 жашка чейинкиси. Анын кыйнап, 12ге чейин курууну сунуш кылганын көрүп, ошол замат үч жашар кызга чуркап барып, үч жашар кыз "чоң атасы, чоң атасы" деп аталат. Мен аны чоң атасы чарчап, уктап жатканын айтам. Бул жерде ал тынчсыздануу жасап, мындай дейт: «Оо, жалгыз уктоо үчүн, аю беришиң керек! - жана качып кетет. Беш мүнөттөн кийин мен уктоочу бөлмөгө көз чаптырып, мындай сүрөттү карайм, ал эми Сол жакта, атамдын үстүндө, Плеш мамалак, мышыктар, бун жана курал-жарактардын бир тутамына ээлик кылат ... жатат.