Karbidestên pêbawer - tiştek baş, lê çi eger desthilat bi tundî winda bibe, padîşah bi zelalî tazî ye, û her tişt hîn jî şerm e ku ji hev re bêje?
Me deh pir hilbijartiye, dibe ku karên klasîk ên nûjen ji nû ve hatî revandin, ji bo axaftina mezin fikirîn ku çima ew ji bo dîrok û çandê girîng in, lê bi viya hîn jî mezin in.Lion Tolstoy "şer û aştî"
Her çend rêza "Hemî me" ji bo pushkin ve hatî girêdan, lê zilamê Rûsî tevdigere mîna ku ew bi rastî "me" şêr e ku Lion Tolstoy e, û nemaze romana wî ya pir-volume. Ji bo ku bibêjin çima ev roman mezin e, her tişt diçe tevgerê. , Bê guman, mezinahî bixwe, û rêzika gendeliyê wekî "Mezin", û ji her ramana plana nivîskarê (Wow! Ramîn !!! Tiştek bi vî rengî di edebiyatê de dilxweş dike) , û wêneyê Natasha Rostova, ji ber ku xweş e.
Di rastiyê de, mezinahî di nav insertên nivîsara moralîzasyonê de, ku ji hêla teng û hesta nivîskarê xwe ve hatî çêkirin, bi tundî ve tête kirin. Heke hûn dixwazin gendeliyek birêkûpêk bibînin, çêtir e ku hûn Andrei Platonova, li qasê zirav bixwînin, ew pirtirîn e. Mezinahiya ramanê "û bila lehengên min ên erênî ji ya normal, û neyînî zûtir bibin" û şêwaza herî guman, mezinbûna ramanên ku hatine gotin (bi rastî - yên ku ne bêaqil in! Leşker - aqilmend! Intellegents - Lit!) - Dîsa bêtir.
Wusa dixuye ku Intelligentsia Rusî ji xwestekek mezin a ku epîkek rûsî heye, ya ku dikare were tirsandin û ya ku dikare li pêşberî yên din were şuştin. Kompleksên bav û kalên me fêm dikin, mîna hemî mirovî, lê piştî xuyangê "bêdeng" ku li ser "şer û cîhanê", hûn tenê dikarin bêserûber bimînin. "Bêdengiya Don" bû sedem ku "şer û dinya" bû: Eposên Rûsî, baş nivîsandî, ne ji hêla lître ya egîdên nivîskarê ve, bi rastî jî giyanê Rusî nîşan da. Ah, erê. Li wir, Kawainaya sêzdeh-Natasha Rostova tune. Ev, bê guman, doza, erê-aa diguhere.
Lion Tolstoy "Anna Karenina"
Ji ber ku me berê xwe daye yekî Rûmî mezin, IDA ku her tiştê ku ji heman felqê derket. Mînakî, çîroka Anna Karenina, tiştek mîna guhertoyek kêmtir dirêjkirî ya Madame Bovarie û bêtir edebî - Soapy Operas ji Jiyana Senory dewlemend û nebaş. Bi rastî, romana û nivîsî di şanoya jinê de ji bo jinan, "bi berdewamî", bi hestên evînê û tevlihev ên tevlihev. Lê Tolstoy dê ne rûn be, heke ne ji bo vekirina vîzyonan û li wan pozê qehremanan û heroines ji drama sekuler poke. Ji bo vê romanê û yekser civakî naskirî. Her çend bêtir mîna rastiya ku me pirtûkek heye di derheqê ka Tolstoy de ji mirovan hez nake heke hebek wan di binî de be.
Heke hûn dixwazin tiştek di Ruhê de bixwînin "Erê, ew hemî mêr li wir û swirl û bi bîhnfirehî û bi bîhnfirehî re," me bes e ku hûn ji jiyana Cejmebritis vekin. Ruhê Rûsî "Karenina" venebe, şirîn demek dirêj ne têkildar e û ji herheyî bêtir têkildar e, ziman hîn jî ewr e. Ger em bi romanê nehatin şûştin, em bixwe, ne mimkûn e ku ew ê bala xwe bide temaşevanên biyanî yên edebiyata Rûsyayê. If heke hûn tevliheviyek baş a drama, kincên jin ên xurt, zêde bikin û di heman demê de zêdebûna têkildarî ne, emily bronte - pirtûkek li ser cycle-ê li ser cyclepêkirina tundûtûjiyê di malbat û civakê de. Rast e, dawiya Lucky a xwendevanên Rûsyayê dê vulgar xuya bike, lê piştî her tiştî, û Tolstoy Happy-End negot. Natasha Rostov bi pellecoms di punching de bi bîr bînin.
Jer David Sallinger "Li jorê Mezin li Rye"
Welê, ew pir xweş e ku pirtûkê bixwîne ku mirovek baş dikare tevlihev bibe, da ku ew were girtin û her tişt xirab û bêserûber e. Nemaze di demên ku di jiyanê de winda dibin. Lê ji ber hin sedeman, Lermontov zilamek ku li ser bingehek domdar dike, rasterast wekî asshole tê nîşandan (xwendina qehremanê wextê xwe ji bo vê "qehremanê" The sullinger xwedan zexm e "hûn ji min fam nakin" û bi gelemperî li cîhanê ji vê ashole wekî ji kesek baş. Ne tiştek, di pirtûkê de, di pirtûkê de ramanek din tune, û embodimentê hunerî yê yê ku ye, baş e, lê li ser mezin çêdike. Ji bo mezin û dagirtina wê bêtir hewce ye. Bi gelemperî, me berê xwe da ku heman tiştê çêtir behsa heman tiştî bikin.
Ernest Hamingway "Goodbye, Weapons!"
Kulîlkek din a birêkûpêk, tenê ji bilî bîhnek berxwedêr a smeaching ji wî jî hebkî amber heye. Fikra "di şer xirab e, min li wir birîndar bû" Zehmet e ku navê xwemalî be, her çend bi gelemperî em bi wê yekê razî ne. Elsei dî heye? Zilamê çîna navîn, ku diqewime, ji ber ku di destpêkê de derdora mirovên xirab e, çimkî di destpêkê de ew di şer de ye û ew xirab e, û piştre jina wî mir û mir. Di heman demê de ne pir orjînal e, edebiyat ji hêla cefayên çîna navîn ve ji hêla mirovên spî ve diherike. Tiştek li dijî nexşeyek wusa tune, lê dîsa, raman zehmet e ku meriv jê re negotî, lê bi tiştek cûda ji xebatên din ên bingehîn e. Lêbelê, bidawîbûnek diyar e. Lê ew ji hêla xebatek baş a ji xirab ve tê veqetandin, û ji tenê baş ne mezin e.
Ernest Hamingway "Pîr û Derya"
Trajediyek mezin a zilamek piçûk a ku, bi gelemperî, rojek pir xirab, û ti trajediyek mezin tune. Not ne li ser mezinbûna Ruhê mêr, lê di derbarê Stubbornness, ku bi gelemperî, rê neda tiştek. Ew ji bilî baş tête diyar kirin. Lê, li mectîliya edebî ya Amerîkî bifikirin, ne diyar e ka çima xelata Nobel li vir e. Hemî heman tişt û tewra zimanek wisa (her weha Englishngilîzî ... zehmet e ku meriv ji joke bimîne) JACK LONDON nivîsand. Pakêt.
Ivan Bunin "Dark Aluley"
Em her du li ser berhevoka tevahî û di derbarê çîroka ku wê de pêk tê ne. Koçberiya Rûsî bi wî re hat, wek ku bi Tuba nivîskî, di dawiyê de, bunin me, ya paşîn (an jî nêzîk, ne tiştek) ji edebiyata rastîn a Rûsî, kêm-teknîkî. Di salên Nayê de li Rûsyayê dest pê kir ku bi koçberên spî re dest pê kir û hemî kompleks û nêrînên xwe bi neheqî qebûl kirin. Wordsu gotin, gelek nivîskarên Rusî û helbestvanên Rûsî di koçberan de vedigirin xezîneya edebiyata Russian. Li vir hûn û Teffi, û Tsvetaeva, û Nabokov. Lê yên ku tenê di paşerojê de temaşe kirin û tenê bi windabûna senaryoyê re, ku di paşerojê de, ku di demên borî de dipeyivî, tenê di heman demê de diaxive, tenê çenteya çayê domand. Bi gelemperî, hûn wêjeyek koçber a Rûsyayê ya baş dixwazin - me berê jî jê re dibêjin ku ew çêtir e ku bixwîne.
Gustave Flaubert "Xanim Bovari"
Jixwe dema ku me behs kir ku Anna Karenina guhertoyek Englishngilîzî ya Madame ye, gengaz bû ku fêm bikin ka em çawa dermankirina darizandina Flaubert derman dikin. Na, em bi gelemperî realîzma fransî derman dikin û ramana ku jinek karekterek navendî ne tenê romanek evînê ye. Lê Flaubert heman tengasiya ku Tolstoy heye: Ew ji mirovên zindî hez nake û nizane ka ew çawa veşêre. Trajediya armancbûnê di jiyana romantîzmê de, tevgera giyanê jinê ku fersend e ku li ser xewnên xwe pere bide, bi gelemperî bi romanan re dabeş bike, li Samadavinovatê asayî. Bi taybetî şerm e ku belavkirina amadekirinê bi jiyana jinek rastîn - tenê navê tê guheztin. The civak eşkere ye ka çima roman bi dest xwe xist: Hooray, Hurray, çiqas baş tê nîşandan ku hemî tengahiyan ji Bab û rastiya ku ew gelek dixwazin! Erê, û ziman baş e, çi ye, ew e.
Herman Melville "Moby Dick"
Hemî edebiyata Amerîkî ji Mobi Dick rabû. Nemaze "mirov û deryayê." Planên Melville di romanê de gelek tişt, nivîskarek ji her demê re tiştek bû, di her duyemîn de tê xwestin û du caran li ser vê yekê bi kevneşopî nîşanek kûrahiyek taybetî ya nivîsê tê hesibandin . Trolling ya nivîskarê nûjen a xwendevanê, bi berdewamî li benda hin exlaqî, girtin û avêtin ser xelatek cuda ya sempatiyê. Dîsa jî, roman bi zanîna zeviyê zeviyên xwezayî, ku di wextê ku rastiyên sedsala nozdehan de bi taybetî dilêş dikin, Xwendina çi dibêjin, di encamê de, ji hêla hevdem û bi rastî tiştek nayê fêm kirin, lê di destpêka sedsala bîstan de ji ber ku di destpêka sedsala bîstan de ji ramana Superhuman re, veşartî bû Li mirov, bi hêza ruhê ruhê şirîn, hetta (û nemaze eger) ew ji sînorên normalîzasyona derûnî derbas dibe. Li ser vê pêlika îdeolojîk, roman û rabû. Hêza xwe, ez xemgîn im, têrê nekir.
Antoine De Saint-Exupery "Prince biçûk"
Her di jiyanê de, ew dibe, ez hestiyarî dixwazim. Swamp li ser mirina ronahî ya zarokê, bi xweşikî xemilandî û tewra delal jî şaş kir. "Prince biçûk" Pirtûkek zarokan dihesibîne - Ji ber ku her tişt bi rengek maqûl e, lê ev e, berevajî, pirtûkek ji bo mezinan ku dixwazin bi zarokek xwe ya hundurîn re biaxifin. Tewra destpêkê jî tê çêkirin ku ji bo vê navgîniyê, û ne li hemî zarokek rastîn e. Toi bêje, aphorîzmên di pirtûkê de baş in, trênan rast in (li ser ku ew trênî ne), û senimental bi kêmanî hûn dixwin. Lê di rastiyê de, tevahiya çîrokê (ku ji hêla Rose ve hatî pejirandin) xweşik û zilamek nûnertî ye (bi vî rengî ji hêla kurek ve tê xuyang kirin) dibe ku ew biqedîne, bi serneketek din bavêje , Wê paqij bikin, li wir paqij bikin, û dûv re xweş bikin, lê ez guhdarî dikim ku bimirim - da ku ew poşman bû, lê ew rosa bi kêfxweşî. Nîkely belkî bû, durîn bû, yek li ser asteroidek vala, li ku derê û weds, pelan dixwe, hin celeb bavêjin? Min niha fam kir, ew çi baş e? Li. Bifikirin, xwe bihîstin, û ew li vir li ser stûnên qirêjê xweş e û her tişt dê were bexşandin, bi rê. Kulîlkên bêhempa yên nivîskî nivîsandî.
Miguel Cervantes "Don Quixote"
Spaniard hilkişand, rûnişt û rûniştvanek hînkirî ji Romana Supermodîk re li ser Knights. Di tilikê û li mane, û pir baş de xeniqî. Hûn dizanin çima em bi rastî vê pirtûkê dikin, wekî bi mezin? Ji ber ku em bi tevahî niyeta nivîskarê, bi awayekî zelal, bi rengek zelal, û, her ku diqewimin, em dibînin ku em dixwazin çi bibînin. Wek ku di "hero ya dema me de" em dixwazin bi rastî bêhnteng, bêhnteng bibînin, û xwestina me ji bo rûniştinê û romantîzmê Don Kihota ji xemgîniyê, lê bi gelemperî kûrtir dibe, lê zilamê pîr Knightek rastîn, bi rastî bi rastî berevajî hemûyan (nemaze li dijî êş û aciziya cihêreng). Dema ku "idiot" of Dostoevsky di derheqê knighthoodê de pirtir e, û li wir ew çu carî ji her tiştê ku ew bi guman bi hev re napeyive. Eh, em.