Ef þú ert frá þeim sem enn hafa ekki horft á tónlistar, en þú hefur ekki sérstakt fordóma, láttu okkur ráðleggja þér. Byrjar þá að horfa á. Í fyrsta lagi eru tónlistar mikilvægur hluti af nútíma vinsælum listrænum menningu. Í öðru lagi getur það raunverulega líkað!
Hér eru sjö frábærir sýningar til að byrja.Dómkirkjan í Parísar móðir Guðs
Þú manst líklega hvernig rödd petkuna er borðað úr hverju járni, og enn - ef þú hefur ekki séð tónlistina sjálfur, þá er það þess virði að sjá. Og það er betra í upprunalegu, því að auðvitað, þýðendur reyndu að flytja varlega, en mikið af áhugavert tapað í því ferli, eins og venjulega er þýtt.
Engin þörf á að þekkja franska til að horfa á upprunalegu mótun "dómkirkjunnar". Til tónlistar, sem og litrófið, er það þess virði að undirbúa. Lesið bókstaflega þýðingu Libretto, til að byrja. Og það er siðferðilega að taka það sem samsæri er frábrugðið rómverska Hugo, því að lokum talar tónlistarmálið um okkur um nútíma félagsleg vandamál. Og hlutverk stafanna og söguþráður þeirra og sjónarmið þeirra í lokin þjóna til að birta hugmyndina um árangur og ekki fyrir bókstaflega flutning skáldsagnar á sviðinu.
Ef þú tekur í stórum dráttum, þá er þetta sambandið við kraft fólks og réttindi sem er sviptur sögu venjulegs og daglegs mismununar. Og einkum vandamál fólksflutninga, varnarleysi kvenna og varnarleysi fólks með fötlun, hugleiðingar á liststöðinni, almennt, njóta sögunnar um eyðileggingu ástríðu þeirra sem eru miklu öflugri Til þín finnur þú mikið af mat til íhugunar.
Og yfirleitt er það ekki skrítið að fólkið af gypsies er klæddur í vinsælustu Hoodie sweatshirts meðal arabísku ungs fólks, og lífvörður eru vopnaðir með stálhindrunum og gúmmíbatum.
Dracula: Milli ást og dauða
Bruno Peltitier, sem spilaði skálda-sögumaður Grenguar í "Cathedral", talar hér í forystuhlutverki - charismatic, kynferðislega áhyggjuefni illmenni-vampíru. Aðgerðin virðist mjög sóðaleg, sjónræna röðin er terrifyingly, óhreinn, og enn ekki áhrifamikill og ómögulegt að ekki fá nóg.
Eins og fyrri tónlistar, þetta var þetta að hugsa um félagsleg málefni. Fyrsta: Mannkynið er ógeðslegt, því það skapar hræðilegar hluti. Annað: þar sem það er ofbeldi, það getur verið engin raunveruleg ást.
Ólíkt "dómkirkjunni", í "Dracula" af virkum einstaklingum af öllu tíu. Vlad Dracula, sem snúa að vampíru ástkæra brúður hans og helgað eigin fólki. Brúðurin er Eleme og líkt og Mina sjálfboðaliða stelpan hennar frá tuttugustu og fyrstu öldinni. Læknirinn (líklega Rauða krossinn) Van Helsing og dóttir hans Lucy, sem ákvað að hún hefði tíma til að breyta þessum heimi. Bridroom Mines, blaðamaður og vingjarnlegur ljósmyndari hans, eiturlyf fíkill Renfield, sem kom til viðskiptanna með vampíru til að fá Lucy í notkun hans. Þrjár "Brides" Draculas.
Aðgerðin, þótt lýst er í Rúmeníu, á sér stað í öllum einkennum í skilyrtri Slavic Country, rifið af stríðinu, það er aftur og aftur viðeigandi. Og já, auðvitað verður það að skoða með þýðingu lög í höndum. Textinn er afar mikilvægt. Spoiler: Lucy mun deyja. Faðir hennar líka. Dracula mun finna ógeðslegt, og áður en áhorfendur munu sýna sig frá ógeðslegum hliðum. Vegna þess að peltier, auðvitað elskar að snúa, en sannleikurinn af myndinni og hugmyndinni elskar meira.
Don Juan.
Ef á milli "dramatískra og félagslega" og "dramatískra og fallega" verður þú að velja annað, þá er "Don Juan" það sem þú þarft. Ást og karma, fallegar búningar, litríka dansar, mikið af flamenco sem framkvæmt er af bauð gypsy dansara og framúrskarandi franska dansara, sérstakt kirsuber fyrir unnendur Gypsy Kings Group - Gypsy Chico í hlutverki Tsygan Chico, og giska á hvaða tónlist lið hann er á sínum tíma sem hann talaði.
Hér verður þú að fanga fyrir þýðingar textans, jafnvel þótt þú átt franska: hluti af Arya fer á katalónska!
Ungur, fallegur og hjartalaust seducer, sonur sonarins spænsku nefsins, fer í lífinu og fór á bak við brotna hjörtu og stundum líkin. Allt í nafni svo að enginn nótt sé án Carnal Pleases. Brúður hans (eða eiginkona?) Í örvæntingu, vinur hans er dapur og vaxandi fall Don Juan og þjáningar óhamingjusamur ung kona. En einn daginn, örlög, auðvitað, refsar yfir.
Eins oft í franska söngleikum, mikið af táknum og allegories, en jafnvel án þess að skilja hver vísbendingar um hvaða vísbendingar er aðgerðin fullkomin. Og hvert annað Aria dregur á högg sem vill hum.
Monte Cristo.
Þrátt fyrir franska nafnið er þetta rússneska upprunalega tónlistar okkar. Eins og um er að ræða "dómkirkjuna Parísar konunnar", er samsæri nokkuð breytt samanborið við skáldsögu Dumas. Sumir storylines eru fjarlægðar, aðrir eru sameinuð, en almennt var hugmyndin sú sama: eins og ógeðslegt svik - og sem ógeðslegur réttlátur hefnd fyrir svik.
Ólíkt fyrri tónlistar, getur þetta og þú þarft að líta á vettvanginn og ekki í skránni. Hann fer í "Moskvu Operetta" leikhúsið.
Eins og frönsku, eru mörg tákn og allegories, búningar og dans bera merkingu sína. Margir virðast of hertar af fyrstu, "frásögninni", hluti, en spennu og birtustig annarra - aðgerða beint á boltanum af vengeful Monte Cristo - allt er ótvírætt nær. Útsetning Fernan og Wilfora, uppþot af sonasonssonssonssonar sonar sonarans og dóttur hins, umbreyting blaðamanns alveg að hafa eigin andlit sitt til að tala og áhugalaus fyrir réttlæti af mannfjöldanum ... það er erfitt að vera ekki tekin. Og ólíkt bókinni er dauða Monte Cristo í lokin náttúrulega að verða lengur. Sem hefnd og réttlæti - smá mismunandi hluti.
Count Orlov.
Annar framúrskarandi innlendum tónlistar og er einnig hægt að sjá á sviðinu núna. Að lokum, við byrjuðum að gera svipaðar sýningar á sögulegum atburðum ekki tuttugustu öld! Rússneska sagan er ekki verri en frönskur, og tónlistin kom út meira áhugavert en erlendis um fron.
Sá sem horfði á Monte Cristo, í "dálkinum", mun sjá marga kunnuglega einstaklinga og kannski verða ánægðir sem ættingjar. Hér eru allir í hans stað. Count Orlov, Catherine II, Princess Tarakanov ... hvað er tónlistar? Auðvitað, um ást og kraft. Um mann og ríki. Á flóknu samskiptum lítilla og hins mikla. Og það enn er stjórnvöld ávallt að vera sterkari en ást og eitthvað.
Fyrir litríka, tónlistin getur keppt við Don Juan, á dramaticness - með Monte Cristo.
Little Prince.
Hægur. Dapur. Fullkomlega. Hugsi. Sagan af litlum prins er ekki fyrir börn. Hún er fyrir börn innan fullorðinna - situr þarna, eins og fíl inni í búðinni. Þetta er ekki glitrandi leiklist. Þetta er mjög rólegt spennu af fallegu strengjum sálarinnar.
Það er ekki nauðsynlegt að þekkja textann. Nóg að lesa bók Saint Exupii. Söguþráðurinn í söngleikunum endurtekur söguna af bókinni. En birtingar verða skarparari. Á Aria "Baobaba" ertu svo greinilega meðvituð um það sem þú sérð að þú sérð sögu um fasismann, og ekki bara um tréð. Fólk hlær að unga Antoine þar, á bak við Haze - fólk að eilífu, sem hefur farið í heiminn.
Aðgreina nefnt skilið acrobatte-snake. Fegurðin er ótrúlegt. True, hits eru ekki svo mikið ... lagið um rósir, lagið um Baobab, dúett með refur - hér er kannski alla listann. En tónlistin breytir einu sinni og að eilífu hugmyndir um tónlistar sem form sýningar, þar sem hávær mannfjöldi er í saltvatni.
Kettir
Sérstaklega upprunalega yfirlýsingu ketti, á ensku. Það má segja að söngleikurinn sést vegna þess að kettirnir eru heilagir. Og í raun, ef ég hef ekki séð "kettir", þú veist um tónlistar ó, hvernig ekki allt. Það virðist sem þetta er eina fullorðinn sýningin sem gerð var á söfnun ljóð barna.
Það er vegna þess að það er erfitt að segja eitthvað skilgreint um söguþræði. Áður en okkur er lífið í ímyndaða bókstaflega skilningi orðanna kettir, sóðalegur, fullur af gleði hans og seli ... og undarlegt Feline Fairy Tales, Legends og Customs.
Sjá, auðvitað, betri en upprunalega breska útgáfan, en einnig á rússnesku, það er ekki slæmt: þegar flytja það var almennt ekkert að tapa.
Texti Höfundur: Lilith Mazikina
Notaðar myndir úr skoðunum sem nefnd eru í greininni,
þar á meðal þau sem voru tekin af staðnum í Moskvu Operetta leikhúsinu