Segjum að þú sért háþróuð og menningarstúlka, og svaraðu símtali, ekki æpa í túpunni "hvað ríða?" En til þess að fara framhjá erlendum Kóreu sem myndast af erlendum, er þetta ekki nóg. Í hverju landi eru eigin phisings og vandræði um símtöl.
Þýskaland
Herr / Frau Name!
Í Doychlande, eins og skýrleika, skýrleika og Ordnung í öllu. Þess vegna ætti það að vera kynnt - Guten tag, Das East Frau Ivanova - og strax kveikja á málinu, vegna þess að það eru engin Þjóðverjar um neitt. En þeir eru með þráhyggju með kurteisi, og þar sem rússneskir vilja segja "Segðu mér, vinsamlegast" þýska er gouging alla garðinn: "Vertu svo góður, ef það gerir það ekki erfitt, mun ég vera mjög þakklátur ef þú segir mér það , sem er klukkutíma, þakka þér kærlega fyrir, afsökun fyrir áhyggjum ". Af sömu ástæðu, hringdu aldrei eftir kl. 9:00 - og skyndilega er allir sofandi þegar, óþægilegur mun koma út.
Bretland
Halló!
Rússar virðast hræðilega gróft til breskra, vegna þess að þeir segja ekki "vinsamlegast" alveg oft. Í heimili pönksins er það venjulegt að standa "vinsamlegast" bókstaflega eftir hverja beiðni og jafnvel einföld setning. "Drekkur þú kaffi með mér, takk? Gætirðu loksins lokað, takk? " Eins og í Þýskalandi elska þau samtökin til að hringja í nafn sitt í upphafi samtalsins. Og bara koma ekki út þegar einhver borðar samtímis og flutter í símanum.
Ítalía
Setja!
Ítalir eru ekki heimskingjar til að spjalla í símanum og haltu sjaldan á pípunni minna en 10 mínútur. Ef þú sýnir bara upplýsingar og hengdu símann geturðu tekið á móti þér. Og tala? Og til að ræða Grabulu heilsu, veður, morgunmat og hvernig gær yngri Juventus spilaði? Ekki að okkar mati, ekki á ítalska. Eina staðurinn þar sem símtöl og SMS-Ki strangustu taboos eru kirkja.
Frakklandi
Halló!
Aðeins Chams og útlendingar bregðast við símtölum í flutningi eða í hádeginu. Afkoma Viðskipti, og lauk súpa á áætlun. Frönsku talar símann mjög rólegur, svo sem ekki að trufla aðra, og þeir eru að bíða eftir því sama. Og ekki vera hissa ef persónulega kunnugur ríkisborgari mun segja "Bizu" í lok samtalsins, það er, "Kiss". Þetta er venjulegt óformlegt kveðjuformúla.
Bandaríkin
Halló!
Í símtalinu eru Bandaríkjamenn ekki eins og langur innganga og stuttar færslur. Í lok samtalsins, skríða nokkrar mínútur um þetta. Bandaríkjamenn kvarta oft að Rússar brjóta samtalið á hálforðinu, eins og ef dyrnar klappar. Og eitt meira: Ef American segir "Komdu einhvern veginn að heimsækja" - þetta er ekki boð, en einföld afturköllun. Ekki reyna að taka og falla með köku.
Japan
MOSI-MOS!
Japanir eru svo lokaðir á aðhald og strangari að jafnvel skemmtilega samtal í símanum sé talið eitthvað of persónulegt. Það er hvernig á að verja í nefið - umhverfis, auðvitað, munu þeir eyðileggja orðsporið. Þess vegna, japanska skrifa SMS-Ki og finna alla nýja og nýja broskörlum. Margir opinberir staðir eru almennt óheimilt að nota farsíma. Alvarlegar hlutir eru ekki leystir hér líka, vegna þess að þú spyrð margar spurningar, án þess að sjá andlitið á samtímanum, það er óhreint.
Kína.
Leið!
"Hvað þýðir það" þú getur ekki talað? ". Ef kínverska ákváðu að spjalla við þig mun hann ekki hætta hvorki áður og það verður kallað fyrr en það er ótengt sjálfkrafa. Og eftir mínútu hringdu aftur. Og svo - 10 sinnum. Það er auðveldara að taka strax í símann, jafnvel þótt þú situr í stólnum við tannlækni eða samþykkir tillögu hendi og hjörtu. SMS-Ki hér ekki í ferðinni. Kínverska getur hringt í þig klukkan 07:00 og á miðnætti, en símtöl frá kl. 12:00 til 14:00 - hræðilegt rudeness. Fólk borða!
Tyrkland
Merhab!
Turks - fólk er hægur og nákvæmar, þannig að samtalið getur tafið. Á sama tíma, fyrstu 10 mínúturnar sem þú munt segja eingöngu um hluti, að því er varðar ekki tengt. Þetta er ekki sóun á tíma, en næstum trúarlega stig hvers samningaviðræða, sem jafnvel hefur nafn - "vistar". Og hafðu í huga að kveðju "þorpin!", Sem virðist okkur mjög austur og hefðbundin, er í raun mjög óformlegt, eitthvað eins og "halló" eða "heilsan", en spurningin "Hvað gerirðu?" Þýðir ekki ítarlegt svar - það er bara tyrkneska útgáfan "Hvernig ertu?".
Egypt
Alo!
Egyptar dreifðu tölurnar sínar til hægri og vinstri, og ef náungi ferðamaðurinn í strætó, sem þú fórst yfir par setningar, mun gefa þér númerið þitt - þetta er eðlilegt. Í Egyptalandi, eins og í Tyrklandi, talar staðbundin lengi og hátt, nokkuð ýkja áhuga þeirra og samúð fyrir samtökin.