Ef þessi kona var heroine skáldsögunnar, gæti höfundur hans verið áminning í of stormalegum ímyndunarafl. Hún skrifaði snerta ljóð um hvíta eplatré og engla - og dansað í næturklúbbum; hrundi af karlkyns hjörtum - og í mörg ár var einn; Fæddur í friðsælu 1911, löngu áður en stríð og byltingar - og dó, sjá fyrsta áratug XXI öldarinnar.
Hvítur jablock.
Þegar í fjölskyldu liðsforingi Nikolai Andersen, afkomendur innflytjenda frá Danmörku, var dóttir fæddur, sem heitir fallegt nafn Larissa, varla einhver gæti hafa komið í huga að stelpan var að bíða eftir langt ferðalag í gegnum lönd og heimsálfum. En nokkrum árum hafa liðið, og Andersen fjölskyldan swam vortices borgara. Í ljóðinu "þessi manneskja" Larissa minntist á einn af dramatískum þáttum: hún lendir á bak við lestina, en hún var vistuð af óþekktum hermanni sem náði að snerta lestina og afhenti barnið í gegnum gluggann í höndum móðurinnar. Árið 1922 skilur fjölskyldan Rússar að eilífu, að fara til Harbin.
Samkvæmt minningum samtímamanna, sem staðsett er í norðurhluta Kína Harbin á 1920-30, lítur út eins og dæmigerður rússneska héraðsborg. Um 200 þúsund beloemigrants bjuggu í þessari "brot af heimsveldinu, aðeins rússnesku ræðu hljómaði á götum. Miðja bókmennta lífsins var "churaevka" - skáld af skáldsaga Aachair, Samtök skáldanna og listamanna.
Þegar 15 ára gamall Larissa kom til fundarins "Churaevki" voru þátttakendur í bókmenntabúðunum undrandi með dýpt ljóðanna hennar, en jafnvel meira - fegurð stúlkunnar. Mjög fljótur Larissa breyttist í ósvikinn ljóðræn "stjörnu". Næstum allt "churaevtsy" voru ástfangin af unga skáldinu: hún tilbiðja hana, kallaði hvíta epli tré hennar og fjallið, var varið til ljóðanna. En Larissa er ekki ánægður með Larissa, hún virtist kynna framtíðar harmleikinn.
Svo ég standa á þröskuldinum, þessi tími rennur mig, ég vona að finna veginn að spennu vegum þínum, svo að ég gæti komið til auðvelt, disembodied skuggi. Biðja um fyrirgefningu: Ég tókst ekki að bjarga frá illu.
Árið 1934 var Harbin hneykslaður af tvöfalt sjálfsvígsmönnum Churaevki, unga skáldin í Granina og S. Servintirdegi. Orðrómur sakaður um að gerast Larissa, sem hafði flutt til Shanghai á þeim tíma í Shanghai á þeim tíma. Sama ljóðskáldið af sjálfsvígum á jarðvegi óheppilegra ást hefur alltaf neitað, tryggir að hún væri greinóttur og Sergina hún var ekkert annað en vinur.
Queen of Shanghai Cabaret
Frá börnunum, var Larissa hrifinn af að dansa, ekki ráð fyrir að með tímanum sem þeir myndu verða í helstu tekjulind. En þó að ljóðrænni hæfileiki Larissa í Shanghai hafi opinberað með ótrúlega fyllingu - þeir héldu öllum gagnrýnendum eftir útgáfu fyrsta safnsins "á jarðneskum engjum", það var ómögulegt að lifa á gjöldum. Og Larissa varð dansari, sem talar í fjölmörgum Shanghai klúbbum og Cabaret.
Hávær, ríkur, fjölþjóðleg Shanghai líkaði ekki við rólega, örlítið Provincial Harbin, þar sem aðal skemmtun ungs fólks var að ganga með alhliða churin verslun. Næturklúbbar óvart nagged útlendingum - frönsku, breskir og Bandaríkjamenn, og meðal tónlistarmanna, söngvara og dansara, skemmtilegt almenningur, var Alexander Vertinsky. The frægur söngvari varð ástfanginn af Larissa við fyrstu sýn, en þeir hittumst ekki á bak við tjöldin, og í ljóðrænum kvöldi í Renaissance Cafe.
Þeir höfðu svo mikið sameiginlegt: fegurð og hæfileika, subtlety tilfinningar og þorsta fyrir ást, sem virtist vera skáldsaga. En Larissa Andersen var eini konan sem tókst að standast sjarma Vertinsky. Hún gat ekki mölt eða breytt sig, og þar voru allar línur tileinkað henni Alexander Nikolayevich. Með erfiðleikum, hafa batnað frá bitur ástríðu, Vertinsky árið 1942 gift L. Tirgawa, og á ári kom hann aftur til Sovétríkjanna.
Vindurinn af vorinu syngur á stórum og yfirgefin vegum ... sólin sem kastaði ísinn er svo mikið svo mikið! Hvernig ætti ég að segja um það? Hvernig myndi það koma þessu? Það er nauðsynlegt að augun verða skvetta af björtu ljósi. Vissir fólk svona? Hvítur kjóll til að vera? Fjárfestu nýtt nafn? Og öskra, stífla vindinn, veginn og sviði ... Orð manna hafa ekki þessa örlög og sársauka!
Fyrir Andersen hélt útflutningur áfram: hún dansaði enn og skrifaði ljóð. Hún náði að verða einn af hæstu greiddum dansara, en hafði ekki tíma til að venjast ættingjum sem eru tilbúnir, þar sem pólitískt ástand breytist verulega: kommúnistar koma til valda í Kína.
Ilm í lífinu
Eitt eftir annað fór frá Shanghai vinum Larissa: ekki liðin og nokkrum árum, þar sem nokkrar af hvítum útflytjendum í borginni héldust nokkrar einingar. Meðal þeirra voru Larissa: Kínverska yfirvöldin héldu áfram að gefa henni vegabréfsáritun. Jafnvel skáldskapar hjónaband hjálpaði ekki. Eftir Larisse tókst Larissa að fá vegabréfsáritun til Brasilíu - en bókstaflega í aðdraganda brottfarar, féll það af með háum hita. Greiningin var ógnvekjandi: berklar.
Þökk sé sýklalyfjum með sjúkdómnum tókst að takast á við upphaflega, en, en Larissa var meðhöndluð, var hugtakið Brazilian Visa lokið. Og þá Andersen, á eigin inngöngu, veifaði hönd sinni: Vertu hvað gerist! Gleymdu um vandamálin þín, það vistar frá alvarlegum veikindum lítilla sirót af Kolya. Og eins og um laun, örlög sendir það til hennar að hún væri að bíða eftir svo lengi - ósvikinn ást og fjölskylda.
Í þessu gamla húsi, gólfin creak svo mikið ... Í þessu gamla húsi, svo dökk horn ... svo rennur og hvísla þögn á kvöldin ... Í þessu gamla húsi bý ég ein.
Árið 1956 giftist Larissa franski M. Sheza og skilur að lokum Kína. The notalegur þjónað í sjófyrirtækinu, og þar voru á undan langa vandræðum á stöðum sínum frá Indlandi til Tahítí. Aðeins árið 1971 var fjölskyldan rass í Frakklandi. Þar, í litlum bænum Osssenzho, Larissa bjó þar til dauða hans árið 2012, með tíma til að fá aðra langvarandi gjöf frá Destiny: útgáfa í Rússlandi bókanna "einn á brú."