Supoña que é unha moza sofisticada e cultural, e, respondendo a unha chamada, non grite no tubo "Que foder?!" Pero, a fin de pasar para a Corea estranxeira formada a partir do seu estranxeiro, isto non é suficiente. En cada país hai os seus propios phishings e problemas sobre conversas telefónicas.
Alemaña
Nome HERR / FRAU!
En Doychlande, gustan de claridade, claridade e ordnung en todo. Polo tanto, de inmediato debe ser introducido - Tag Guten, Das East Frau Ivanova - e inmediatamente acende o caso, porque non hai alemáns sobre nada. Pero están obsesionados coa cortesía e onde o ruso dirá que "dime, por favor," o alemán está a xogar todo o xardín: "Sexa tan amable, se non o fai difícil, eu estarei moi agradecido se me digas , que é unha hora, moitas grazas, escusa para preocuparse ". Pola mesma razón, nunca chama ás 21 da noite e de súpeto todo o mundo está durmindo, sairá incómodo.
Gran Bretaña
Ola!
Os rusos parecen terriblemente ásperos aos británicos, porque non din "por favor" con bastante frecuencia. Na casa do punk, é costume quedar "por favor" literalmente despois de cada solicitude e mesmo unha frase sinxela. "¿Bebes café comigo, por favor? Poderías pechar finalmente, por favor? " Como en Alemania, aman o interlocutor para chamar ao seu nome ao comezo da conversa. E simplemente non sacar cando alguén come e alega ao teléfono.
Italia
Pon!
Os italianos non son un tolo para falar por teléfono e raramente colgan no tubo menos de 10 minutos. Se acaba de amosar información e colgar o teléfono, pode saír de ti. E falar? E para discutir a saúde Grabuli, o tempo, o almorzo e como xogou onte Juventus? Non na nosa opinión, non en italiano. O único lugar onde as chamadas e os sms-ki tabú máis estritos son unha igrexa.
Francia
Ola!
Só Chams e estranxeiros responden a chamadas de transporte ou durante o xantar. Negocio de asuntos e sopa de cebola na programación. Os franceses falan o teléfono moi tranquilo, para non perturbar aos demais, e están esperando o mesmo. E non se sorprenda se un cidadán familiar persoalmente dirá "bizu" ao final da conversa, é dicir, "bico". Esta é a fórmula de despedida informal habitual.
Estados Unidos
Ola!
Na conversa telefónica, os estadounidenses non lles gusta a entrada longa e os curtos. Ao final da conversa, arrastra un par de minutos sobre isto. Os estadounidenses a miúdo se queixan de que os rusos rompen a conversa na media palabra, coma se a porta aplaude. E unha cousa máis: se o americano di que "veña de algunha maneira a visitar" - esta non é unha invitación, senón unha sinxela reversión. Non intentes tomar e caer cun bolo.
Xapón
MOSI-MOS!
Os xaponeses están tan pechados sobre a moderación eo rigor que ata unha conversa agradable no teléfono considérase algo demasiado persoal. É como poñer no nariz - o rodeado, por suposto, destruirán a reputación. Polo tanto, os xaponeses escriben SMS-KI e inventan todas as emoticonas novas e novas. Moitos lugares públicos generalmente están prohibidos de usar teléfonos móbiles. As cousas serias tamén non se resolven aquí, porque fai moitas preguntas, sen ver a cara do interlocutor, é malvado.
China.
Camiño!
"Que significa" non podes falar? ". Se os chineses decidiron falar contigo, non parará nin antes e será chamado ata que estea desconectado automaticamente. E despois dun minuto devolve. E así - 10 veces. É máis fácil de tomar inmediatamente o teléfono, aínda que se sente na cadeira do dentista ou acepta a proposta da súa man e corazóns. SMS-KI Aquí non está en movemento. Os chineses poden chamarte ás 7 da mañá, e á medianoite, pero as chamadas de 12:00 a 14:00 - unha terrible rudeza. A xente cena!
Turquía
Merhab!
Turcos: a xente é lenta e detallada, polo que a conversa pode atrasar. Ao mesmo tempo, os primeiros 10 minutos falarás exclusivamente sobre as cousas, ao caso de non relacionadas. Esta non é unha perda de tempo, senón a etapa case ritual de calquera negociación, que ata ten un nome - "salva". E ten en conta que as "aldeas de saúdo", que nos parece moi oriental e tradicional, é realmente extremadamente informal, algo así como o noso "Ola" ou "Saludo", pero a pregunta "Que fas?" Non implica unha resposta detallada: é só unha versión turca "Como estás?".
Exipto
ALO!
Os egipcios distribúen os seus números á dereita e á esquerda, e se o compañeiro viaxeiro no autobús, con quen cruzaches o par de frases, darache o teu número: isto é normal. En Exipto, como en Turquía, o local fala longo e alto, algo esaxerando o seu interese e simpatía polo interlocutor.