Údaráis iontaofa - rud maith, ach cad a tharlóidh má tá an tÚdarás caillte go láidir, tá an rí naked go soiléir, agus tá gach rud fós cúthail a rá lena chéile faoi?
Táimid tar éis a roghnaíodh deich n-oibreacha is mó, is dócha a athluacháil clasaiceach, a mheas go hiontach labhairt faoi cén fáth go bhfuil siad tábhachtach do stair agus cultúr, ach i vain atá fós go hiontach.Lion Tolstoy "Cogadh agus Síochána"
Cé go bhfuil an sainmhíniú ar "ár gcuid uile" ceangailte le haghaidh Pushkin, ach go n-iompraíonn fear na Rúise amhail is dá mba rud é go bhfuil sí "go léir go léir" Is Lion Tolstoy é, agus go háirithe a ghrá il-toirte. Chun a rá cén fáth a bhfuil an t-úrscéal seo go hiontach, téann gach rud isteach. Agus, ar ndóigh, an méid féin, agus an sainmhíniú ar éilliú na teanga mar "Great", agus aoibhneas faoi gach smaoineamh ar phlean an údair (WOW! An smaoineamh !!! rud annamh sa litríocht) , Agus an íomhá Natasha Rostova, toisc go bhfuil sé deas.
Go deimhin, tá an méid a fhorchuirtear go láidir i iatáin an téacs mororizalise, a dhéantar leis an laghdú agus an tuiscint ar tábhacht an údair féin. Más mian leat éilliú iontach a fheiceáil, is fearr andrei Platonova a léamh, ag an gceann tiubh, is uasta leithscéal é. An maitheas an smaoineamh "agus lig mo laochra dearfach a bheith níos moille ná an gnáth, agus an diúltach láithreach" agus an likeness an chuid is mó amhrasach, an maitheas na smaointe in iúl (mná - amadán! Go háirithe iad siúd nach bhfuil amadán! Saighdiúir - ciallmhar! Intellegents - ITL!) - A bheith in amhras fiú níos mó.
Dealraíonn sé go bhfuil an intelligentsia na Rúise clung ó mhian mór a bheith acu eipiciúil Rúisis, is féidir a bheith crith agus is féidir a chroitheadh os comhair daoine eile. Tá coimpléisc ár sinsear intuigthe, cosúil leis an duine go léir, ach tar éis an chuma ar "Ciúin Don" chun cloí le "Cogadh agus an Domhan", ní féidir leat ach táimhe. Tháinig "Silent Don" ar an bhfíric go raibh an "Cogadh agus an Domhan" ach méadú díreach a bheith: Epos na Rúise, scríofa go maith, nach bhfuil caolaithe ag lítear de ego an údair, ag taispeáint anam Rúisis i ndáiríre. Ah, tá. Tá, níl aon kawainaya trí bliana déag d'aois na Natasha Rostova. Athraíonn sé seo, ar ndóigh, an cás, tá-a-aa.
Leon tolstoy "Anna Karenina"
Ós rud é gur cheap muid cheana féin go bhfuil Great Rómhánach, IDA do gach rud a tháinig amach as an gcith chéanna. Mar shampla, scéal Anna Karenina, rud éigin cosúil le leagan níos lú de Madame Bovarie agus níos liteartha - Operas soapy ó shaol an tsean-shean-mháthair. I ndáiríre, an t-úrscéal agus scríobh sé i seánra na sraithe do na mban, "le leanúint ar aghaidh", le grá mearbhall agus mothúcháin chasta. Ach ní bheadh Tolstoy saill, mura mbeadh sé chun na vices a oscailt agus poke isteach iontu an srón de laochra agus heroines de dhráma tuata. Don úrscéal seo agus d'aithin sé go sóisialta láithreach. Cé go bhfuil níos mó cosúil leis an bhfíric go bhfuil leabhar againn faoi conas nach maith le Tolstoy daoine má tá nós fo-éadaí acu.
Más mian leat rud éigin a léamh sa spiorad "Sea, go léir fireannaigh ann agus swirls agus le saill thost," Tá go leor againn chun aon tairseach nuachta a oscailt ó shaol na Ceblebritis. Ní osclaíonn anam na Rúise "Karenina", ní raibh an scury ábhartha le fada an lá agus is ea is go bhfuil an teanga níos sine, tá an teanga fós scamallach. Mura raibh muid caite le núíosach, muid féin, ní dócha go meallfaidh sé aird den sórt sin de lucht leanúna coigríche de litríocht na Rúise. Agus más mian leat meascadh maith de dhrámaíocht, sciortaí baineann lush, paisin láidre agus ag an am céanna ag méadú ábharthacht, is fearr an "Pas Thunderstorms" a léamh Emily Bronte - leabhar ar thimthriall an fhoréigin sa teaghlach agus sa tsochaí. True, is cosúil go mbeidh an deireadh ádh leis an léitheoir Rúiseach vulgar, ach tar éis an tsaoil, agus ní raibh faillí ag Tolstoy Happy-End. Cuimhnigh Natasha Rostov le Pellecos i Punching.
Jer David Sellinger "Os cionn an Mór sa Rye"
Bhuel, tá sé an-taitneamhach an leabhar a léamh gur féidir le duine maith a bheith mearbhall, chun é a fháil, chun swell agus tá gach rud dona agus deacair. Go háirithe ag na hamanna nuair a chailltear iad sa saol. Ach ar chúis éigin, Lermontov Guy a dhéanann ar bhonn leanúnach, a thaispeántar go díreach mar asshole (ag léamh an laoch a chuid ama ", ná caill rabhadh réamhrá an údair ó mhór-trua don" laoch "seo). Agus tá soladach ag an Sullinger "Ní thuigeann tú mé" agus go ginearálta, breathnaigh ar an domhan as an asshole seo ó dhuine maith. Is cuma, níl aon smaoineamh eile sa leabhar sa leabhar, agus an t-ionchorprú ealaíonta ar an gceann atá, go maith, ach ní tharraingíonn sé ar an mór. Chun go mór agus a líonadh tá sé riachtanach níos mó. Go ginearálta, ní mór dúinn a rá go bhfuil i bhfad níos fearr cur síos ar an rud céanna.
Ernest Hamingway "Slán, airm!"
Clumsy eile go hiontach, ach amháin i dteannta an bholadh resistant de sionmaithe uaidh tá múiche ómra ann freisin. Tá an smaoineamh "sa chogadh dona, gortaithe mé ann" Is deacair an bunaidh a ainmniú, cé go n-aontaímid go ginearálta leis. Cad eile atá ann? An Guy Middle White, a fhulaingíonn, mar go bhfuil ciorcal de dhaoine olc, mar gheall ar ar dtús tá sé i gcogadh agus tá sé dona, agus ansin ghlac agus fuair bás a bhean. Chomh maith leis sin ní an-bhunaidh, tá an litríocht ag cur thar maoil ag fuílleacha an mheánaicme ag guys bán. Níl aon rud againn i gcoinne plota den sórt sin, ach arís, is deacair an smaoineamh a ghlaoch gan íoc, ach le rud éigin difriúil ó oibreacha príomhshrutha eile. Mar sin féin, tá an deireadh saintreorach. Ach tá sé idirdhealú ag obair mhaith ón olc, agus ní mór ó dheas.
"Seanfhear agus an fharraige" Ernest Hamingway "
Tragóid mhór de fhear beag a, go ginearálta, ach lá an-dona, agus gan aon tragóid mhór. Agus ní mar gheall ar an maitheas an spiorad fireann, ach faoi stubbornness, a, go ginearálta, ní raibh mar thoradh ar rud ar bith. Déantar cur síos air ach amháin go maith. Ach, smaoinigh ar incense liteartha na Stát Aontaithe, níl sé soiléir cén fáth a bhfuil an duais Nobel anseo. An rud céanna go léir agus fiú teanga den chineál céanna (Béarla freisin ... tá sé deacair fanacht ón joke) Scríobh Jack Londain. Pacáistí.
Ivan Bunin "Alleys Dark"
Tá an bheirt againn faoin mbailiúchán iomlán agus faoin scéal a chuimsíonn é. Ritheadh eisimirce na Rúise leis, mar atá le TUBA scríofa - tá sé seo, sa deireadh, ár mbunrin, an ceann deireanach (nó leathdhéanach, is cuma, is cuma nó an t-aon rud) de bholláin na litríochta fíor-ardteicneolaíochta. Sna nóchaidí sa Rúis thosaigh sé ag caitheamh le hinimircigh bhána agus ghlac siad go neamhthrócaireach go léir a gcuid coimpléisc agus a gcuid tuairimí. Níor aistrigh aon fhocail, go leor scríbhneoirí agus filí Rúise in eisimirce an státchiste litríochta na Rúise. Anseo tú féin agus Teffi, agus Tsvetaeva, agus Nabokov. Ach iad siúd a bhí ag faire amháin san am atá thart agus gan ach amháin le caillteanas senile aon schildren agus aon láib, a bhí, san am atá thart, a bhí, ag labhairt go meabhrach, ar aghaidh leis an naoú agus an deichiú uair a brew an mála tae céanna. Go ginearálta, is mian leat litríocht éagigine maith na Rúise a bheith agat - d'iarr muid air cheana féin an té is fearr é a léamh.
Gustave Flaubert "Mrs Bovari"
Cheana féin nuair a luaigh muid go bhfuil Anna Karenina leagan tuata Béarla de dochtúirí madame, bhíothas in ann a thuiscint conas a chaitheann muid leis an úrscéal facusory de Flaubert. Níl, is iondúil go ndéileálfaimid le réalachas na Fraince agus leis an smaoineamh go ndéanfadh bean carachtar lárnach, ní hamháin úrscéal grá. Ach tá an trioblóid chéanna ag Flaubert go bhfuil Tolstoy: Ní maith leis daoine beo agus níl a fhios aige conas é a cheilt. An tragóid na n-aimlessness i saol seans maith go romanticism, le gluaiseacht an anam na mná nach bhfuil an deis a dhéanamh airgead a dhéanamh ar a brionglóidí, colscaradh de ghnáth agus beo le úrscéalta, iompú ina ghnáth-Samadavinovat. Tá sé thar a bheith míshásta go raibh an t-ullmhúchán go hiomlán le saol fíor-bhean - ní athraítear ach an t-ainm. Agus tá an tsochaí soiléir cén fáth ar láimhseáil an t-úrscéal: Hooray, Hurray, cé chomh maith agus a thaispeántar go léir go bhfuil na trioblóidí go léir as an bab agus ar an bhfíric go bhfuil siad ag iarraidh go leor! Sea, agus tá an teanga go maith, cad é, is é sin.
Herman Melville "Moby Dick"
D'ardaigh gach litríocht Mheiriceánach ó Mobi Dick. Go háirithe "seanfhear agus an fharraige." Na pleananna Melville san úrscéal go leor, bhí rud éigin ag an údar an t-am ar fad, ag tagairt don Bhíobla ar chor ar bith is féidir a lorg i ngach dara tairiscint agus faightear dhá cheann ag an am céanna - agus go traidisiúnta meastar gur comhartha é seo go traidisiúnta ar dhoimhneacht speisialta téacs . Trolling an t-údar nua-aimseartha an léitheora, ag fanacht i gcónaí le haghaidh roinnt moráltachta, ag cur agus ag tarraingt ar dhuais ar leith de chomhbhrón. Mar sin féin, spreagann an t-úrscéal braving an údair trí eolas a fháil i réimse na n-eolaíochtaí nádúrtha, atá go háirithe ridiculous ag an am nuair a bhíonn fírinní an naoú haois déag teoiricí bréagacha. Ag léamh cad atá le rá, mar thoradh air sin, níl aon rud le tuiscint ag lucht comhaimsire, ach san fhichiú haois, ní raibh siad caite leis ach amháin mar gheall ar thús an fichiú haois, bhí an domhan á cur i bhfolach ag an domhan leis an smaoineamh ar Superhuman, i bhfolach I bhfear, ag meas cumhacht an spiorad, fiú amháin más rud é (agus go háirithe más rud é) téann sé thar theorainneacha normáltachta mheabhrach. Ar an tonn idé-eolaíoch seo, an t-úrscéal agus dromchla. Ní raibh go leor ag a neart féin, tá brón orm.
Antoine de Saint-Exuiery "Little Prince"
Gach sa saol, a tharlaíonn sé, ba mhaith liom meonacht. Swamp thar bhás geal an linbh, chuir iontas ar bhaití maisithe go hálainn nó fiú sobhlasta. "Prionsa beag" a mheas go ginearálta leabhar leanaí - ós rud é go bhfuil gach rud iontach agus buachaill, ach tá sé seo, ar a mhalairt, tá leabhar go docht do dhaoine fásta ar mian leo labhairt beagán lena leanbh istigh. Tá fiú an tús tógtha mar a tharchur chuig an taobh istigh seo, agus ní ag gach leanbh fíor. Cad atá le rá, tá an aphorisms sa leabhar go maith, tá na triaisms fíor (ar an triaisms), agus is é an teocht a itheann tú ar a laghad. Ach i ndáiríre, is é an scéal iomlán go bhfuil mná (arna léiriú ag an rós) gleoite, ach capricious twists, agus fear (a léirítear go han-ionadaíocht amhairc ag buachaill) a bheith chomh ciontach, caith róscéal rósán, téigh trí roses eile a admire , Wipe é, wipe ann, agus ansin álainn, ach leomh mé go bás - ionas go raibh sé trua, ach gur réada go réada agus ar ais a ghlacadh le delight. Is dócha go raibh sé go deas, a thuar, ceann ar astaróideach folamh, áit a dtógann tú cineál éigin leatsa agus péisteanna, ag ithe duilleoga, de chineál éigin? Thuig mé anois, cad é go maith? Isteach. Smaoinigh, a chuala sí í féin, agus tá sé anseo go hálainn sna seastáin scairf agus déanfar gach rud a mhaitheamh, dála an scéil. Iomainn infantilism scríofa go sweatly.
Miguel cervantes "Don Quixote"
Ghlac Spaniard, shuigh síos agus scríobh sé aoir mhúinte go grá ollmhóra faoi Ridirí. Ridiculed san eireaball agus sa mane, agus go han-mhaith. Tá a fhios agat cén fáth a bhfuil an leabhar seo á chaitheamh againn i ndáiríre, mar atá le mór? Toisc go ndéanaimid neamhaird mhaith go críochnúil le hintinn an údair, dála an scéil, go maith atá corpraithe go soiléir, agus, mar a tharlaíonn go minic, feicimid cad ba mhaith linn a fheiceáil. Mar atá sa "laoch ár gcuid ama," ba mhaith linn a fheiceáil i ndáiríre míshásta, dothuigthe, a leithéid de dhaoine atá ag fulaingt gleoite, agus is é ár dúil a ithe meonacht agus rómánsachas Don Kihota ó thruaill, cé go bhfuil an unenkly i gcoitinne, ach an seanfhear is doimhne Ridire fíor, sníomh go litriúil contrártha do chách (go háirithe contrártha le fulaingt agus míchaoithiúlacht éagsúil). Cé go bhfuil an "leathcheann" de Dostoevsky i bhfad níos mó faoi na ridire, agus ansin ní dhéanann siad neamhaird de gach rud nach bhfuil sé in éineacht leis. E, Táimid.