گرسنگی هرگز داستان یک نسل نیست. برای سالها و دهه ها، گرسنگی، منتقل شده توسط کل مردم، همه چیز را تغییر می دهد. اول از همه - عادت های غذایی.
مامان از میز جدا می شود و آنها را به دهانش می اندازد. پدر نمی تواند در نگاه یک بوفه متوقف شود، یک کوه خود را اعمال می کند و بعدا آن را می دهد، تلاش می کند تا همه چیز را بر روی یک صفحه به دست آورد. کارکنان رنج می برند، قادر به برداشتن بقایای سوپ نیستند، و از آنها فکر می کنند که به نوعی از گونه های کاسه ای وحشتناک برای خوردن آن، با مشکل بلعیدن هر قطعه. همیشه پدربزرگ آرام به طور ناگهانی فریاد می زند و قابل انعطاف می شود، پیدا کردن شب که غذا در یخچال و فریزر تنها برای صبحانه باقی مانده است.
کودک در میان این عادات رشد می کند و نمی داند چرا او خرده را برداشت می کند، بدون لذت زیاد، از بین می رود، از دومینگ های پیتزا بیرون می آید و نمی تواند منتقل شود اگر نان در خانه وجود نداشته باشد. پس از همه، نان او، به طور کلی، به خصوص خوردن نیست ...
اما عواقب گرسنگی نه تنها در مورد نسل های روانی شکسته است. به نظر می رسد که گرسنگی در بدن ما و بدن فرزندان ما چاپ می شود.
برای چندین دهه پس از جنگ، دانشمندان هلندی و بریتانیایی، با استفاده از مناسبت بسیار خوشحال، نفوذ بر بدن کودکان هلندی که در طول محاصره در داخل مادرانشان گرسنگی داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. همانطور که ممکن بود انتظار داشت، آنها مردم کم رشد می کنند - بسیار کمتر از حد طبیعی برای دروازه بان. علاوه بر این، آنها به چاقی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی حساس بودند.
با این حال، علاوه بر این، اثر در کودکان این کودکان مشاهده شد.
در زمان ما، دانشمندان مطالعات مربوط به پیامدهای گرسنگی را بر موش ها انجام داده اند و متوجه شدند ... این سوء تغذیه طولانی مدت باعث تغییرات اپی ژنتیکی ارثی می شود. که، مانند مردم، در این واقعیت بیان شد که کودکان نشسته روی "رژیم غذایی" موش ها متولد شده و کوچکتر از عادی بودند و تمایل به توسعه دیابت داشتند.
و این مشکلات، همانطور که معلوم شد، به نسل های آینده با مردان منتقل می شود. حتی اگر شریک آنها یک زن کاملا سالم بود، احتمال تولد اندازه های کوچک و فرزندان مستعد ابتلا به دیابت فوق العاده بزرگ بود. یعنی، در ژنوم نوه ها ممکن بود که حافظه گرسنگی را پیگیری کند، به مادربزرگ منتقل شده است.
با این حال، دانشمندان همچنین خود را پیدا کردند و تأکید کردند که این اثر اپی ژنتیک می تواند طوفان نسل های بیشتری باشد و بنابراین برای جمعیت برگشت پذیر است.
در عین حال، بسیاری از افرادی که در پایان دهه هشتاد در روسیه متولد شدند، دهه نود هستند، برای رسیدن به کاهش وزن یا حفظ وزن دائمی در یک سطح بسیار دشوار است. این خود ارگانیسم خود را مقاومت می کند. و پسران و دختران متولد در دهه نود نیز یک مشکل مشابه را مشاهده خواهند کرد. افسوس
متن نویسنده: Lilith Mazikina