من می دانستم که من مجبور شدم دخترم را تدریس کنم، اما این چیزی است که من دقیقا انتظار نداشتم، بنابراین این واقعیت است که او خودش را از دو گلدان دو تا به من یاد می دهد. و او می آموزد، و او بسیار بهتر از هر نویسندگان آموزش "چگونه به بهبود زندگی". این چیزی است که او قبلا به من آموخت - اما او فقط شروع شد!
صبر. بله، او نیاز به تقریبا ابدیت دارد. بله، در فروشگاه، هر قفسه را انجماد می کند. بله، صبحانه ها در خانه ما یک ساعت کشیده می شوند، زیرا کسی در یک صفحه برداشت می شود. اما افتخار از استقلال، لذت بردن از هر کیسه ای پیچ خورده و هر سیب را خراب می کند - این ارزشمند است. و من باید انگیزه را برای عجله، کمک، کمک، آن را از رویای خود را از بین ببرم. این بسیار صبر است.
اکنون زندگی کن یک زمان وجود داشت، من یک مانترا را تمرین کردم، با لیتر روغن های ضروری و به یوگا فرار کردم، اما کودک معلوم شد که موثرترین راه برای یادگیری نحوه زندگی در اینجا و در حال حاضر بود. حباب های صابون برای همیشه پرواز نخواهند کرد، کوکی ها، خارج از کوره، پس از 10 دقیقه، کمی متفاوت خواهد بود، قفل شنی به صورت موج اول قالب می شود. عقب نشینی تمام این شادی های کودکان کوچک (و به خوبی "او" خوب، مادران، خوب، نگاه کن! ") او به من آموخت که هر لحظه را در تمام کامل خود درک کنم.
کنجکاوی این چیز سیاه پوست به دنبال روزهای آفتابی بود؟ و اگر سعی می کنم از او فرار کنم؟ و اگر برای او کار می کنید؟ کجا ناپدید می شود، فقط به خانه بروید؟ چقدر تحسین، چند آزمایش! H برای پاسخ دادن به سوالات او، من خودم باید کنجکاو باشم، به دنبال اطلاعاتی باشم و سوالاتی بپرسم که من خودم هرگز به ذهن نرسیده ام.
اینجا 100٪ باشد وقتی دخترم با من بازی می کند، او از حضور کامل من خواسته است. تمام توجه من باید متعلق به آن باشد. و این بسیار منطقی است. وقتی با او صحبت می کنم، من تقاضا می کنم که به من نگاه کند، به من گوش می دهد (و شنیده می شود) و به طور کلی به طور جدی درک شده است. پس چرا او باید از من یکسان نباشد؟ و چرا باید به او بدهم، زیرا به زودی این بازی ها را رشد می دهد، و فیس بوک با صدای جیر جیر بسیار مهم تر از زمان صرف شده با من خواهد شد. بنابراین، هنگامی که به توجه من نیاز دارد، به تلفن نگاه نمی کنم.
با نام های خود تماس بگیرید همه ما سعی می کنیم حقیقت را بگویم، اما بیشتر و بیشتر ما فرض می کنیم که گوشه های تیز را صاف کنیم و به غرور کسی آسیب نرسانیم. هنگامی که دختر من می گوید، "بیش از حد شور" یا "بیش از حد با صدای بلند"، به این معنی است که است. شما می توانید صادقانه، نه توهین، و اگر من تمرین می کنم، من نیز کار خواهم کرد.
اعتماد به نفس. هنگامی که او به نوشته های قدیمی ما از سفر نگاه می کند، او همیشه می گوید: "دفعه بعد من با شما خواهم رفت. در هواپیما. واقعا عالی خواهد بود! ". بدون تردید، هیچ سوالی، چرا او هرگز در زمینه های بزرگ تولیپ در هلند تعقیب نمی کرد و در اقیانوس ها از سواحل جامائیکا شنا نمی کرد. فقط "دفعه بعد" امید و اطمینان که او، البته، اتفاق خواهد افتاد. این چیزی است که ما گاهی اوقات واقعا کمبود.
توانایی محتوا با کوچک . هنگامی که او کوچک بود، او می توانست با یک قاشق و یک کاسه بازی کند، یا درام را با مشارکت جانبازان تدی بازی کند یا در ساحل سنگریزه ها برای پروژه های هنری خود جمع آوری شود. ما دوستانی داریم که اتاق های فرزندان خود را با برخی از چشمک زدن تکنولوژیک فوق العاده، صحبت کردن و پیاده روی اسباب بازی تغذیه می کنند، اما او هرگز به آنها علاقه ای نشان نمی دهد. هر بار، بازی با نوعی چوب، به من نشان می دهد که شادی به آنچه که دارید بستگی ندارد و خلاقیت نمی تواند محدود به کمبود بودجه باشد.
ببخشید من همیشه بسیار دشوار بود، اجازه دهید بروید و فراموش کنید. من کاملا درک می کنم که تنها به من آسیب می رساند، اما من نمی توانم کاری انجام دهم. اما وقتی به دخترم نگاه می کنم، به شدت احساس می کنم، به شدت به سرعت زمان وجود دارد، و چگونه احمقانه به صرف نیروهای بر روی چیزی مخرب.
منبع