"هیچ کس فراموش نشده است و هیچ چیز فراموش نشده است،" این صدای اوست. صدای که بر روی خیابان های پوشیده از برف از شهر پخش شد، که از گرسنگی، سرد و احساس ناراحتی اجتناب ناپذیر سزاوار بود. صدای لنینگراد خود. صدای OLGA BERGOLZ.
سکوت و ملایم بر روی نوع بلوند با چشم های شفاف - که فکر می کرد که می تواند قدرت زیادی در آن وجود داشته باشد؟ اولگا محاصره را نقل مکان کرد و اغلب در مورد آن به یاد می آورد. اما حتی محاصره بزرگترین کابوس نبوده است، بزرگترین بدبختی در زندگی او. و او توانست زنده بماند و او توانست بسازد.
و من مجبور شدم زندگی کنم اولگا در اتحادیه نویسندگان بازیابی کرد، به حزب پیوست. او به معنای واقعی کلمه بر روی این نور، پشت، شوهر، نیکولای مولچانوف کشیده شد. بدون عشق او، او ناپدید می شود. سپس او در سال 1941 اتفاق افتاد. جنگ و بلافاصله - محاصره شوهر من دیگر در اطراف نیست، او به جلو رفت. در حال حاضر اولگا لنینگراد را بر روی خود کشیده بود، همانطور که نیکولای قبل از اولگا کشیده شد. با وجود صدای آرام و ظریف، او برای کار رادیو لنینگراد به کار گرفته شد. او شهر بومی و محبوب اشعار را خواند. او او را تشویق کرد، تسلیم شد، قدرت خود را به او ریخت. زن کوچولو که از دیستروفی ذکر شده، نویسنده کتاب های کودکان، به طور ناگهانی به عنوان نماد مقاومت لنینگراد تبدیل شد. گفته شده است که هیتلر خود را دشمن شخصی خود را به همراه Ilya Ehredburg در نظر گرفت. و نیکولای مولچانوف درگذشت. در سال 1942.
موی سرخ و دختر خنده دار Bayekaya او، من شل، شب لالایی برای خواب،
از برج همسایه چتر نجات تنها رویای را کاهش داد، تحت پنجره های پنجره آبی آسمان آبی.
در ستاره های آسمان شروع شد، اشعه ها در تمام انتهای؛ Sokolita سرگردان در لانه ها و در معیارهای Skvortsa.
ستاره در شب، شب پرنده به آرامی Berge من: "شما چه کسی، دختر من، دختر، قرمز، آیا شما من هستید؟
شما یک قایقرانی خواهید بود، پرواز به پرواز: آسمان کم است، ستاره ها نزدیک هستند، به سپیده دم دست!
Marshal Voroshilov می گوید: یک ابریشم سفید بر روی جهان دور سبز باز می شود: "این" آن را خوب، خوب! "
Marshal Marshal Voroshilov می گوید: "خب، ما می دانیم: من تصمیم گرفتم شما را به نبرد اصلی ارسال کنم."
و شما خیلی افتخار می کنید، گریه کنید: "مامان، نگاه کنید! سفارش طلایی زیبا، دقیقا خورشید، در قفسه سینه ... "
Falcon من، چتر نجات، خواب ... هیچ کوهی ندارم ... زمان خواب ... آسمان کم است، ستاره ها نزدیک هستند، به سپیده دم دست ...
Olga اغلب در مورد بدبختی جنگ و هرگز در مورد مشکلات شخصی خود، همان، شاید بزرگ است. او شکایت کرد:
لازم است که "زندگی مردم" را بدانیم، اما من، من، زندگی تلخ و خروجی من - این نیز به معنای چیزی است!بنابراین. خیلی زیاد!
... من دشمنانم را از دشمنانم اهمیت نمی دهم، به طوری که در اشک های دروغین آنها می توانند انتخاب کنند. هنوز یک قلاب نیست، که آویزان خواهد شد. خریداری نشده از زمین خارج نشده است. من بر زندگی بی نظیر، بیش از ترس از او، بیش از توقف آهن ایستاده ام ... من در مورد بسیاری از چیزها می دانم. به یاد دارم من به جرات. من نیز چیزی وحشتناک دارم ...
