در سال 1961، فیلیس ریچمن 22 ساله 22 ساله به دنبال کار بود. او ادعا کرد که یک محل در دانشگاه دانشگاه هاروارد برنامه ریزی شهری و منطقه ای است، اما به جای "بله" یا "نه" دریافت شده از استاد ویلیام دبل، وظیفه اثبات این است که معلمان بیهوده مدت زمان خود را صرف آموزش و پرورش کردند.
"تجربه ما، حتی با دانش آموزان دختر درخشان، نشان داد که زنان متاهل دشوار است که حرفه ای شایسته در برنامه ریزی، و به این ترتیب احساس می کنند که زمان و تلاش که تحصیلات حرفه ای را به دست آورده اند سرمایه گذاری کرده اند. (البته، البته، تقریبا تمام مسیرهای آموزش عالی را نگرانی می کند).
بنابراین، به خاطر داشتن خوب خود، و برای کمک به ما به تصمیم نهایی، شما نمی توانید به ما یک یا دو صفحه به ما بگویید، به زودی به عنوان مناسب برای شما، به وضوح پاسخ به نحوه ترک زندگی حرفه ای در برنامه ریزی شهری با وظایف خود را قبل از همسر خود و یک خانواده آینده احتمالی؟ "
ریچمن تصمیم گرفت وقت خود را صرف اثبات کند که او سزاوار حق ترکیب ازدواج و کار است. تنها 52 سال بعد، در سال 2013، تبدیل شدن به یک نویسنده معروف (او برنده جایزه "Agatha Christie") و یک منتقد رستوران، خانم ریچمن، در نهایت، مقاله ای را برای Debel تشکیل داد. و ما آن را به شما انتقال دادیم، زیرا ما فکر می کنیم که این یک داستان بسیار آموزنده است.
"من عذرخواهی می کنم که از ژوئن 1961 به نامه شما پاسخ ندادم. همانطور که پیش بینی کردید، من خیلی مشغول بودم. من اخیرا در کشو با مقالات جدا شده بودم، بر روی پیام خود به سر می برد و متوجه شدم که اگرچه بعدا آن را در جلسه بحث کردیم، هرگز به شما در نوشتن پاسخ دادم.
نامه شما در سال 1961 از من خارج شد، اما به راه نرفت. اگر چه زنان زمان من اغلب به دنبال موفقیت های حرفه ای شغلی بودند، بسیاری از آنها برای غلبه بر موانع در راه خود اتفاق افتاد. تا زمانی که نامه شما، من به من نرسیده بودم که ازدواج من می تواند با این واقعیت مواجه شود که من را در دانشگاه هاروارد و یا رشد شغلی من را از بین ببرم. من از پاسخ شما خیلی ناراحت شدم که نمیتوانستم جواب من را تمام کنم. و من خیلی افسرده بودم که وقتی شخصا ملاقات کردیم، با شما بحث می کردم.
در آن زمان من نمی دانستم چگونه شروع به نوشتن مقاله ای که شما خواستار آن هستید. اما در حال حاضر، پس از دو ازدواج، با سه فرزند و یک حرفه ای موفق، من می توانم، همانطور که شما "به وضوح پاسخ" در شک و تردید که شما در نامه اشاره شده است.
من یک زن را دیدم، که "احساس می کند که زمان و تلاش هایی که به آموزش حرفه ای خود رفته بودند هدر رفت. من هرگز در مورد یک دوره دیگر پشیمانم. به طور کلی، من در یک مدرسه عالی در نزدیکی دوازده سال صرف کردم، هرچند با وقفه ها، چرا که من "وظایف قبل از همسر"، همانطور که شما با درک اشاره کردید، حمایت مالی از شوهر را شامل می شد، در حالی که او خود را به مدرسه فارغ التحصیل کرد - و این یک پروژه 10 ساله بود.
این می تواند ایمان شما را تقویت کند به آنچه که ازدواج و خانواده رشد حرفه ای من را بازداشت کرد، اما من فکر می کنم اگر من در هاروارد مجاز بودم، حرفه من برابر با حرفه شوهرش خواهد بود. اگر چه من در نهایت یک زندگی حرفه ای همه کاره و به خوبی پرداخت می شود، نامه شما نشان می دهد که چقدر هاروارد، نه به شوهرم، در مورد خانواده های ما نشان می دهد و حتی چقدر من خودم کار من را نداشتم، که او سزاوار زمانی بود که من فقط شروع کردم مسیر.
همانطور که پیش بینی کردید، "خانواده آینده آینده" پنج سال پس از ازدواج با آلوین به یک واقعیت تبدیل شد. وقتی اولین فرزندم متولد شد، برای انجام این کار، کار را انجام دادم. همچنین دریافت و اولین همسر شما، زمانی که ما برای اولین بار در سال 1961 با شما صحبت کردیم. شاید شما به یاد نمی آورید، اما او نمونه ای بود که شما برای توضیح اینکه چرا همسران در حال تحصیلات بیهوده بودند استفاده می شد. مشکل، من مشکوک بودم، به چارچوب موقت شما محدود شد. گوگل به من می گوید که همسر شما دو دیپلم کارشناسی ارشد و درجه پزشک را دریافت کرد. این رزومه چشمگیر، از جمله تحقیقات، برنامه ریزی کنفرانس و فعالیت اجتماعی است. آیا هنوز فکر می کنید که آموزش او اتلاف وقت بود؟
در سال 1970، ما به واشنگتن رفتیم و به دیپلم کارشناسی ارشد ادامه دادیم. اما من مجبور شدم او را به تعویق اندازم، زیرا کار علمی من یک مانع غیر قابل مقاومت بود. مراقبت از کودکان، من در Multitasque تمرین کردم. وقتی یک کودک داشتم، می توانستم او را به خودم بپیوندم و با من در سفرهای تجاری همراهی کنم. من توانستم با دو نفر کنار بیایم: من فقط نگرش پزشکان را به تغذیه با شیر مادر مطالعه کردم و می توانستم به دنبال کودکان در زمین بازی باشم. با سه فرزند، من سعی کردم درک فرزندان مسابقه را درک کنم، اما آنها را خرد کردند. من به یک پرستار بچه نیاز داشتم، اما نانسی ها به نظر می رسید لوکس به نظر می رسید، همانطور که تقریبا پول نمی کردم. سپس اتاق زیر شیروانی را در خانه ما گذاشتم، آشپزخانه را در زیرزمین ساختم و اقامت رایگان به دانشجویان کالج را در عوض برای مراقبت از کودکان ارائه دادم.
کار نویسنده آزاد کننده، همانطور که متوجه شدم، برای کشت فرزندان عالی است. من می توانم هر جا - در پارک بنویسم، در حالی که بچه ها قورباغه ها و مارمولک ها را گرفتند، یا در خانه، در اواخر شب، در حالی که آنها خوابیدند. اگر من بر روی موضوعات مانند بررسی های مقایسه ای از بستنی یا آزمایش خانه اجاق های مایکروویو متمرکز بودم، می توانم بچه ها را سرگرم و تغذیه کنم، در عین حال جمع آوری مواد.
خوشبختانه، هنگامی که شما نویسنده را کار می کنید، طبقه بسیار کمتر از هر کار دیگری است. Freelancers عمدتا توسط آنچه که در صفحات مشاهده می شود، ارزیابی می شود. اما حتی زمانی که حرفه من شروع به حرکت به دست آورد، درگیری با جنس گرایی متوقف نشد. دو فرزند من در نوجوانی به یک مدرسه خصوصی ثبت نام کردند. به زودی من یک وظیفه برای صرف دو هفته، مطالعه رستوران ها در چین دریافت کردم. یک فرصت نادر برای سال 1980. شوهر من تصمیم گرفت با من برود. ما به مدرسه به مدرسه دعوت شدیم و به شدت به من بخوانیم تا فرزندانمان را ترک کنند. اگرچه من سه دانش آموز کالج را پیدا کردم تا با بابیان کار کنند. علاوه بر این، دانش آموزان آماده بودند که والدین و برادران را با خواهران جایگزین کنند. اما مدرسه اصرار داشت که سفر را لغو کنم. هیچ کس نمی گفت یک کلمه ای که شوهرم نیز در حال سفر است.
ما هر دو به چین رفتیم. فرزندان ما مقابله کردند در نتیجه، آنها همه چیز را به دست آوردند که می توانستم امیدوار باشم - به عنوان حرفه ای، شهروندان، والدین. آنها موفق به موفقیت های من شدند و احتمالا اکنون، زمانی که من بازنشسته شدم، آنها را بیش از من از دست می دهید. زمان من توسط یک بیماری مزمن، نقش جدید نویسنده و یک فعال مدنی، یک شوهر جدید (و روشنگر) و نسل جدیدی از نوه ها اشغال شده است. "
***
Richman نامه خود را به Döbel به پایان رسانده است تا تقاضای خود را در حمایت از معمار Denza Scott Brown امضا کند. آنچه او اشاره کرد، بنابراین این است که علیرغم تمام موانع، او از پایان نامه خود دفاع کرد و در کمیسیون کمیسیون برنامه ریزی شهری فیلادلفیا کار کرد.
منبع: واشنگتن پستترجمه: Ponomareva Elizabeth
عکس در اعلامیه - WashingtonPost.com