روزنامه نگار و مامان، زندگی در آلاسکا، لیا کمپبل، در مورد تجربه خود به عنوان یک مادر تنها و در مورد آنچه دانشمندان در مورد کودکان از خانواده های کوچک مانند "من و مادر" صحبت می کنند، می گوید.
من تنها بیست و شش ساله بودم وقتی اولین بار تصمیم گرفتم به مادرانم تکیه کنم. من، البته، یک مرد جوان بودم که از افرادی که نمی فهمم، نگاهی بیندازد که چرا من چنین راهی را انتخاب کردم.
به خاطر عدالت، سرنوشت یک مادر تنها هرگز رویای من نیست. اما زمانی که به من گفته شد که باروری من نابود شد و توانایی من در حال حاضر در حال تصور کردن یا هرگز سقوط نخواهد کرد، می دانستم که من ترجیح می دهم یک مادر تنها باشم تا من یک مادر باشم.
جهان برنامه های خود را داشت، و تلاش های من باردار شدن در راه ترسناک شکست خورد. اما فقط چند سال بعد، دو ماه پس از تولد سی سالمت، من فرصتی برای اتخاذ یک دختر کوچک داشتم. من گفتم "بله" و هرگز این انتخاب را پشیمان نکرده است.
البته، اگر شما اتفاق افتاد به توجه به نظرات در اینترنت، شما ممکن است فرض کنید که دختر من محکوم شده است. "آمار در مادران تنها وحشتناک!" - اعلام ناشناخته "فرزندان آنها دامنه های بیشتری برای استفاده از مواد مخدر، از کلاس های ارشد اخراج می شوند و در زندان به پایان می رسند!"
این آمار اغلب تلاش می کند تا من را از جاده بیرون بکشد، بر روی انتخاب من. اما عمیق در روح، من همیشه می دانستم که او من یا دختر من را نمایندگی نمی کند.
من خودم را نقش یک مادر تنها گرفتم، کاملا درک آنچه که ما به آن مشترک می شویم. من یک کالج پشت شانه هایم، یک حرفه خوب، یک شیوه زندگی پایدار و یک سیستم پشتیبانی باور نکردنی دارم. همانطور که تقریبا تمام مادران تک که به چنین انتخابی تبدیل شده اند، من هرگز زیر خط فقر زندگی نمی کردم. من هرگز با اعتیاد مبارزه نکردم، به نظر نمی رسید که حاملگی ناخواسته نباشد و از این واقعیت که پدر فرزند من را ترک کرد، رنج نمی برد. این آمار شامل بسیاری از مادران تک، مجبور به مقابله با کل شمع مشکلات، که به سادگی به زندگی من اعمال نمی شود، و من می دانستم که باید آن را در نظر گرفته شود.
به نظر می رسد، من درست بود. اخیرا یک مطالعه منتشر شده است، مقایسه کودکان از مادرانی که عمدا آنها را بدون شریک، با نوزادان از خانواده ها با دو والدین مختلف خسته شده اند. و شما می دانید چه چیزی را نشان داد؟ که کاملا "تفاوت در رابطه والدین و توسعه فرزند" نیست.
کودکان خوب هستند رفاه و توسعه آنها به عنوان آن باید باشد. آنها همه چیز را وارد نمی کنند که آمار زیادی را که مادران تک هر نوع را تشکیل می دهند، وارد نمی کنند.
اما در مورد کسانی که اطمینان دارند که کودکان برای رفاه نیاز به هر دو والدین دارند؟ خوب، پژوهشگر Matilde Breways در این موقعیت اظهار داشت.
"این فرض بر این است که کودک بد است که در خانواده بدون پدر رشد کند، عمدتا بر مطالعات کودکان است که والدینشان طلاق گرفته اند و از این درگیری در خانواده جان سالم به در بردند." "با این وجود، بیشتر شبیه به این واقعیت است که توسعه کودکان به طور منفی تحت تاثیر مشکل کودکان و روابط والدین، و نه فقدان پدر است."
پنج سال پیش، یک مطالعه مشابه در مورد والدین مشابه جنسیت همان نتیجه را داد. من همچنین می دانستم که می توان آن را در مادرانی که عمدا کودکی را بدون شریک به دنیا آوردند، گسترش یافت، اما بسیار جالب بود که احساسات من تایید شد.
خوب است بدانید که من دخترم را صدمه ندیدم، بدون اینکه پدرش هنوز هم او را بگیرم.
در حال حاضر ما می دانیم که خانواده های "کامل" اختیاری هستند، به طوری که کودک خوشحال، سالم و معشوق افزایش یافته است. و اگرچه این مطالعه بر روی مادران تک متمرکز بود، من فکر می کنم بر این واقعیت تأکید می شود که هیچ مادر محکوم به رشد کودک نیست که آمار لعنتی را دوباره پر کند. داشتن یک مادر تنها برای یک نتیجه مشابه کافی نیست، عوامل دیگری در این بازی وجود دارد.
نتیجه گیری این است که ما آمار نیستیم. ما همچنین قادر به رشد کودکان خوشحال، موفق، موفق، مانند هر خانواده دیگر هستیم.
اگر باور نکنید، فقط نگاه کنید به بررسی دختر من در بیست سال. به نظر من به نظر می رسد که آن را یک بالغ نسبتا دیدنی و جذاب خواهد بود.
منبع
ترجمه: Lilith Mazikina
تصویر: Shutterstock