Адмазкі знаходлівых бацькоў, каб не купляць дзіцяці падарунак мары
На што толькі не ідуць бацькі, каб падарыць дзіцяці пад навагоднюю або калядную ялінку тое, што могуць і хочуць, а не тое, што ён замаўляў! Асаблівай вынаходлівасцю адрозніваліся, здаецца, менавіта нашы. Мы ж з дзецьмі больш сумленна. Праўда-праўда.
Адной дзяўчынцы бацькі сказалі, што падаруначак, які яна так хацела, толькі што ляжаў пад Ёлачкай. Вось літаральна пяць хвілін таму. Але яго ўзялі і забралі прусакі! Дзяўчынцы было тры гады, таму яна паверыла і вырасла з гарачай нянавісцю да прусакоў. Так што гэтым каменем былі забітыя два зайца. Гэта значыць, спачатку два, а потым, калі дзяўчынка вырасла, і трэці. Трэцяга клікалі Давер да людзей.
У сям'і ў аднаго хлопчыка перад Новым Годам пад прыбраную ёлочку ставілі цацачнага Дзеда Мароза, і дзецям трэба было прашаптаць свае пажаданні яму на вуха. Дарилось потым што папала, абы-куды. Не ўгадалі? Ну, дзядуля старэнькі, а ты картавенький, вось ён і не пачуў. На, бяры што даюць, ня засмучай дзядулю.
Іншая дзяўчынка вельмі хацела ляльку Барбі. Да немагчымасці. Тады гэтыя Барбі толькі з'явіліся ў крамах і, вядома, каштавалі непад'ёмным для сярэдняга аднаго з бацькоў грошай. Але ў іх былі цудоўныя шаўкавістыя валасы, якія можна расчёсывать па шмат разоў, аслаблыя рукі і ногі і цікавае пасаг. Бацькі падумалі і купілі іншую ляльку, падобную. Толькі з лялечнымі непричёсывающимися валасамі, здранцвелымі канечнасцямі і з гардэробам прасцей. А выбар свой патлумачылі тым, што ў Барбі, маўляў, падазрона злое твар. Дзяўчынка новую ляльку палюбіла, але відавочная паклёп на бедную Барбі паліла ёй сэрца ўсё жыццё. І нават да гэтага часу трохі пячэ.
Яшчэ адной дзяўчынцы сказалі, што Барбі сама выбірае, да каго яе можа пасяліць Дзядуля Мароз, і спачатку цэлы год за дзіцём назірае. Ад Новага года да Новага года дзяўчынка старалася, як дзеля міру ва ўсім свеце. Не забывала чысціць зубкі зранку і ўвечары, дапамагала бацькам і бабулі ва ўсіх хатніх справах, рабіла ўрокі, ні з кім не змагалася, нічога не парвала, не атрымала ніводнай двойкі. А на наступны Новы год ёй, цяжка ўздыхнуўшы сказалі, што яна была вялікая малайчына, але Барбі не захацела пераязджаць у такі бедны дом, дзе чорна-белы тэлевізар і даўно не было рамонту. Дзяўчынка рыдала тыдзень.
У яшчэ адной сям'і дзецям прыносіў падарункі не нейкі паганскі дзед у футры, а Святы Мікалай. А так як ён святы, указваць яму, што дарыць і куды хадзіць, было зусім нельга. Прыходзілася радавацца, калі наогул зайшоў і што-небудзь занёс.
Наша пакаленне прыдумляе адмазкі куды больш добрым. Напрыклад, адна дзяўчынка распавяла пляменніцы, што Дзед Мароз ніяк не можа ёй падарыць шчанюка. Бо яго сані ляцяць ад горада да горада па небе, там жудасна холадна і амаль што няма кіслароду. Дзеду і снежным коням нічога, яны чароўныя, а вось шчанюк звычайны, ён задыхнецца або замёрзнет. Сваёй дачцэ тая ж дзяўчынка лаканічна патлумачыла, што ва ўсіх ёсць бюджэт, і у Дзядулі таксама. Так што дорыць Дзядуля з меркаванняў у бюджэт упісацца. Ён, вядома, багаты і добры, але дзяцей-то, якія чакаюць падарунку, вунь колькі! Калі аднаму дзіцяці дастанецца падарунак даражэй, іншаму што ж дарыць, кукіш з маслам?
Яшчэ адна дзяўчынка сваёй дачцэ таксама сказала пра баланс і пра Дзед Мароз - не склад тавараў, але падказала шлях вырашэння праблемы. Трэба скласці спіс жаданага, каб Дзядулю было з чаго абраць! І ўсім будзе прыемна.
Так што бацькі відавочна сталі больш добрым. Напэўна, таму што памяць пра прусакоў, што ўносяць падарункі мары ў свае цёмныя норы, жжёт іх сэрцы.
