"Два найпрыгажэйшых слова ў англійскай мове:« Чэк прыкладаецца »" - казала адна мудрая пісьменніца. Не ўсякаму вялікаму творцу ўдавалася чуць гэтыя чароўныя словы часта. Не тое каб шанцавання геніям зусім не паложана: проста раздаюць яго не надта раўнамерна.
Урубель
Аднойчы ў кіеўскім рэстаранчыку Міхаіл Урубель выявіў, што ў яго няма двух рублёў, каб расплаціцца за абед. Тады ён прапанаваў сваю акварэль. Разгарэўся скандал. Нарэшце, дачка гаспадара пагадзілася: нічога не зразумела на малюнку, але накшталт прыгожа - так і быць, возьмем. Рэстаратар вельмі ўзрадаваўся, калі мастак выкупіў сваю "мазню" ... На самай справе гэта быў эцюд да знакамітай "Усходняй казцы". Сёння страхавы кошт работ Урубеля вылічаецца ў мільёнах даляраў.
Апялеса
Старажытнагрэцкі мастак Апялеса куды больш сябраваў з поспехам: за свой партрэт Аляксандра Македонскага ён атрымаў 20 талентаў золата. Такое багацце не снілася ніводнаму з жывапісцаў Элады: на гэтую суму можна было ўтрымліваць конніцу ўсёй краіны (!) На працягу аднаго года. А ўсяго-то варта было адлюстраваць "шэфа" у выглядзе Зеўса!
Рэпін
Ілля Рэпін на атрыманыя ад імператара за знакамітых "Запарожцаў" 40 000 рублёў купіў сабе сядзібу. Праўда, жывапісец працаваў над карцінай цэлых 13 гадоў.
Мамчын-Сібірак
Сучаснік Рэпіна, Мамчын-Сібірак набыў дом на ганарар ад рамана, які пачаў пісаць у цяжкай галечы. Падобна на тое, назва для яхты (гэта значыць кнігі) абраў правільнае: "Прывалаўскі мільёны".
Пабла Пікаса
Працы Пабла Пікаса цяпер каштуюць мільёны, але ён паспеў дажыць да таго, каб пахваліцца: "Кожная мой подпіс нават пад дрэнненькі малюнкам - гэта не менш дзясятка тысяч долараў". А першы ганарар як мастак Пікаса атрымаў за афармленне меню барселонского рэстарана "Чатыры ката".
Аляксандр Дзюма
Аляксандру Дзюма за "Трох мушкецёраў" плацілі парадкова. Адсюль яго фірмовыя дыялогі ў духу: - Ліст зусім не страчана! - сказаў ён. - Што? - ускрыкнуў д'Артаньян. - Не. Яно выкрадзена ў вас. - Выкрадзена? Але кім? - Учорашнім невядомым дваранінам. Дарэчы, адсюль жа "растуць ногі" у маўклівага слугі Атоса грым, які на ўсё адказваў аднаскладова: з кожным яго "так" і "не" аўтару падала капейчына.
Джэк Лондан
У пачатку дваццатага стагоддзя самым высокааплатным амерыканскім пісьменнікам быў Джэк Лондан. Да трыццаці гадоў ён навучыўся зарабляць да 50 тысяч даляраў за кнігу. Сярэдні заробак яго суайчыннікаў тады складала каля сотні даляраў у месяц.
Пушкін
Ганарар Пушкіна за "Яўгена Анегіна" - 12 000 рублёў. Прадавец у той час атрымліваў да 30 рублёў у месяц. Талерка капусты з мясам у карчме каштавала тры капейкі, на рубель можна было купіць воз саломы, а на сотню - невялікі статак кароў. Так што наша ўсё магло дазволіць сабе амаль усё.
Шолахаў
Міхаілу Шолохову дасталася столькі прэмій, што ён меў магчымасць і краіне дапамагаць, і за сям'ю не забываць. Дачка пісьменніка расказвала: "Сталінскую прэмію ў 1941 годзе папа аддаў у Фонд абароны, Ленінскую - на аднаўленне школы, у якой ён калісьці вучыўся, Нобелеўскую ж пакінуў сабе. Ён выдаткаваў яе на тое, каб паказаць нам, дзецям, Еўропу і Японію ".
Бунін
А вось Іван Бунін сваю Нобелеўскую прэмію папросту праматаў. "Пры малой долі практычнасці прэміі павінна было хапіць да канца іх дзён. Але Буніна не купілі ні кватэры, ні вілы. Іван Аляксеевіч ... пачаў ладзіць гулянкі, раздаваць "дапамогі" эмігрантам, ахвяраваць сродкі для падтрымкі розных таварыстваў. Нарэшце, па радзе добразычліўцаў ён ўклаў астатнюю суму ў якое-то "бяспройгрышнае справа" і застаўся ні з чым ", - успамінала Зінаіда Шахоўская, сябар пісьменніка.
Кертеш
Лепш бы Бунін аддаў грошыкі жонцы, як зрабіў пісьменнік Імрэ Кертеш! "За дзесяцігоддзі жыцця са мной, у пустэльніцтва і галечы, жонка заслужыла права выдаткаваць прызавыя грошы так, як ёй захочацца, - сказаў гэты высакародны Нобелеўскі лаўрэат. - Хай накупляла сабе сукенак і ўпрыгожванняў ". Жонка, вось бо дзіўна, спрачацца не стала.
Астрыд Ліндгрэн
"Маме" Карлсана Астрыд Ліндгрэн ў 1976 годзе налічылі ўсяго толькі 102% падаткаў. Пісьменніца выказала пратэст крэатыўна: напісала казку. Толькі дарослае, крытычную такую. І "добрым малайчынам ўрок" атрымаўся што трэба! Шырокае абмеркаванне гэтай штучкі прывяло да пратэстаў супраць сацыял-дэмакратаў - у выніку партыя, рулившая добрых чатыры дзесяткі гадоў, прайграла на выбарах. Ох ужо гэтыя казачнікі!
