І тыдня не прайшло, як я вырашылася вам расказаць аб сваім краху аўтарытэту дрэсіроўшчыка і хундефюрера (што ўвогуле адно і тое ж, але гучыць Задорнаў).
Я не вырашаўся аб гэтым распавядаць, таму што разумела, як на мяне зараз абрынецца шквал і напорыста, і цішком саветаў і папрокаў, а я бо-льше-у-ж-ні-Маа-гууу!
Але, увогуле, так. У мінулую нядзелю было не горача (як абяцалі), але ўсё роўна цёпла, і я вырашыла здзейсніць са сваёй собаченькой прыгожую шпацыр па прыгожай вясновай Маскве. Апранулася ня як хундефюрер, а як дама з сабачкам, ну і пайшлі мы. Доўга, ці сцісла, выйшлі мы да Патрыярхавых, мы, увогуле, туды і ішлі.
А тааам! Не, не так. А тааа! - тысячы народа і ўсё шчыльным гуртам ідуць па дарожках.
Але я не прывыкла адступаць, і вырашыла, што раз ужо дайшлі мы ў гэты прыродны аазіс, то гурток-то мы пройдзем. Мася запытаўся ўнутр загарадкі сажалкі, так як зімой мы там папросту шпацыравалі, мы з ім туды пералезлі ад тысяч народных ног і я навошта-то (маўчаць, правільныя сабакагадоўцы) адпусціла пса з ланцужка. У сваё апраўданне хачу сказаць, што ў звычайных сітуацыях ён цалкам паслухмяны, а там круты схіл і весці сабаку побач было вельмі нязручна. Увогуле, я пераацаніла Масяня інтэлект.
Мася ведае, што НЕЛЬГА - ганяць птушачак (гэта галубы і вароны), кисок (хоць іх вельмі хочацца абняць), але на Патрыярхавых нахабна пасвіліся, ці разумееце, качкі !!! І ці то дваццатая частка паляўнічай крыві (вось тыя самыя крапінкі на белым) у Масяне разгулялася, ці то качар паказаў яму фак сваёй перапончатых лапай (прынамсі, Мася гэта сцвярджаў потым у сваё апраўданне), але мой пёс, нягледзячы на мой крык "стаяць!" кінуўся на качак і скокнуў за імі на рэшткі лёду, які, на маё здзіўленне, усё яшчэ тонкім жоўта-зялёным слоем акрыў паверхню сажалкі.
І неадкладна праваліўся пад лёд з галавой. Але тут жа вынырнуў, перапалоханы, і выкараскаўся ня на бераг, а зноў-такі на лёд, бліжэй да цэнтра сажалкі.
У маёй галаве чырвонай бягучым радком высветліўся загаловак вячэрніх навінаў: "Атрад ратавальнікі знялі СОБАКУ-ідыёты З апошніх якія засталіся Ў МАСКВЕ крыгі НА ВАЧАХ У гаспадыні-ідыётка!"
Качкі і далей рабілі непрыстойныя жэсты Масяня, але тут ён ужо задумаўся, ці не пайсці яму ўсё-ткі да мяне. І пайшоў, то ёсць паплыў, сярод ім жа пабітых крыг. Выбраўшыся на бераг не без маёй дапамогі мерзкая скаціна тут жа, спалохана азіраючыся, прыпусьціла праз плот у натоўп, відавочна, шукаючы абароны ад майго праведнага гневу ў чуллівых масквічоў і гасцей сталіцы. Адначасна атрасаючыся ад сажалкавай вады і рэшткаў лёду. Бачачы, што людзі разбягаюцца, і ніхто собаченьку не шкадуе, собаченька ўсё ж вярнулася да гаспадыні і пайшла на павадок.
І мы ва ўборы дамы з сабачкай пайшлі дадому. Фена у мяне з сабой не было, так што ішлі мы пад руку з рызыкай прастуды, але абышлося. Мася выглядаў худым і вартым жалю. І прысаромлены.
І ведаеце, што? Кожны другі. няма. Кожны першы, хто бачыць нас, казаў нам з асуджэннем: - НЕ РАНА купалася сабачку ????
А вось цяпер скажыце і вы.
Чытайце таксама:
Сабака-наблюдака і подозревака. Яны за намі сочаць. факт
Сабака як дэтэктар сітуацыі: "Муж проста хацеў захоўваць перавагу над жонкай"
Як быць кампанейскі Мопс. метад Агамемнона