Добрыя навіны для тых, у каго ў школе не было (ці не) світы, як у Тэйлар Свіфт. Сацыёлагі і псіхолагі з амерыканскага Універсітэта Вірджыніі ўсталявалі, што ў доўгатэрміновай перспектыве значна больш карысна мець аднаго-двух блізкіх сяброў, чым натоўп захопленых прыхільнікаў і прыяцеляў.
Менавіта якасць, а не колькасць сяброў у падлеткавым узросце - залог нізкага рызыкі дэпрэсіі і веры ў сябе ў больш познія гады.
Даследнікі на працягу дзесяцігоддзя - з 15 да 25 гадоў - назіралі і апытвалі 169 падлеткаў. Кожны год хлопцы і дзяўчаты запаўнялі анкеты ад адказвалі на пытанні пра колькасць блізкіх сяброў і проста знаёмых, а таксама аб сваім душэўным стане і настроі. Апытальнікі запаўнялі і іх сябры, так што даследчыкі змаглі вылічыць аб'ектыўную ступень папулярнасці паддоследных тынэйджараў.
Аказалася, што ўжо да 20 гадоў былыя каралевы і каралі школьных баляў - тыя, з кім большасць апытаных марыла сябраваць - паказвалі вельмі высокі ўзровень трывожнасці, часцей пакутавалі ад дэпрэсій і праблем з самаацэнкай. А тыя, хто не карыстаўся папулярнасцю ў масах, але тым не менш мог пахваліцца хоць бы адным блізкім сябрам, выраслі значна больш спакойнымі, ураўнаважанымі і устойлівымі да плюх лёсу. Прычым гэтая сувязь прасочвалася па-за залежнасці ад таго, што здарылася з выпускнікамі ў дарослым жыцці, на каго яны вывучыліся, кім працавалі і колькі атрымлівалі.
Так што ў доўгатэрміновай перспектыве нерд, які ўсю дарогу лепіць мадэлі самалёцікаў з лепшым кореш, аказваецца ў больш выгадным становішчы, чым зорка, на чый дзень нараджэння марыць трапіць ўся школа.
Багацце прыхільнікаў наогул не замяняе трывалых сяброўскіх сувязяў - і зараз, калі нават дарослыя часам схільныя мерацца колькасцю фрэндаў у соцсетях, пра гэта варта памятаць.
крыніца