Сёння дзень нараджэння Рэнаты Літвінавай - адзінага чалавека, які можа ўжываць у адным сказе "каханне" і "кроў", не правакаваць масавага Фейспалм, актрысы, якая заўсёды гуляе толькі саму сябе, і хадзячага доказы таго, што нуар жывей усіх жывых.
З дзяцінства я пшикалась бабулінымі духамі і нават аднойчы выліла полпузырька сабе ў туфлі, мне здавалася гэта рамантычным. І калі я балбатала нагамі, усё пачыналі падазрона прынюхвацца да мяне, нібы да кучы гною. А я ж так адчайна выдавала пах ландышаў! Так на асабістым прыкладзе я змагалася супраць савецкага думкі, што дзяўчына павінна пахнуць мылам.
∇
Хочацца сказаць "Я люблю цябе», але ўвесь час няма каму.
Каханне - гэта вялікія-вялікія раны. Гэта не мяса, але нешта вельмі крывавае.
Аднойчы я прачытала адну прыгожую фразу: "Вар'яцтва дае нам крылы". Я не змагаюся за званне самай нармальнай жанчыны. Мне падабаецца быць такі.
∇
Я нарадзілася ў год Вогненнай Коні. Такіх наогул у Кітаі спальвалі, таму што яны не прыдатныя для сямейнага жыцця.
Я ў Расеі вялікую частку жыцця праводжу - гэта таксама выпрабаванне. Ня Афрыка, вядома, але ўсё-такі.
∇
Глядзела нядаўна на свае фатаграфіі і думала: «Трэба ж! Як я прыгожа старэю! »
∇
Ўсё такое было страшнае вакол, - я ішла ў антыкварную краму і купляла сабе на апошнія грошы хай адну, але прыгожую кубак. Каб раніцай і ўвечары піць з яе чай і глядзець няма на мяне акружала пачварнасць, а на гэты кубачак як канцэпцыю - каб рэдагаваць вакол сябе абстаноўку, каб радавацца.
Мама вершы мне перад сном чытала. Праўда, часам дзіўныя, пра Аіда кідаецца пад цягнік жанчыну, ёсць такое ў Блока.
Скажыце, я моцна адрозніваюся ад сапраўдных акцёраў? Ну вы разумееце - няма такога, што ўсё па Цэльсіі, а я па Фарэнгейце?
Ужо і так я вяду аскетычны лад жыцця, у цэлібаце застаюся. Але наогул быць поўным Святасцю неяк пайшло.
∇
Мне падабаюцца гарадскія вар'яты. Яны натхняюць мяне значна больш, чым мадэлі з часопісаў.
∇
Я ж не электрычка па раскладзе, уся прадказальная.
Нядаўна ў Парыжы я купіла чай пад назвай «Стары нявіннік» - ёсць такія Сынкі дзеці, якія ператвараюцца ў гэты чай.
∇
Навошта эканоміць на ўзаемным захапленні? Бо жыццё такая кароткая, усе мы кандыдаты ў мёртвыя.
Цытаты збірала Вольга Лысенка