У гэтым годзе, як заўсёды, шмат спрэчак вакол традыцыйнай "Іроніі лёсу" - надакучыла ці не? Можна забараняць або нельга? Ці змаглі яе замяніць "Ёлкі"?
Але, нягледзячы на ўсе спрэчкі, народ упарта працягвае глядзець фільм. Таму што - каханы. Ці таму што - традыцыя. Ці таму што - настальгія. Саманадзейна думаць, што такое кіно ёсць толькі ў расейцаў. У многіх краінах свету ёсць свае навагоднія і калядныя кінахіты."Куццю Карла-Бертиля Йонсон" (Швецыя, Нарвегія, Фінляндыя)
Дваццаціхвіліннай мультыку ў мінулым годзе споўнілася роўна сорак гадоў, але ён не губляе свайго зачаравання для скандынаўскіх дзяцей. Сюжэт карціны адначасова дзіўны і мілы: падзарабляў на пошце хлопчык забірае пасылкі з падарункамі, прызначанымі дзецям з багатых сем'яў, і развозіць іх па бедняка раёну. Кожны год вакол мультыка разгараюцца спрэчкі не на жарт: чаму ён, маўляў, вучыць нашу моладзь? І кожны год, нягледзячы на ўсе спрэчкі, ён збірае дзяцей у экрана тэлевізара.
"Рэальнае каханне" і "Дзённікі Бріджет Джонс" (Вялікабрытанія)
Вось ужо больш за дзесяць гадоў гэтыя дзве карціны з Х'ю Грантам з'яўляюцца абавязковай часткай зімовай святочнай праграмы. Прычым першай, на Куццю, паказваюць заўсёды "Рэальную каханне" - бо і гісторыя ў ёй заканчваецца на Каляды. А фінальны пацалунак Бріджет Джонс і Марка Дарсі адбываецца акурат трыццаць першага сьнежня, так што нядзіўна, што "Дзённікі" любяць круціць на Новы Год.
"Жахі ад братоў Грым" (Нарвегія)
Пад такім яркім назвай у Нарвегіі паказваюць наш савецкі мюзікл "Мама" з Баярскім ў ролі Шэрага Ваўка. З 2003 года па просьбе гледачоў нарвежскае тэлебачанне стала паказваць мюзікл кожны напярэдадні Калядаў. Але і да таго за дваццаць гадоў з дня прэм'еры ў краіне мюзікл паўтарылі неаднаразова. Як вядома, яго любіць і адна з самых вядомых гераінь нарвежскай культуры, дзяўчына-гот Неми. Фільм настолькі любім дзецьмі і дарослымі, што па яго матывах пастаўлены і тэатральны мюзікл, кожную зіму які збірае поўныя залы.
"Сысэ - маладая імператрыца" (Аўстрыя)
Фільм, якому ў наступным годзе споўніцца ўжо шэсцьдзесят гадоў, прысвечаны таму, як спачатку Лізавета Баварская выйшла замуж, а потым ледзь не развялася, але не развялася. Чаму аўстрыйцы любяць глядзець яго як калядную казку? Таму што, па-першае, Сысэ - іх любімая імператрыца, а па-другое, яна, як усім (аўстрыйцы ў гэтым упэўненая) вядома, нарадзілася ў Куццю.
"Тры арэшкі для Папялушкі" (Чэхія, Польшча, Германія, Нарвегія, Швецыя)
Папялушка, вядома, не больш калядная гісторыя, што фільм пра Лізавету Баварскага. Але - казка ж, і ў кадры - снежны лес. Гісторыя пра Папялушку ўзятая была ў перакладанні самай вядомай чэшскай казачніца, Бажэны Нямцова, а здымкі прайшлі зімой зусім не з-за таго, што рэжысёр хацеў зрабіць калядны фільм, а таму, што пачатак працэсу затрымалася на паўгода. Дарэчы, таму ж касцюмы вельмі дрэнна падыходзілі для зімовых здымак і акцёры моцна мерзлі. Цяжэй за ўсё прыйшлося выканаўцу ролі мачехиной дочкі, якая да зімы паспела глыбока зацяжарыць.
"Марозка" (Чэхія)
У адрозненне ад "Папялушкі", гэты фільм глядзяць на Новы Год, дакладней - з 1 студзеня. І самы любімы персанаж чэшскіх дзяцей - пацешная мачехина дачка Марфушка ў выкананні Іны Чурыкава. Каляднай казцы перашкодзіў стаць, мабыць, вельмі моцны прысмак славянскага паганства.
"Кватэра" (ЗША)
Хоць галоўным святам для большасці амерыканцаў з'яўляецца Каляды, але і для Новага Года знайшлося нейкая колькасць традыцый. У тым ліку - фільм, які абавязкова трэба паказаць па тэлевізары; "Кватэра" 1960 года. Жанр: вядома ж, пра каханне. Месца дзеяння: натуральна, Нью-Ёрк. Хэппиенд ў навагоднюю ноч: абавязкова.
"Калядныя вакацыі" (Італія)
У Італіі ёсць цэлы шэраг фільмаў, знятых спецыяльна для галоўнага зімовага свята, але ні адзін не параўнаецца па папулярнасці з "канікулы" 1983 года. Вядома ж, там пра каханьне, пра сямейныя каштоўнасці, вельмі смешна і з пастаяннымі гратэскавымі італьянскімі сваркамі. Колькасці сіропу ў хэппиенде можа пазайздросціць любая амерыканская сямейная карціна.
"Дабранач, Новы год" (Мексіка)
Чулі калі-небудзь пра гэты фільм? І ніхто, акрамя мексіканцаў, не чуў. Затое для іх гэта нешта накшталт нашай "Карнавальнай ночы" - прыгожая паненка, музыка, танцы ... і трохі чыста мексіканскай прыправы ў выглядзе не проста любоўнай лініі, а рамана з чужым мужам.
"Адзін дома" (ЗША і Японія)
У ЗША і фільм, і свята Нараджэння - гэта пра сямейныя каштоўнасці, у Японіі - пра "кавайного" (міленькая) белабрысым хлопчыка, пра тое, як смешна падаюць на попу амерыканцы і пра падарункі з пацешнай замежнай сімволікай. І абсалютна ўсе задаволеныя. Дарэчы, кажуць, здымаецца чарговае працяг з ужо дарослым Калкін.
"Дзед Мароз - адмарозак" (Францыя)
Самы непрыдатны, здаецца, фільм для сямейнага прагляду на Каляды, але французы яго да гэтага часу любяць. Цяжка так адразу расказаць, за што. Пачнем з таго, што гэта - вельмі чорная камедыя. Галоўны герой - дробны злодзей у касцюме Дзеда Мароза, выдадзеным для рэкламы стрып-клуба; іншыя персанажы - цяжарная жанчына, драматычны трансвестыт, ушлый імігрант і малады мужчына, які рыхтуецца ў даволі хуткім часе памерці ад хваробы. Весела вам? А французам - вельмі.