Ўсякая дзяўчынка любіць чысціню, але ненавідзіць важдацца з анучамі. Любіць Піражэнка, але ненавідзіць пуза. І гэта нармальна, так! Ну і па дробязях: ёсьць яшчэ куча рэчаў, якія сярэдняму мужчыну зразумець не дадзена. Трэба проста запомніць. Пакорліва схіліць галаву і паўтараць: "Так, дарагая, ты не пазнавальная як космас і невычэрпная як атам. Выпі чырвонага віна, з'еш шакаладку! "
Зрабіце прыгожа!
Вось перад табой муж і дзеці, відавочна троглодитского племя. Калі ты не высечешь з іх хоць іскру манер, будзе варты жалю пшык. Ну вось што ім перашкаджае харчавацца прыстойна, а не як вушак парсючкоў? І вось ты іх ганяеш ў хвост і ў грыву, каб усе трапезнічалі прыгожа. "Ды не хапай ты гэты памідор з банкі! Парэж, пакладзі, а лепш Салацік зрабі ". І добра б дачакацца Митеньку, і зусім добра - паставіць усім аднолькавыя талерачкі, а пасярэдзіне стала сурвэткі ў тон сподачках. І што ж ты робіш, застаўшыся на дзень у адзіноце (жаночае шчасце - муж у камандзіроўцы, хомячок і дзеці ў свекровки)? Салацік, упрыгожаны зелянінай і лустачкай лайма? Ха-ха два разы. Ты точыш халоднае мяса з рондаля, прыхінуўшыся да дзвярнога вушака. Так, пальцамі, так смачней! У другой руцэ пры гэтым заціснуўшы кніжку (а хто казаў "Міця, пакладзі! Абрынданы!"?), А ў трэцяй пульт. Лепота-а! Нічога, нам можна, выключэнне пацвярджае правіла, Мариванна не магла зманіць.
Акуратнасць - наше всё
Бой ідзе святой і правы, бой ідзе не дзеля славы - дзеля жыцця ў кватэры. Ледзь толькі ты зменшыць абароты, крэслы (якія для яго - адзежныя шафы) зарастуць па столь і больш ужо не відаць ім свабоды. Дзвярныя ручкі (яны ж вешалкі для шкарпэтак) стануць недасяжныя навек. Для бялізны кошык сап'ецца ад адзіноты ... Не сдавайся, сяброўка! Ратуй фэн-шуй! ... А вось б прыкольна было ўзяць і зняць саму сябе схаванай камерай, калі вяртаешся з вечарыны ў сваю халасцяцкую берложку. У якім куце ў цябе сумочка? На якой лямпачцы калготкі? Нічога, нам можна, калготкі-то з лямпачкай спалучаюцца па стылі і узорчикам! Так што фэн-шуй на месцы.
Бедненькі слабенькі коцік
Ну што гэта за кармічны пакаранне - мужчына, які завісае за кампом замест таго, каб дапамагчы бедненькая слабенькаму катку (мне, так!) Выявіць гэтую нямецка-фашысцкую банку. Для таго я ў сярэдняй школе на працах вышывала тую сурвэтку з Міні-Маўс? Для таго ці адценне манікюру падбірала з натхненнем Батычэлі? Каб цяпер, як апошняя амазонка, адкрываць гэтыя варожыя склянкі-бляшанкі? Не, ідзі сюды і вазьмі ў рукі гэты інструмент, ты мне патрэбен як мужчына прама цяпер. А вось калі, да прыкладу, не банку і не агуркоў, а зусім бутэльку і чырвоненькія ... Ды нецікавы ўжо гэты манікюр, даўно ўжо пара што-небудзь повеселее адлюстраваць! Нічога, нам можна, патрэбна ж змучанай душы разрадка ад хранічнага стрэсу.
Вакол лайдакі!
Яны ж гультаі, яны ж гародніну, яны ж прокрастинаторы. Зайка, колькі можна ўжо сядзець за гэтымі танчыкі, морква ім у дула, дыхлафос i iнш ім у гусеніцу. Або вось - а вы спрабавалі ня раўнаваць мужчыну да футбола? Калі ён у яго кожны дзень з пяшчотай і запалам, а асабістае жыццё далёка не кожны - і далёка не з такімі? Ён гатовы марнаваць час і энергію на усякую бздуру, акрамя мяне - я для яго менш важная бздура, дайце мне дыхлафос i iнш, я з яго застрелюсь, а потым застрэлю яго. А пры чым тут тэлефон? Які такі тэлефон? Вось гэты, чырвоненькія? Няма, незразумела. Паўтары гадзіны, кажаце, з Марынка? І яшчэ тры з паловай гадзіны на форуме ў тэме "Я дзяўчынка, і я хачу фыр-фыр-фыр"? То вы няправільна засякалі! І наогул, нам можна, у рэшце рэшт, у нас больш за фэншуйный і душакарысную фыр-фыр-фыр.
Я не жадная, я дамавітасцю
Так, ён не выключае святло ў прыбіральні. Так, ён не глядзіць на цэннік, калі бярэ з паліцы 400 грам па 300 руб, калі побач такі ж, але толькі крыху менш яркі пакет, у якім 600 грам па 250 руб. Так, а вось без гэтага падліўкі можна было наогул абыйсціся. А тым больш - без гэтага чахла. Хай першы кіне ў нас камень той, хто скажа, што без жорсткай эканоміі можна злятаць у адпачынак або выратаваць планету. Не, ну што вось тут гэта адразу "імпульсіўныя пакупкі, імпульсіўныя пакупкі", "дзве сумачкі з зарплаты і трэцяя з авансу"! Нам можна, гэта шопінг-тэрапія называецца, ў псіхолагаў спытайце.
Мы крыху захапіліся
І не спрачайцеся, у яго захапленні нейкія дзіўныя, калі не сказаць дурныя. Ну вось што гэта за манія - марнаваць лепшыя гады свайго жыцця (ужо не тое што Гайдар усімі паліцамі откомандовал, ужо Ньютан ўсе законы адкрыў!) На, смешна сказаць, калекцыю моделек? Пыл збіраюць, кашалёк пыласосам. І потым іх жа, мадэлькі гэтыя, ні ў гаспадарцы выкарыстоўваць, ні фэн-шуй палепшыць, ні нават отдекупажить, у рэшце рэшт. І не трэба тут, калі ласка, узгадваць отдекупаженный ровар! Вельмі міла атрымалася, між іншым. І не збірае пылу отдекупаженный сундучок, таму што ён спецыяльнай вышыванай Салфеточка накрыты. І наогул нам можна, у нас захапленні высокамастацкія, а не бездухоўныя.
Як трэба прымаць рашэнні
Слухай, ну хто з нас тут моцнае мачо і важак прайду? Ты павінен прыняць рашэнне. Хто яго за цябе прыме, Пушкін? У мяне ПМС, манікюр аблез, дысертацыя недапісана і форум недачытаная. Так, а што гэта ты наогул абраў ?! У шэра-зялёную полосочку, забіцца можна, нельга было нічога больш тужлівай знайсці? Але чаму ты са мной не параіўся? Я сказала праявіць ініцыятыву? Ну так, сказала. Няўжо гэта вышэйшая матэматыка: ты павінен праяўляць ініцыятыву і зрабіць выбар, але ўсё павінна атрымацца так, як мне ў глыбіні душы хацелася. Хоць я сама, магчыма, у той момант яшчэ гэтага не ўсведамляла. Не вывучыў схільнасцей каханай - ну сам жа сабе злосны баклан. І наогул нам можна. Таму што ў глыбіні душы ты сам гэта разумееш. Не разумееш? Ну баклан ж, што ўзяць.
Дрэнны добры хлопчык
Ну так, гэта я хацела, каб ты быў са мной далікатным і мілым. Так, гэта я прасіла кветачак і шакаладак. Ну так, аднойчы я раптам зразумела, што я чамусьці вельмі люблю дрэнных хлопчыкаў. Вось цікавыя яны. А ты занадта добры, у цябе няма ніякіх харызматычных недахопаў, і наогул нейкі пупсичный ды шакаладкі гэтыя ўжо неяк не бударажаць. Ну прабач. Увогуле нам можна, у нас біялагічная праграма загадвае супрацьлеглыя рэчы: і такога, каб усіх вакол парваў, адарыў нашчадства супер-генамі і паскакаў у закат - і такога, каб на гняздзе пасядзеў, цёплым пухнатым хвастом пагрэў. Хто б тут не захацеў дзіўнага? Эвалюцыя ... Сам ведаеш хто бессардэчная.
Хто тут паручнік Ржэўскі?
Ведаю я гэта ваша "проста прыходзіў Сережка, пабухаць мы трошкі". Вы калі збіраецеся з гэтымі трагладытам, усе навакольныя паненкі ад Марынкі да Кім Кардаш'ян ікаюць хорам. Вы наогул сваімі Хлапечнік што-небудзь яшчэ ўмееце абмяркоўваць? Ну там сінгулярнасць, не ведаю, сонечны вецер, Гайдар з Ньютанам ... Свет вялікі і разнастайны, а вы як той цар - усё адно зведзяце на баб. А тое, што мы з дзяўчынкамі аб няшно паліцэйскіх сказалі, ці пра Джона нашым Сноў у мяхах - гэта, калі ласка, не трожьте. Нельга ж святое, на самай справе, проста вось так нямытымі рукамі. Нам можна. Яно ж для нас імкнулася, святую нашу ў мяхах і мундзірах.
Будзь са мной сумленным!
Салодкая хлусня - гэтая каларыйная гадасць не для нас. Мы моцныя, смелыя (не, вось не трэба гэты анекдот тут успамінаць!) І прасунутыя. Ну скажы мне, мілы, толькі як на духу: праўда бо тады на першым спатканні я ўразіла цябе веданнем Юнга? А зусім не отлетевшей з блузкі на ўзроўні сонечнага спляцення гузікам? Што? А куфэркам па кумполу? Лепш бы ты мне гэтага не казаў! Навошта пыталася? Спадзявалася, дурная! Не, ну скажы, толькі па честноку: калі я два месяцы тады на курсах была, у цябе ж нічога не было з Марынка, мне ж здалося? Што ?! А дыхлафос i iнш ў агуркі? Навошта пыталася? Затым, што мне трэба было пачуць "не"! Я табе зараз нічога не скажу. Мне можна. Ты прайграў. А няведанне правіл не вызваляе ад пройгрышу. Ідзі, хлопчык, вучы жаночую псіхалогію, пересдашь іншы!