З-за чаго нынеча не тое, што надоечы? Бацькі заўсёды ведаюць правільны адказ!
І вам растлумачаць.
2017 год:
Сягоння дзеці грубыя, не любяць гуляць і гуляць, нічога ім не цікава, таму што ў іх ёсць планшэт і сацыяльныя сеткі. У планшэце мульцікі і гульні, а ў сацыяльных сетках - мемы і педафілы, вось і заліпаць цэлымі днямі. Няма, каб з сябрамі пагутарыць, так яны ў парку з таварышамі - са смартфонам у руцэ, у кафэ зойдуць - сэлф разам робяць! Раней такога не было, проста напасці з гэтым пакаленнем. Здаецца, мы яго страцілі.
2002 год:
Сягоння дзеці ад рук адбіліся, нічога ім не трэба ад жыцця, усё гатовае падавай, і размаўляюць нейкім нечалавечым мовай: "Ня! Кавай! Десу! " Ўсё таму, што ў іх ёсць форумы, анімэ і субкультуры. Нашмаруюць вочы подводкой і НЯка над сваімі кітайскімі порномультиками па форумах. Няма, каб з сябрамі куды-то выбрацца, акрамя гэтых ідыёцкіх форумных сходок па парках і анимешных вечарынак па кавярыньках! З сумленнем незразумела, а розуму ў іх сапраўды няма. Проста пакаленне-канец. Здаецца, мы яго страцілі.
1987 год:
Сягоння дзеці - адарвіцеся ды выкінь, н чым не цікавяцца, нічога ім ад жыцця не трэба і валасы дуба. А ўсё таму, што ў іх видаки, рок-групы і лак для валасоў. Задаволяць на галаве дзікабраза і давай свой рок сипеть і хрыпець. Няма, каб з таварышамі пагуляць, у сэнсе, ня з магнітолай на плячы, і яшчэ сядзяць натоўпамі хто па пад'ездах, хто па хатах з видаком. Глядзяць эротыку і жахі, мазгі набакір. Сумлення няма, затое балюча разумныя. Страшна падумаць, што понарожают такіх жа дзікабразаў. Страчанае пакаленне цалкам. Раней такога не бывала.
1972 год:
Дзеткі зараз пайшлі - сваім прызнаеш, адразу абняславіцца. Пацаны лохмы да вушэй адрошчваць, дзяўчынкі штаны понадевали. На розуме адны дыскатэкі і паходы. Ведаем, навошта яны ў гэтыя паходы ходзяць і што на дыскатэках робяць! Дзеўкі потым у падоле не прыносяць толькі таму, што падола няма, сукенка трусы не закрывае. Наскакаўшыся пад свае кружэлкі і ўсе мазгі выпрыгают, а потым прама без мазгоў пайшлі гітарай дрынкаў у намётаў. Раней такога не было, раней моладзь сур'ёзная была.
1957 год:
Гэта што, моладзь, гэта што, камсамольцы? Дзеўкі памадай понамажутся і пабеглі з пацанамі па киношкам. Мы ў іх узросце ля станка стаялі, а гэтыя да сарака пяці дзецьмі будуць, куды ім сваіх дзяцей нараджаць. Дык не ж, пасля кіношак па некалькі гадзінаў Тыя, хто застаўся, Ахмадуллину адзін аднаму чытаюць, а яе вунь як, між іншым, працягнулі ў "Комсомольской правде", ну, хоць бы Някрасава чыталі і Маякоўскага. Нічога ім у жыцці не трэба, усё наровяць з хаты выкінуць: мяшчанства, маўляў. На розуме толькі брыджы, хулахупы і маркі замежныя. Раней такога не было, раней камсамольцы былі што трэба і пасля школы ў ЗАГС ня беглі, ўздымалі краіну!
1942 год:
Дзеці стаяць ля станка.
1927 год:
Дзеці з глузду з'ехалі ўсе, ні сораму, ні сумлення, бегаюць па палях у трусах, бацькам грубіяніць, самі ўсе дні гурт дзесьці, то песні спяваюць, то на парашутах скачуць. Малююць не зразумей што, чытаюць вершы такія, што вушы лопаюцца, дзеўкі валасы пообрезали, у штанах хістаюцца ці ў спадніцах калені паказваюць, хлопцы бацькоў жыцця вучаць. Вы ўяўляеце, якая генэрацыя расце, на што яно будзе няздатныя, якіх дзяцей понарожает? Раней такога не было, раней моладзь сябе вяла прыстойна!
1912 год:
Моладзь адбілася ад рук. Цэлымі днямі чытаюць раманы, у якіх то страляюць, то страляюцца, то наогул ні чорта незразумела, адна заумь. Дзяўчаты асвойваюць ровар! Іншыя ў шараварах, як дзікія мусульманкі! Юнакі грубіяніць, чытаюць вар'яцкія віршы, ганяюць на аўто. І ўсё з розуму па кіно сходзяць, залы бітком набітыя, а на экранах усё тая ж дрэнь, што ў кніжках: то страляюць, то страляюцца і ўвесь час закочваюць вочы. Не, ні на што не падыходзіць гэтае пакаленне, занадта жыццё ў іх, відаць, нябожчыца. Спакоем яго і загубіць, знікне і следу не пакіне. Раней такога не было ... Узгадайце, якая была моладзь у патрыятычна, ваенным 1812 году!
1812 год, вясна:
У што апранутыя нашы дзяўчаты? Гэта не сукенка, гэта прасціна. Што ў галаве ў нашых юнакоў? На галаве-то, ясная справа, валасы намазаны. Адно на розуме ў моладзі: на балях патанчыць ды раманаў начытацца. Начытаўся раманаў і бягуць у сажалку тапіцца, вось у прасціне сваёй, як ёсць, і бягуць. А хто не тапіцца, тыя без бацькоўскага блаславення браць шлюб! Таму што разбэшчваюць моладзь кнігі і мазуркі. У наш час, бывала, не ўсякая дзяўчына і чытаць жа ўмела, а хлопцы ўсякаму шаноўнаму чалавеку кланяліся і ня грубіяніць. І патрыятызму ніякага, усё ім французскае любо, усё замежнае падавай. На што яно спатрэбіцца, такое пакаленне - лічы, што і нярускіх. Прапашчая, адным словам. Не, раней такога не было.
