Ды хай бы яно наогул правалілася ў тартарары, лета гэта! Ты ўсё адно яго не бачыш - табе пот вочы залівае.
Ты яшчэ не выклікала ліфт, а ўжо хочаш змяніць футболку. Таму што яна мокрая наскрозь
І хоць бы раз у дзень ты разумееш, што запас сурвэтак для выцірання ілба вычарпаўся, хоць з раніцы брала з сабой цэлых 10 упаковак. І выйсця няма
Часам ўзоры потных плям вельмі нават нічога. Сучаснае мастацтва, можна сказаць
Ты навучылася захоўваць халодная выраз, нават калі пот капае ў цябе з носа і падбародка
Ты не верыш у антыперспіранты. Таму што не нарадзіўся яшчэ той антыперспіранты, які зможа кінуць выклік тваім падпахі
Часам ты марыш, што вось на наступны сезон у моду ўвойдуць ручнікі, абматаныя вакол тулава. Вось тады і будзе на тваёй вуліцы свята
Каляровыя шмоткі - табу. Весяленькае, лёгенька, што дыхала? Ха-ха тры разы. Не, цябе гэтыя не падманеш
Белыя футболкі? Ну хіба што захочацца ўрваць першы прыз у конкурсе мокрых маек. Або пахваліцца новым бюстгальтараў
Ты пранікаешся роднаснымі пачуццямі да любога індывіду з мокрымі плямамі падпахамі
У клубе ты танцуеш так, каб не падымаць рук. нагадваеш пінгвіна
figure class="figure" itemscope itemtype="https://schema.org/ImageObject">
Ліпеньскае метро - гэта пекла. Асабліва, калі ты вымушана нюхаць спадарожнікаў. Або, што горш, яны прынюхваюцца да цябе
Ты не фарбуюцца. А сэнс? Усё роўна пот змые ўсе праз паўгадзіны
Ты сур'ёзна падумвае пра тое, каб перасяліцца ў душавую кабіну. Прынамсі, да кастрычніка
Хоць ты то выгляд так, быццам толькі што выйшла з душа і забіла на ручнік
І нават у самыя халодныя дні няма табе спакою. Таму што ты памятаеш: калі скончыцца спякота, пачнецца ацяпляльны сезон
