Сапраўдныя мужчыны кажуць пра сваіх былых як пра мёртвых: ці добра, ці нічога. Але не-не, ды і балбатаў. У гэтыя моманты цябе ахоплівае найглыбейшы экзістэнцыяльны жах.
Ты прыціскаеш любімага да сябе ўсімі лапкамі і думаеш - Госпадзе, маленькі мой, як жа ты ўсё гэта перажыў? Слава светабудовы, ты справіўся і, нарэшце, сустрэў мяне. У якасці кампенсацыі за перанесеныя пакуты. Я ж зусім не такая, як:Жанчына-маньяк
Памятаеце кинговскую гісторыю «мізэр»? Там прыхільніца замкнула пісьменніка ў сябе дома і разбіла яму ногі малатком, каб ён тварыў толькі для яе. Вось прыкладна такая былая у Міленка і была: да мяне, сядзець, ляжаць, якое піва, ня тузацца, рыбалка-адстой, я сцерла твае танчыкі, сядзі, маўчы, я табой любуюся, я без цябе памру. Разбіла метафарычнай малатком метафарычныя калені - ледзь-ледзь сышоў жывы.
Жанчына-вадаспад
Яна ўвесь час плакала! Навес шэсцьдзесят кілаграм пачуцця віны на бедную маю шыю і хліпала адтуль, як смяротна паранены аленяня. Я так пакутаваў, так пакутаваў, думаў, што зламаў ёй жыццё і зрабіў яе няшчаснай. А яна проста не ўмее быць шчаслівай. Дрэнь, а не баба, карацей.Жанчына-свіння
Яна хадзіла кудлатая, раскідвала рэчы і кушала ў ложку перад ноўтбукам. Аднойчы ноччу ў мой аголены бок здрадніцку ўпілася крошка ад пячэнькі. Мне нават даводзілася самому мыць посуд. Хіба гэта каханне?
Жанчына-алкаш
Замест таго каб адвозіць мяне дадому пасля чужых святаў, яна таксама піла, нароўні са мной. І не проста піла, а гарэлку. І не проста піла гарэлку, а пару разоў нават спявала з сяброўкамі народныя песні. Якія нервы такое вытрымаюць?
Жанчына-мантачоў
Ёй заўсёды было няма чаго насіць. Я на трох работах з раніцы да ночы без выходных, без святаў, без продыху, а яна купіла сумачку. І туфлі. А ўсё чаму? Правільна, таму што ёй было зусім на мяне напляваць.Жанчына-піла
Гэтай заўсёды і ўсё было не так. І зарплата ў мяне маленькая, і ў сексе я не вельмі і нават ёлку не ў час выкінуў. У мяне зараз комплексы, пашкадуй мяне, мой новы маляня.
Жанчына-прапаршчык
Яна аддавала распараджэння агідным камандным голасам, і ўсе бедныя радасці маёй рабскай жыцця рэгуляваліся выключна статутам (хочаш сэксу - наваксуй зубы, напрыклад). Пакутаваў жудасна, аж да дэмбеля.Жанчына-дура
Спярша мяне жудасна замілоўвае вось гэта яе: «ой, я нічога не націскала», але калі яна назвала мой ключ на дванаццаць «тая маленькая штучка з дзіркай» - я сарваўся. Хай дзякуй скажа, што не забіў. Ідыётка.
Жанчына-прафесар
Жудасная жанчына, да гэтага часу ў ледзяной пот кідае. Яна выпраўляла мае памылкі ў лістах. Нават з коскай расстаўляла. І глядзела паблажліва так. Дрэнь-дрэнь-дрэнь.Жанчына лёгкіх паводзінаў
Здраджвала мне. Самому мне! Нармальна? Гэта, вядома, далёка не поўны спіс, але нават ён жахае. Бедны мой хлопчык. Добра, што я - вось наогул не такая!
Аляксандра Смилянская